Twee zusjes groeien op bij hun grootvader. Hun moeder zit in de gevangenis. Hun vader is afwezig. Op school wordt er gelachen. Gefluisterd. Gepest. De zusjes voelen zich door alles en iedereen gestraft. Gestigmatiseerd. Buitengesloten. Ze besluiten een bijzonder werkstuk te maken. Over straf. Ze creëren een surreëel justitiepaleis waarin zij zelf de baas zijn. Ze bouwen een wereld waarin kinderen bepalen wat gewenst en ongewenst gedrag is. Goed en kwaad. Hemel en hel. Krapuul en heilige boontjes. De meisjes onderzoeken er op humoristische wijze regels, wetten, grenzen en (on)gehoorzaamheid.

Kan een samenleving overleven zonder straf? Is straf een noodzakelijk kwaad, een broodnodig hulpmiddel of een zwaktebod? Zit er in jouw lijf een geweten, en zo ja, een goed of een slecht exemplaar? Kan je kinderen opvoeden zonder te straffen? Is schaamte de beste straf? Zijn je ouders, je meester of juf het goede voorbeeld of doen volwassenen vooral alsof? Kan fantasie helpen om je te wapenen tegen de wereld die jou lijkt te willen straffen?

P.S: Heb je altijd al eens in een cel willen zitten? Kom maar af naar STRAF!. Een heuse nagebouwde cel gaat mee op tournee en wordt opgesteld in de foyer. De buitenkant van de cel geeft allerlei indrukken over het leven in de gevangenis.