PDF-versie voor persoonlijk gebruik

Recensie Neil Diamond

donderdag 29 mei 2008Sportpaleis Merksem

Neil

20u Het Sportpaleis zit al aardig vol. Opeens klinkt door de speakers een Amerikaanse stem. Die kondigt aan dat het optreden dadelijk zal beginnen, dat film-, klank-, en foto-opnames verboden zijn. Tevens vraagt de stem dat we op voorhand al op zoek gaan naar de nooduitgangen 'in case of an emergency'. Amerikanen en hun overdreven gevoel voor veiligheid... Enkel het zinnetje 'fasten you seatbelts' ontbrak nog in die mededeling.

Want het mocht gezegd. Neil Diamond bracht een wervelende show naar het Sportpaleis. De 67-jarige songwriter stond voor het eerst in ons land. En dat zei ie ook aan het begin van het concert. Diamond vroeg zich trouwens af of het typisch Belgisch is dat de kerkklokken 7 minuten na het uur beginnen te slaan...

Diamond gaf een min of meer vermoeide indruk aan het begin van het concert. Zijn stem kwam er pas uit vanaf het derde nummer Beautiful Noise. Daarna zong hij in volle overgave maar naar het einde toe begon de vermoeidheid weer toe te slaan. Het kan de verklaring zijn waarom het concert uiteindelijk slechts 1 uur en 50 minuten duurde en niet de eerder aangekondigde 2 uur en een kwartier. In vergelijking met de setlist in Nederland, speelde Diamond maar liefst 5 nummers minder. We hoorden geen 'If you know what I Mean', 'Hello again', 'Done too so', 'Cracklin' Rosie' of 'America'.

Op het podium dat naar boven helde zagen we 6 kleine podia die elk naar elkaar toe konden bewegen. Daarop stond zijn band, die bestond uit 3 backing vocals, 4 blazers, 2 toetsenisten, waarvan 1 je zou zeggen dat die ruim de 80 gepasseerd was, 1 drummer, 1 percussionist, 2 akoestische gitaristen, 1 bassist/contrabassist, en Neil Diamond zelf met de gitaar uiteraard.

Het publiek bestond vooral uit 40'ers en 50'ers en die waren meer dan ooit klaar voor een concert van Diamond. Al vrij vroeg in de show kwam een eerste van 4 kippevelmomenten die ik meemaakte. Diamond zong 'Home before dark', het titelnummer van zijn jongste album, akoestisch. Wat een schitterend nummer dat hij met zoveel gevoel zong! Het kon meteen rekenen op een enthousiast applaus. Brooklyn Roads werd begeleid met zwart-witfilmpjes uit Diamonds jonge jaren. En daarna was het hek van de dam. Maar liefst 5 nummers, die allevijf er stonden werden aaneengerijgd. 'I am I said' kon rekenen op een staande ovatie en kippenvelmoment 2 bij mij, daarna was er 'Solitary Man' en het zeer swingende 'I'm a believer'. Vervolgens was het zowaar tijd voor een stukje musical in de show. Diamond ging aan een tafeltje zitten met rood-wit vierkant tafelkleed, een rode roos en een glas rode wijn. Tijd om 'You don't bring me flowers anymore' te zingen samen met één van zijn backings. Fenomenaal gezongen met een vleugje pathetiek van beide.

Wat volgde was een meezingmoment en kippenvelmoment 3 voor mij. Het publiek dat toen al heel de tijd rechtstond zong luidkeels het onvermijdelijke 'Song sung blue' mee. Tijd voor de bissen. 'Sweet Caroline' zorgde voor een feestgevoel bij de massa en ja- ook nu weer een kippenvelmoment van jewelste.Tot slot trad Diamond op als predikant, zijn klein podiumpje vooraan ging omhoog, hij werd ondersteund door wit tegenlicht en bracht samen met zij backings 'Brother Love'. Even leek het dat Benny Hinn -die nog onlangs het Sportpaleis aandeed- daar stond en zijn volgelingen aanspoorde om de handen in de lucht te gooien. Dat lukte gedeeltelijk bij het publiek. Maar muzikaal was dit meer dan een geslaagde avond, waar alle instrumenten een plaats kregen. Vooral de gitaar, kwam uitdrukkelijk naar voor in de geluidsmix. Een instrument dat ten onrechte vaak wordt weggemoffeld onder het geweld van drums, percussie of klavier. Diamonds show was ook gevarieerd. Hij puurde voornamelijk uit oude nummers, maar bracht ook nieuwe. En hij zorgde voor een goede mix tussen ballads en up temponummers. Prachtige show dus. Jammer dat hij 5 nummers (wellicht om vermoeidheidsredenen) schrapte en dat 'Be' en 'September Morn' niet in de setlist stonden. Maar voor een 67-jarige blijft het een prestatie om bijna 2 uur lang zo'n knap concert af te leveren dat van de eerste tot de laatste noot bleef boeien, ook voor deze 27-jarige die dit schrijft en die wellicht tot de jongsten in het publiek mocht gerekend worden.

De T-shirts die hij in zijn merchandisingstand verkocht zijn ook het vermelden waard. Daar stond op de achterkant de tourlist op met bij België: '29/5/08 Belgium - Merksem'. Dat is de eerste keer dat ik 'Antwerp(en)' vervangen zie door het district waar het Sportpaleis staat. Merksem boven! En het publiek ging al neurieënd naar huis op de tonen van 'Sweet Caroline'. Meer moet dat niet zijn.

< Bert Hertogs>

De setlist:

Holy Holy
Street Life
Beautiful Noise
Lady-Oh
Cherry Cherry
Thank the Lord for the Night Time
Love on the Rocks
Home before Dark
Don't Go There
Pretty Amazing Grace
Crunchy Granola Suite
Brooklyn Roads
I Am, I Said
Solitary Man
I'm A Believer
You Don't Bring Me Flowers Anymore
Song Sung Blue
Forever in Blue Jeans
Man of God
Hell Yeah

Bisnummers:

Sweet Caroline
Brother Love's Travelling Salvation Show

< Bert Hertogs>


Do you like our reviews and pictures?
Feel free to support concertnews.be by sharing this page or giving a donation.
You make an independent website like ours possible. Thanks!







Geef steeds in je comment mee op welk artikel je reageert.
Please put in your comment to which article you are responding.

Tabs Concertnews.be

News
Soon
Reviews

More news

  • Podcast
  • Facebook
  • Twitter