Het verhaal begint in het jaar 2000. In een Amsterdams bejaardentehuis wordt Greet klaar gemaakt om in de gezamenlijke koffiekamer haar 80e verjaardag te vieren. Ze vertelt uitgebreid over haar leven in de Jordaan. Aan het eind van de Tweede Wereldoorlog is haar man Jopie overleden, haar als alleenstaande moeder van twee kinderen achterlatend. Ze vertelt over de onderlinge saamhorigheid tussen de buurtbewoners, die versterkt wordt door het samenkomen met het koor de Belcanto’s, opgericht door haar Jopie.

Dit alles tegen de achtergrond van de Jordaan, de armoede en het verval van de wijk. Van de plannen van de gemeente in de jaren ‘80 en ‘90 om de oorspronkelijke bouw te vervangen door nieuwbouw en de uittocht van de echte Jordanezen naar Purmerend, Lelystad en Almere. En van de komst van Yuppen en studenten, die de wijk weliswaar hebben gered van nieuwbouw en verval, maar daarmee ook het unieke karakter van de wijk definitief hebben veranderd. 

Het stuk wordt muzikaal ondersteund door de typische belcanto muziekstijl, zoals we die bijvoorbeeld kennen van Willy Alberti en Johnny Jordaan. Nummers die de revue passeren, in eigen arrangementen, zijn onder meer De Parelvissers, Bij Ons In De Jordaan, Pikketanusie en Glimlach van een Kind.