Recensie Star Wars The Rise of Skywalker ★★★★

Star Wars The Rise of Skywalker, de allerlaatste film uit de huidige Star Wars- Skywalker saga wordt – terecht – met grandeur onthaald. Kinepolis Antwerpen koppelde aan de release van deze film immers de officiële opening van hun IMAX-theater, het eerste in Vlaanderen. 371 toeschouwers kunnen er telkens genieten van de 4K laserprojectie dat voor het scherpste en helderste beeld zorgt. Ook de geluidsbeleving (12.1) is top. Die combineert precisie met kracht. De fenomenale soundtrack van John Williams komt zo het best tot zijn recht in deze setting, zo veel mag duidelijk zijn, zodat je als kijker het gevoel hebt helemaal ondergedompeld te worden in de film. Dat Vlaanderen Storm(troopers) loopt voor Star Wars The Rise of Skywalker mag duidelijk zijn. 46.000 tickets werden er in voorverkoop verkocht bij Kinepolis waarvan 4.000 voor de IMAX experience in Brussel of Vlaanderen. 10.000 toeschouwers kochten een ticket voor de marathon.

Star Wars The Rise of Skywalker delivers. Zo veel mag duidelijk zijn. De prent laat alle verhaallijnen mooi samenkomen en je hebt nooit het gevoel dat de scenaristen zich in bochten wringen om de zaak af te ronden. Dat is met stip een van de sterktes van deze film. Moet je alle andere films gezien hebben om van dit laatste deel te kunnen genieten? Neen, je kan perfect de verhaallijn volgen zonder enige voorkennis. Ook dat is straf, dat zowel de die hard fans die alles gezien hebben aan hun trekken kunnen komen, als nieuwe fans die nu pas instappen.

Opvallend overigens dat fans na de film vergelijken met Avengers End Game. We meenden te horen dat ze die laatste film heftiger vonden. Nochtans gaat die vergelijking helemaal niet op. Star Wars is geen superheldenfilm, al moet gezegd dat er een aantal scènes in zitten die totaal ongeloofwaardig zijn wanneer er gespeeld wordt met de zwaartekracht. Zo zien we enkele personages staan op de flank van een ruimteschip dat er aan een rotvaart vandoor gaat, is er een spannende scène tussen Kylo Ren (Adam Driver) en Rey (Daisy Ridley) op het gecrashte maanvormige ruimtestation Death Star in woelig water, wordt Rey op een bepaald moment in een ruimteschip binnengetrokken, en gaat ze enkel met haar lichtzwaard de confrontatie – aanvankelijk weglopend van een aanstormend schip met Ren aan boord – om dat vervolgens met haar lichtzwaard te laten crashen.

Erg knap integreert Star Wars The Rise of Skywalker ook de cast van de oorspronkelijke trilogie. De op 27 december 2016 overleden Carrie Fisher wordt als prinses Leia op een aandoenlijke en tevens sterke manier uit de saga geschreven op basis van eerder opgenomen materiaal. Ook Mark Hamill (Luke Skywalker) en Harrison Ford (Han Solo) komen langs. Na de film horen we enkele fans luidop fantaseren hoe de ultieme confrontatie met Palpatine / Darth Sidious (Ian McDiarmid) die dus niet gedood werd door Darth Vader in The Return of the Jedi - er visueel sterker uit gezien zou kunnen hebben als alle Jedi hoofdpersonages een en hetzelfde lichtzwaard zouden vastgehad hebben. Bon, dat lijkt ons net iets te veel van het goede. Rey draagt immers het ganse Jedi-verleden in zich – ‘A thousand generations live in you now. But this is your fight.’ en staat voor het goede ook al wordt ze meermaals verleid om de donkere kant in haar te laten spreken (wat gezien kan worden als op zoek gaan naar je identiteit als jongere). Van kamp veranderen tijdens een oorlog, het gebeurt. Ook in Star Wars is het niet anders met voormalige Stormtroopers die deserteerden. Kan Rey aan die verleiding (van Ren) weerstaan?

Ren, wiens donkere kant centraal staat, stelt – terecht - dat iedereen een donker kantje bezit. De twee uitersten Ren en Rey zijn op de een of andere manier verbonden met elkaar. Dat ze op grote afstand toch met elkaar via een soort telepathie met elkaar kunnen communiceren als twee communicerende vaten, krijgt een extra dimensie wanneer uitgelegd wordt welke band die twee hebben.

Star Wars The Rise of Skywalker houdt er ook een multicultureel, feministisch (girls get the job done) en pro LGBTQ+-pleidooi op na (een lesbische kus tussen twee oudere dames). Zo komt het verzet in het begin van de film terecht in een volksfeest dat lijkt te verwijzen naar het Indische festival Holi-Phagwa en wordt C-3PO (Anthony Daniels, de enige acteur die in alle negen Skywalkerfilms te zien is) door de droidsmid Babu Frik (die wat Japanse trekjes heeft) onder handen genomen. C-3PO weet waar Exegon, de planeet van Palpatine zich bevindt. Maar die info heeft ie via een taal die hij niet mag vertalen, tenzij die programmatorische beperking opgeheven wordt. Maar daarvoor is de prijs wel erg hoog. Als voor die optie gekozen wordt, zal C-3PO’s geheugen volledig gewist worden. Wanneer Poe Dameron hem vraagt ‘What are you doing there, 3PO?’ antwoordt die ‘Taking one last look, sir. At my friends.’ Het menselijke aspect, zit dus ook in deze film bij de droids, die je nooit mag onderschatten en bij Chewbacca (Joonas Suotamo) die rouwt. Naast actie zit er ook hier en daar wat fijnzinnige humor in deze uitstekende film.

< Bert Hertogs >