Recensie The Scabs

“Ik hoop dat jullie niet te lang hebben moeten wachten in de kou. Er was een elektriciteitspanne zowel hier als hiernaast. Laten we het niet aan ons hart komen” verontschuldigt frontman Guy Swinnen van The Scabs zich omdat de deuren van de Lotto Arena iets later dan voorzien opengingen. Aan elektriciteit geen gebrek op het podium. Twee uur lang geven Swinnen, zijn band en de vele gastmuzikanten een rock ’n roll-optreden met een razende vaart. Laatste bis “Rockin’ in the free World” draagt Swinnen op aan bassist Fons Symons met de woorden “Fons this one is especially for you”. “We hebben hem uitgenodigd maar hij is niet komen opdagen” klinkt het wat triest. Jammer dat Symons het verjaardagsfeestje rond 30 jaar The Scabs niet kon of wou meemaken.

Op de tonen van “Good Rockin‘ Tonight” van Elvis Presley kwam de band op, een statement dat The Scabs meer dan konden waarmaken. “Come on”, “You don’t need a woman” en “Little lady” werden in no time op het publiek afgevuurd. Een strakke set zou het worden, met slechts een beperkt aantal rustpunten zoals bij Can’t call me yours, bijna halverwege het optreden. Het nummer wordt op akoestische gitaar en piano begeleid. Knap is de samenzang met een backing vocal. Tijdens “Let’s have a party” wordt het publiek voor het eerst opgepookt door Swinnen. Het publiek klapt met veel plezier mee op het ritme. Later zal de frontman het publiek opsplitsen en het refrein apart laten meezingen terwijl het orgel van Jan Hautekiet stevig mag doorklinken.

In 1994 vervangt Tjenne Berghmans gitarist Willy Willy. Berghmans speelde tot dan toe gitaar bij Clouseau. De muzikant liet die band die tegelijkertijd met the Scabs zijn eerste Laatste Ronde aan het doen was in het Sportpaleis voor wat het was, en koos om Seven Seas en She’s jivin’ in de Lotto Arena mee te spelen. Swinnen is in opperste stemming, even zien we hem wat schuchter heupwiegen tijdens dat laatste nummer.

Het logo van The Scabs achteraan het podium ruimt plaats voor een beeld van een piloot met bruin leren pilotenmuts en bril terwijl “Keep on driving” door de luidsprekers knalt. Wanneer Swinnen “There‘s a flash and I‘m in a spin” zingt, krijgen we perfect getimed fel wit tegenlicht recht in onze ogen. Met een “Goedenavond beste teenagers” begroet Wim De Ridder ons voordat hij “Halfway home” inzet. Daarna brengt hij samen met Pieter Vreede “As the bottle runs dry” dat stevig meegekeeld wordt. Pinten bier worden de hoogte in gehouden terwijl “Bring us more women, bring us more wine  “ gezongen wordt. Hautekiet geeft het nummer een extra volkse en humoristische muzikale invulling door even op accordeon te spelen. We moeten er niet flauw om doen, “drinking song”s doen het enorm goed bij dit 40-plus publiek. “One for the road boy, one for the road” uit “Robbin’ the Liquor Store” zal later ook stevig meegezongen worden terwijl de vingertjes van het publiek de lucht in gaan.

“Medicine Man” is een nummer over drugs, volgens Swinnen. The Scabs draagt een poederrijk geschiedenisimago met zich mee, dat ze niet meteen door het toilet kunnen spoelen en dus speelt hij er even op in. Mauro Pawlowski van dEUS weet van Matchbox Car en de Bowie-cover “Boys Keep Swinging” publiekslievelingen te maken. Tijdens dat laatste nummer zal hij zijn gitaar een zwevende beweging laten maken boven zijn hoofd terwijl hij het bespeelt. Het valt op dat The Scabs verder weinig show verkopen op het podium. Strak spelen lijkt het ordewoord.  

Tijd dan om The Scabsklassieker “Hard times” aan te snijden. Het nummer wordt tijdens het refrein volledig stilgelegd zodat het publiek het uit volle borst kan meezingen. Basgitaar en drum leiden “Time” in, een nummer over ongeduldig zijn of een vrouw nu verliefd is of niet. “I’m running wild, running out of time” zingt de band die ondertussen richting finale trekt met het donkere “Nothing on my radio”. Bissen doet de groep met “So called friends”. “De miserie is allemaal begonnen in 1981 eigenlijk” zegt Swinnen waarna alle gastmuzikanten samen het podium delen tijdens een oerdegelijk “Rockin’ In The Free World”.

Oerdegelijk. Laat het ons daarbij houden om dit optreden te beschrijven.

< Bert Hertogs >

De setlist:

1.                              Come On

2.                              You Don’t Need a Woman

3.                              Little Lady

4.                              Let’s Have a Party

5.                              Crime Wave

6.                              Don’t You Know

7.                              Seven Seas (met Tjenne Berghmans)

8.                              She’s Jivin’ (met Tjenne Berghmans)

9.                              Keep on Driving

10.                          Can’t Call Me Yours

11.                          Halfway Home (met Wim De Ridder)

12.                          As the bottle runs dry (cover The Wolfbanes met Wim De Ridder en Pieter Vreede)

13.                          Crystal Eyes

14.                          Four Aces

15.                          Fortunate Son    (cover Creedence Clearwater Revival) (zang: Frankie Saenen)

16.                          Why

17.                          Medicine Man

18.                          Matchbox Car (met Mauro Pawlowski)

19.                          Boys Keep Swinging (cover David Bowie) (met Mauro Pawlowski)

20.                          Hard Times

21.                          I Need You

22.                          Time

23.                          Nothing on My Radio (+ outro)

24.                          Robbin’ the Liquor Store/The Magnificent 7 rap (cover The Clash)

Bis:

25.                          So Called Friends

26.                          Rockin’ In The Free World (cover Neil Young)