Recensie Gesloten hart - Ode aan Wannes Van de Velde

De voorstelling werd aangekondigd als een hommage aan Wannes Van de Velde en een filmische cross-overvoorstelling, met songs, teksten, video-opnames en vooral veel respect. Video-opnames waren er niet te bespeuren, maar de sfeer van Wannes des te meer. Lucas, Kathleen, Tiny en Tom brachten een greep uit het rijke repertoire van deze Antwerpse meester. Soms bleven ze erg trouw aan het originele arrangement en op andere momenten gaven ze een totaal nieuwe wending aan zijn liedjes. Ze bewezen in ieder geval dat de muziek van Wannes Van de Velde nog lang niet over zijn vervaldatum is, maar in tegendeel klaar is voor een volgende generatie.

Wanneer je een combinatie van beeld, klank en zang verwacht, is het toch een beetje teleurstellend om te moeten vaststellen dat men zich beperkt had tot enkele klankfragmenten van Wannes Van de Velde en een vage projectie van één enkele foto van de man in de rechter bovenhoek van het podium. Niet echt een combinatie met een grote WOW-factor die de omschrijving “filmische cross-overvoorstelling” verdiende.

Gelukkig stonden de zangers, zangeressen en muzikanten garant voor een geslaagde voorstelling. Aan keuze voor materiaal hadden ze geen gebrek. Wannes heeft een schat aan teksten nagelaten en Lucas Van den Eynde bewees eens te meer dat ze niet eens gezongen moesten worden om tot hun recht te komen. Wanneer hij in het keurig Antwerps “De porno” voorlas, kon deze tekst zo uit een dichtbundel gegrepen zijn. Het was trouwens best een goed idee om tussen de verschillende liedjes door ook teksten van Wannes voor te brengen. Het schetste een beetje zijn manier van denken en doen.

 De stem en de zangstijl van Lucas Van den Eynde leunden trouwens het dichtst aan bij wat je als toehoorder van Wannes gewoon was. Dit kwam vooral naar voor in de vertolkingen van ‘De inquisitie’ en ‘To Ftohombouzouko’. Dit laatste nummer opende hij trouwens net als de meester zelf in het Grieks. Het geweeklaag klonk door in alle tonen van dit lied en dit werd door de klanken van de bouzouki’s alleen maar versterkt. Diezelfde bouzouki’s zorgden tijden ‘Het jaar van het milieu’ ook al voor die typisch Griekse sfeer waarbij de gedachten spontaan afdrijven naar mediterrane oorden en kleine witte huisjes. Men was duidelijk dicht bij het originele arrangement gebleven bij de vertolking van dit nummer.

Dit kon niet gezegd worden voor de uitvoering van ‘De volle maan’. De fluit uit de originele versie werd vervangen door de lapsteel van Tom Vanstiphout. Zo kreeg je een ietwat vreemde combinatie. Het leek wel of er een kruisbestuiving kwam tussen de countrymuziek en het Antwerpse levenslied. Of het echt mooi was, zal ongetwijfeld een kwestie van smaak zijn en waarschijnlijk moet je er nog aan wennen. Tom had gelukkig ook zijn akoestische gitaren bij en dat werkt bij de muziek van Wannes altijd. Vanstiphout had niet de minste moeite om virtuoze flamencoklanken uit zijn gitaar te toveren. ‘Ik sta al jaren in de regen’ baadde dan ook in Spaanse sferen terwijl Tom in het opgepoetst Antwerps het publiek toezong. Het klonk goed, maar best wel vreemd om Tom niet in het Engels te horen zingen.

Zijn sterkste stuk tijdens deze voorstelling was zijn versie van ‘Oorlogsgeleerden’. Hij startte heel ingetogen alleen met zijn gitaar en naarmate de strijdlust in het lied toenam, nam ook de kracht van zijn stem toe. Geleidelijk zwol ook de muziek mee aan doordat de ander muzikanten stilaan kwamen inzetten. De viool klonk scherp en snijdend en illustreerde perfect de taal van Wannes. Pas helemaal op het einde viel de stilte terug in en kon Tom het laatste stuk terug iets zachter brengen. Een sterke vertolking van een sterk lied dat jammer genoeg nog alle dagen brandend actueel blijft.

Tiny Bertels zong goed, maar sprong er met geen enkel van de liedjes echt uit. Ze klonk heel mooi wanneer ze de tweede stem op zich nam bij liedjes die Lucas vertolkte, maar ook hier werden geen potten gebroken. Tot ze aan haar versie van ‘Als ik zou sterven’ begon. Hier kwam haar stem echt volledig tot zijn recht. Dit lied vroeg geen hoge noten en de lagere regionen gingen haar duidelijk goed af. Het werd vooral ook een krachtige vertolking die ondanks het eerder droeve thema toch een glimlach van voldoening op ons gezicht deed verschijnen.

En dan was er nog Kathleen Vandenhoudt. Haar licht hese, soms zwoele stem levert altijd wel iets extra aan een voorstelling. Vooral in ‘Marilou van de sextelefoon’ leverde die een mooie surplus bij de tekst die Wannes ons heeft nagelaten. Haar vertolking van ‘’t Is Vlaams en ’t trekt op geen kloten’ was één van de hoogtepunten uit de voorstelling. De combinatie van Kathleens ruwe stem met enkel twee krachtig bespeelde, akoestische gitaren en twee bouzouki’s als begeleiding, leverde een sfeer op die direct deed denken aan middeleeuwse strijdliederen. Men zou bijna spontaan “schild en vriend”gaan roepen en ten strijde trekken tegen de Franstaligen. En dit is ongetwijfeld de sfeer die achter dit nummer moet steken al betwijfel ik heel sterk of Wannes zou willen wat we effectief ten strijde trokken.

Lucas, Tom, Tiny en Kathleen brachten een voorstelling die men terecht een hommage aan Wannes Van de Velde mocht noemen. Ze demonstreerden dat de teksten en de muziek van dit Antwerps monument nog lang niet versleten zijn.

< Sascha Siereveld >

De setlist:

1.       Ik sta al jaren in de regen (TV)

2.       Den herder met 1 schaap (KV)

3.       In de grond (LV)

4.       Het verlangen van de zeeman (TB)

5.       De porno (verteld) (LV)

6.       Marilou van de sextelefoon (KV)

7.       Het jaar van het milieu (LV)

8.       To Ftohombouzouko (LV)

9.       Groenendal (TV)

10.   Tekstje van de Wannes (LV)

11.   De groten avond (TB)

12.   Mijn mansarde (KV)

13.   Kerstmis is dien dag dat ze niet schieten (verteld) (TB)

14.   Oorlogsgeleerden (TV)

15.   De inquisitie (LV)

16.   Den terminus voorbij (TB)

17.   ’t Is Vlaams en ’t trekt op geen kloten (KV)

18.   Tekstje van de Wannes (TB)

19.   De volle maan (KV)

20.   Macrobiotisch (LV)

21.   Tekstje van de Wannes (LV)

22.   Als ik zou sterven (TB)

23.   De brug van Willebroek (TV)

Bis:

1.       De fiere Margriet (LV + TV + KV + TB)

2.       Stadscouplette  (LV + TV + KV + TB)