Recensie TW Classic 2019 ★★

Kijk als een festival er op organisatorisch vlak op vooruit gaat, mag dat gezegd worden. 1 uur en 10 minuten deden we er slechts over om van de main stage van het festivalpark Werchter in Leuven te geraken met de shuttles van de Lijn. Rond kwart voor twaalf hield Bon Jovi zijn uitermate zwakke vocale prestatie voor bekeken en kortte hij dus – gelukkig – zijn set in. Om vijf voor één waren we aan het station van Leuven terwijl dat vorig jaar na Werchter Boutique nog na drieën was. Live Nation Festivals en de Lijn hebben duidelijk uit hun fouten geleerd en onze scherpe kritiek vorig jaar ter harte genomen. Fijn is dat om vast te stellen. De oplossing was dan ook simpel: busgebruikers scheiden van de rest van het publiek. Dat doe je door ze in de velden te sturen langs de buitenkanten van een parking. Vorig jaar kwam iedereen samen, fietsers, auto’s die van de parking moesten en busgebruikers: kortom het was een zootje met gigantische trechtertoestanden als gevolg. Naar verluidt heeft de Lijn 22 harmonicabussen ingezet dit jaar. Ruim voldoende om iedereen op een aanvaardbare tijdspanne naar Leuven te vervoeren, blijkt op het eerste zicht.

Wat zijn wij hier eigenlijk aan het doen?
Toegegeven, die existentiële vraag ‘Wat zijn wij hier eigenlijk aan het doen?’ van een man die wat te diep in het glas gekeken had, was niet alleen erg grappig maar ook er pal op toen we met zijn allen aan een hoog tempo een slangconstructie volgden om zo aan de shuttles te geraken. Het is en blijft absurd, mocht je er een videomontage van maken zou het hilarische resultaten opleveren, om zo’n massa zo veel meters te zien afleggen op zo’n relatief klein aantal vierkante meter. Maar het systeem heeft wel degelijk haar nut bewezen deze keer. We stonden nauwelijks stil. Want dat wil niemand wanneer je na middernacht naar huis of naar je hotel wil: tijd verliezen, moeten wachten. De enige opstopping was er aan een tijdelijk bruggetje over een beek omdat daar het pad wat smaller werd. Maar dat was al met al van korte duur.

Golden circle vrij toegankelijk tot de headliner
Nog zo’n verbetering was de golden circle die vrij toegankelijk was voor alle toeschouwers, VIPS, fans van Bon Jovi * met een golden circle-bandje én gewone stervelingen zoals wij en dat voor alle optredens behalve dat van Bon Jovi, daarvoor moest je een VIP-bandje hebben of een speciaal golden circle festivalticket gekocht. Resultaat: in vergelijking met andere edities stond de circle wel tamelijk goed gevuld wat fijn was voor zowel de artiest in kwestie als het publiek(senthousiasme). Vroeger konden enkel VIPs erin. Maar die waren zelden geïnteresseerd in de voorprogramma's zodat de golden circle er desolaat en erg leeg bijlag. Dat is nu niet meer het geval: oef!

(lees verder onder de foto)

Dit bericht bekijken op Instagram

Merci Herman om de golden circle vrij toegankelijk te maken voor iedereen op @twclassic 2019 tot aan de hoofdact @bonjovi. Dat is pas een verbetering én democratischer. #twclassic

Een bericht gedeeld door Concertnews (@concertnieuws) op 14 Jul 2019 om 6:50 (PDT)

Artistiek zwakke editie
De zwakte deze editie lag ‘m niet op organisatorisch vlak. Wel op artistiek gebied. Bon Jovi is namelijk de titel headliner niet langer waard. De man haalt zijn noten niet, en zelfs als ie ze schreeuwt komt ie er niet. Verder zit er aarzeling, een golving in zijn stem op momenten dat die er niet mag zijn. En zijn stem blendt verder niet met die van zijn bandleden. Songs als ‘It’s my life’, ‘You give love a bad name’, ‘Have a nice day’ en ‘Livin’ on a prayer’ moest het publiek zelf redden door ze mee te zingen.  Het publiek wist dat het barslecht - op Bad Medicine na misschien dat wel strak klonk - was wat het vocaal op haar bord kreeg, maar liet het niet aan haar hart komen. Meezingen deed het alsof het in een karaokebar was. Op zich was de band niet slecht. Maar als de zanger het niet meer aankan. Tja dan kan je je afvragen of naar een karaokebar trekken geen goedkopere en minstens even sfeervolle oplossing is voor die meer dan 50.000 toeschouwers dan naar het festivalpark in Werchter te trekken.

