PDF-versie voor persoonlijk gebruik

Recensie November 89 ★★★

zaterdag 9 november 2019Zuiderpershuis Antwerpen

November

Terwijl men in Berlijn viert dat dertig jaar geleden de muur eindelijk viel, heeft The Singing Factory er in het Zuiderpershuis in Antwerpen eentje opgebouwd. Ze doen dit niet om het idee van scheiding te promoten, maar juist om de jeugd van nu een verhaal te brengen van hoe die muur in Berlijn een maatschappij wist te ontwrichten. Wanne Synnave schreef het verhaal van de twee broers Arend en Klaus die in Oost-Berlijn wonen op het moment dat de muur wordt opgetrokken. Sam Verhoeven schreef de muziek en Anne Mie Gils nam de regie voor haar rekening. Professionele acteurs als Sébastien De Smet en Maike Boerdam delen de scène met jonge en aanstormende talenten waaronder: Hanne Verstraeten, Aaron Blommaert, Ryan Joostens en Remi De Smet. En hoewel we een kwartier in de voorstelling al een idee hebben van hoe de slotscène er uit zal zien, maken de prestaties van Emma Vanthielen, Saïn Vantomme, Tuur Verelst en een ijzersterk ensemble het de moeite waard om te blijven kijken of onze voorspelling ook uitkomt.

‘November 89’ brengt het verhaal van de teruggetrokken Arend die leeft in West-Berlijn en op een dag in 1989 bezoek krijgt van een zekere Helene. Zij vraagt hem zijn verhaal te vertellen: het verhaal van hoe het was om in Oost-Berlijn te leven toen de muur werd opgetrokken; de geschiedenis van hoe en waarom hij uiteindelijk naar Oost-Berlijn vluchtte; het relaas van hoe het zijn broer Klaus en hun vrienden aan de Humboldtuniversiteit verging. Arend heeft geen zin. Het verleden weegt te zwaar. Uiteindelijk laat hij zich door Helena toch overhalen en ontdekken we het leven van de jonge studenten vol van idealen in een maatschappij die vrijheid niet langer hoog in het vaandel draagt.

Het verhaal van Wanne Synnave is gebaseerd op waar gebeurde feiten en trouw aan de geschiedenis. Het bevat naast een serieuze ondertoon ook een romantische verhaallijn en hier en daar een vleugje humor. Allemaal erg lovenswaardig. Het was alleen een beetje te doorzichtig. Doordat de oude Arend in de openingsscène zit, hoef je je nooit af te vragen of hij het wel gaat overleven. Dat Helene niet zomaar een vreemde is, was ook al vrij snel duidelijk en dat in de finale Arend en Lenard tegenover elkaar zouden komen te staan aan de muur, zie je ook van ver aankomen. Dat alles maakt dat het verhaal op zich heel wat spanning mist en iets te veel teert op clichés.

De spanning moet dus van de muziek komen en daar zijn componist Sam Verhoeven en arrangeur Thomas Vanhauwaert gelukkig in geslaagd. Opvallend hierbij is de signatuur van Sam. Wie vertrouwd is met zijn eerder werk, zoals ‘Muerto’, kan zonder het programmaboekje te lezen al horen wie de muziek gecomponeerd heeft. ‘Leid ons’ is hiervan een mooi voorbeeld. Het start als een trage hymne voor het ensemble en breekt dan door tot een heus strijdlied. Je hoort hier al vrij vroeg in de voorstelling de kracht van het koor en moet gelukkig niet lang wachten om die prestatie bevestigd te zien. In het vrolijke ‘Ik wacht nog even’ klinken ze lekker opgewekt. Matthew Michel heeft voor dit nummer trouwens een erg leuke choreo gemaakt. Het mag allemaal lekker swingen terwijl de kwaliteit van de zang op niveau blijft.

En zoals het een musical betaamt, is er ook een liefdesduet of zelfs kwartet. ‘Eén nacht’ is het romantische nummer bij uitstek waarbij eerst Johanna haar liefde voor Arend bezingt en dan Emily haar gevoelens voor Klaus uit. Hanne Verstraeten opent sterk, maar wordt dan toch lichtjes overklast door de geweldige Emma Vanthielen. Wat ons betreft levert zij bij de vrouwen de beste prestatie van de avond. Ze heeft een heldere, mooie, klassieke stem zonder storende vibrato die schijnbaar probleemloos ook de hogere noten brengt. Het is jammer dat we niet nog meer van haar kunnen horen.

Bij de heren valt de prestatie van Ryan Joostens in zijn rol als Lenard een beetje tegen. In ‘De juiste kant’ krijgt hij de kans om spanning en tempo op te bouwen, extra gevoel in het nummer te brengen, maar slaagt daar niet genoeg in. We blijven daar op onze honger zitten. En dat in tegenstelling tot de prestatie van Tuur Verelst als Klaus. Zowel bij de reprise van ‘Voorbij de muur’ als in ‘Ge laat ons achter’ weet hij erg te overtuigen. De zang zit goed, het gevoel komt over en het spel is erg geloofwaardig om naar te kijken.

Emma en Tuur zijn de sterren van de avond, maar moeten deze titel wel delen met het geweldige ensemble van enthousiaste jongeren die in de meerstemmige groepspartijen van ‘Schrijf geschiedenis’ en ‘Voorbij de muur’ steeds de juiste toon weten te zetten.

< Sascha Siereveld >

Cast:

Helene: Saïn Vantomme
Arend (1989): Sébastien De Smet
Arend (1961): Aaron Blommaert
Klaus: Tuur Verelst
Sophia Holtz: Maike Boerdam
Lenard: Ryan Joostens
Johanna: Hanne Verstraeten
Emily: Emma Vanthielen
Lisa: Lotte Heuten
Max:  Remi De Smet

Ensemble:

Aäron Francis • Anne-Sophie Metselaar • Antje De Rop • Bibi De Gruyter • Ebe Mogyoros • Eline Schoofs • Esse Synnave • Florian Vanhees • Frank de Reu • Frauke Wille • Jens Goossens • Julie Rochtus • Kjenta Beda • Kyara Cabooter • Lene Heuten • Liesbeth Houtain • Mats Proost • Maud Verstraeten Nino Ameye • Quinten Rasking • Quito Vanroose • Rune Wittouck • Sander Maris • Sem Reyns • Silke De Busser • Silke Van Hoegaerden • Ylenia Mele • Zowy Van Lierop

Credits:

script & liedteksten: Wanne Synnave
muziek: Sam Verhoeven
regie: Anne Mie Gils
choreo: Matthew Michel
productie: The Singing Factory


Do you like our reviews and pictures?
Feel free to support concertnews.be by sharing this page or giving a donation.
You make an independent website like ours possible. Thanks!







Geef steeds in je comment mee op welk artikel je reageert.
Please put in your comment to which article you are responding.

Tabs Concertnews.be

News
Soon
Reviews

More news

  • Podcast
  • Facebook
  • Twitter