Recensie 30 Seconds to Mars - Rock Werchter 2010 - #RW10

Een meesterlijke entertainer is Jared Leto van 30 Second to Mars. Zou dat komen omdat de man ook als acteur door het leven gaat? Zijn publiek weet hij moeiteloos te bespelen. Hij deelt het in groepen in (links en rechts) en laat hen om ter hardst meebrullen, een vuist maken of springen. Ook voor mensen verderop in het publiek schijnt hij oog te hebben. De man in oranje bijvoorbeeld. Leto zegt dat ie weet waarom hij die kleurt draagt (ondertussen heeft Nederland zijn kwartfinale op het WK van Brazilië gewonnen met 2-1 en stoot het door naar de halve finales).

Het siert Leto dat hij zelfs de mensen aan de bomen , die er de schaduw opzochten tijdens het optreden, betrekt. Anderen in het publiek hebben dat allemaal niet nodig. Vooral vrouwen laten hem weten dat ze maar 30 seconden nodig hebben tot in hun tent of om hen geil te maken. Een ander weet dat ze zelfs maar 15 seconden met de frontman nodig heeft. Over zelfoverschatting gesproken bij een deel van het vrouwelijk publiek…

Voor “This is war” vraagt de groep dat een moshpit zich vormt en jawel bij het bloedhete weer wordt er wat afgemoshet. Leto vindt na “Beautiful lie” dat hij veel gemeen heeft met ons. Ook hij lijkt van voetbal, pannenkoeken en wafels te houden. De zanger vindt het super dat hij op hetzelfde podium als Green Day, de afsluiter van de dag mag staan. “The Kill” speelt de band op het einde van zijn set die iets teveel aan entertainmentoverkill leed en ten koste ging van puur optreden. Tijdens afsluiter “Kings And Queens” mochten vele tienerfans het podium op. Een tiental zouden het oorspronkelijk worden, mar al snel kwam er een veelvoud het podium opgerend. Sommigen behoorlijk ontroerd maar verder had dit weinig meerwaarde.

< Bert Hertogs >