(lees verder onder de video)

Dit bericht bekijken op Instagram

Zo vals klonk It's my life door @bonjovi op @twclassic #twc19

Een bericht gedeeld door Concertnews (@concertnieuws) op 15 Jul 2019 om 12:27 (PDT)

Laars lappen aan crowdsurfverbod
Van alle artiesten en bands die we zagen was Skunk Anansie ***1/2 met stip de beste act. Skin was zeer goed bij stem, had er zin in en gaf het publiek en de persfotografen wat ze wilden zien. Een beetje met de heupen wiegen op het B-podium vooraan? Check! Het crowdsurfverbod en dus de regels van Live Nation Festivals aan je laars lappen door het wél te doen zodat de persfotografen mooie beeldjes kunnen maken? Check. Dat de persfotografen daarna naar de front of house werden verwezen voor de volgende artieste, is alleen maar een meevaller voor Skin.

(lees verder onder de video)

Dit bericht bekijken op Instagram

.@officialskunkanansie delivered as ususal. Great show at @twclassic #twclassic

Een bericht gedeeld door Concertnews (@concertnieuws) op 14 Jul 2019 om 8:36 (PDT)

To please the crowd. Or not. That’s the question.
Anouk *** haalde een noot niet en excuseerde zich daar voor. Kijk, zo doe je dat dus beste cast en creatives van #LikeMe. Gewoon, je ego opzij durven zetten, de zaken beseffen en de ballen hebben om dingen toe te geven. Dat getuigt van volwassenheid, van ernst voor je vak ook. Dat Anouk hier eventjes openlijk voor uitkwam voor meer dan 50.000 toeschouwers vonden we dan ook getuigen van klasse. Klasse die ze onderstreepte met een weergaloze versie van Lost, waarbij ze op een bepaald moment het nummer erg subtiel en zacht bracht, vol gevoel. Anouk – die er beeldig uitzag en net als Skin erg veel zin in haar optreden had - leek vooral te worstelen tussen een crowd pleasing set leveren of lekker eigenzinnig haar ding doen. Het werd een beetje van beide, en dat levert altijd vis noch vlees op. Wat ons betreft mocht ze na een crowdpleaser als Skunk Anansie helemaal de eigenwijze kaart getrokken hebben. Ze had toch van Herman een tijdslot gekregen waarop heel wat mensen ofwel voor haar kozen ofwel om achter eten en drinken te gaan. Dan hoef je niet per se de worst te serveren die de massa wil. Die vinden dat wel in het worstenkraam verderop.

(lees verder onder de video)

Dit bericht bekijken op Instagram

. @anouk opent met Girl op @twclassic #twclassic

Een bericht gedeeld door Concertnews (@concertnieuws) op 14 Jul 2019 om 8:42 (PDT)

Vreemde eend in de bijt was met stip John Fogerty ***. Die had twee dansers bij om de flower power-gevoelens bij het publiek aan te wakkeren. Het duo kwam tussen het publiek dansen terwijl we oude beelden van Fogerty zagen en hits uit de jaren ‘60 op ons bord kregen. Dat het Woodstockfestival mythische proporties heeft aangenomen ondertussen maar het destijds organisatorisch een boeltje was, liet ie optekenen in een lange bindtekst, dezelfde als die van twee jaar terug in het Sportpaleis waar hij ook in zijn catalogus als artiest graaide: ‘We waren ingepland om rond 9 uur te spelen maar dat was zonder ‘The Grateful Dead’ – waarvan enkelen nog leven overigens – gerekend. Die zaterdag (16 augustus 1969 nvdr.) hadden ze LSD genomen en hun optreden was pas om kwart voor een ‘s nachts gedaan. Om half drie ‘s nachts zijn wij aan ons optreden begonnen voor een half miljoen mensen die naakt lagen te slapen voor het podium. 1 man schreeuwde in de verte naar Fogerty ‘Don’t worry. We are with you.’ Voor die fan schreef ie ‘Who’ll stop the rain’.

(lees verder onder de video)

Dit bericht bekijken op Instagram

. @johnfogerty sloot zijn set op @twclassic af met Proud Mary #twc19

Een bericht gedeeld door Concertnews (@concertnieuws) op 14 Jul 2019 om 11:51 (PDT)

Fogerty’s set op TW Classic was niet al te coherent en gewoon minder sterk dan zijn Sportpaleisshow twee jaar geleden. Een hippiesong als ‘Give peace a chance’ zorgde voor een spagaat aan reacties: de ene festivalganger, de wereldverbeteraar, zong het nummer mee, de ander liet het gewoon koud. Het was dan ook pas vooral op het einde met ‘Rockin’ all over the world’, ‘Bad moon risin’ en ‘Proud Mary’ die hij tamelijk snel en kort afhaspelde - wellicht uit tijdsgebrek - dat het publiek doorhad dat de 74-jarige Amerikaanse singer-songwriter eigenlijk wel zijn plaats verdiende op het hoofdpodium al waren ondertussen ook fraaie versies van hits als ‘Susie Q’ en een puik ‘I heard it through the grapevine’ gepasseerd.

< Bert Hertogs >