Recensie Alice in Wonderland met K3

Een roze loper die uitgerold is in de Kon. Elisabethzaal. Het moet de première zijn van de K3 musical Alice in Wonderland: het paradepaardje van Studio 100. Buiten het 3D-gegeven waarin het creatieve team blijkbaar pioniert voor theater, is er verder bitter weinig om mee uit te blinken. De songs zijn op 4 nummers na te middelmatig, de spanningsboog volledig zoek, de dramaturgie laat te wensen over, de acteerprestaties ondermaats, de zang van Koen Crucke in “De allermooiste vlinder” toont aan dat ie veruit de beste zanger op de bühne is, en gek genoeg komt het geheel veel te statisch over. Maar wat wil je als je nauwelijks diepte hebt op het podium om je ensemble volop te kunnen laten bewegen. Conclusie: hoewel Studio 100 graag de term gebruikt, is dit eenvoudigweg geen musical, wel een gepimpte K3-show.

Interview Jan Verheyen

Interview Lieven Debrauwer

Interview Frank Van Laecke

Interview Gene Thomas

Interview Peter Van den Begin

Op een snikhete dag zagen de K3-leden dat ze er maar een saai leventje op na houden. Alledrie willen ze een ijsje, maar de ijsventer blijkt uitverkocht te zijn. “Op op alles is op” luidt het, een verwijzing naar Samson en Gert. Karen droomt dan maar om wereldberoemd te zijn, dat zelfs fotografen haar zouden volgen tot in Dubai. Een verwijzing is het naar de foto’s die van haar en haar baas in 2004 gepubliceerd werden in Privé. Damen was toen met Gert Verhulst op vakantie. De foto’s toonden dat het hier ging om iets meer dan een zakenreisje. Een voorval dat ondertussen 7 jaar na de feiten blijkbaar nog steeds opgerakeld dient te worden. Over oude koeien en een gracht gesproken.

Kristel ziet een huwelijk in Venetië wel zitten (wat ze ook effectief met Gene Thomas gedaan heeft) en Josje wil een zangwedstrijd winnen van 5000 andere kandidates om zangeres te worden bij een trio. Samen gaan ze dan maar naar de film omdat het is beginnen regenen. Daar blijkt Karen in de film beland. De andere twee springen dan ook maar in de film en komen zo terecht in Wonderland. Daar gaan ze op zoek naar Alice (Marieke Saan in een niet gezongen bijrol). Onderweg komen ze het Konijn dat altijd te laat is (Jacques Vermeire), de tweeling Hier en Nu (Nicole en Hugo), de Hoedenmaker (Koen Crucke) en in het tweede deel ook de Rups (Koen Crucke) en de Hartenkoning en Hartenkoningin (Nicole en Hugo) tegen die het trio op het verkeerde pad zetten.

Miguel Wiels, Alain Vande Putte en Peter Gillis tekenden voor de muziek en liedteksten. Een aantal nummers zijn best boeiend. Zoals het reggaeachtige “Doe de bloemendans” en de discobeats in “niet verjaardagsfeest” die ook verwijzen naar “Klap maar in je handen” van Samson en Gert. Dat nummer sluit het eerste deel af en is een hoogtepunt waarvan je zou dromen dat het elke dag maar je verjaardag niet was. Ook opener “Naar de film” kent een fijne opbouw.

Andere nummers, vooral die van Nicole en Hugo (K3-pap en de Hartenkoning-in) komen nauwelijks uit de verf. Dat heeft deels met Nicole te maken die in het najaar 65 wordt. Haar stem is niet meer voldoende krachtig en komt dus voor een musical veel te bleek over. Laat haar toch gewoon op een andere manier van haar oude dag genieten dan ze voor een zoveelste maal opvoeren op de planken, menen we. Fleur Brusselmans staat trouwens paraat om haar te vervangen indien nodig, merken we in de programmabrochure. “Belgium 12 points” mag Hugo dan nog zeggen na hun eerste performance, die knipoog naar de Songfestival werkt niet.

Fletse humor dus, ook bij het BK (Bekend Konijn), de BH (Bekende Hoedenmaker) en later de BV (Bekende Vlinder die eigenlijk een rups is). Josje mag wél grappig uit de hoek komen wanneer ze aan Crucke vraagt waar dat feestje is. De Hoedenmaker serveert onder andere zweetvoetpaté en neuskeutelfricassé op zijn theefestijn. Eerder mocht de blondine wat belerend overkomen door te stellen dat het niet netjes is om naar meisjes te fluiten. “Te denigrerend” vindt ze. Nou, dat mogen de kids alvast opzoeken in hun splinternieuw woordenboek.

Vocaal mag Crucke als rups een aantal toonladdertjes zingen tijdens “de allermooiste vlinder” dat ie zelf van commentaar voorziet als “dat was nog beter dan de eerste keer.” Hij is verbijsterd dat iedereen hem een rups noemt. Vermeire zingt niet slecht tijdens “Te laat”. Als ie zijn articulatie wat aanscherpt en krachtiger durft doorzingen, kan dat lied live groeien tot een van de betere nummers. Het nummer komt ook meermaals in stukjes terug tijdens de voorstelling. Hier zit dus potentieel in.

En K3? Wel het is wennen om ze alledrie live te horen zingen. Kristel is nog steeds veruit de beste zangeres met het fijnste timbre van de drie. Maar Josje komt vervaarlijk opzetten, geeft een solide indruk en staat er ook wel. Hier en daar zijn haar bewegingen nog wat stroef. Vooral het acteertalent van de drie is bijzonder mager. Acteren is meer dan het opzeggen van je tekst, dames! En Karen, die zal nooit de beste zangeres worden van de drie, heeft die ambitie ook niet met haar hese stem die meermaals tijdens de musicalliedjes wel eens durft overslaan. Dieptepunt, letterlijk en figuurlijk, is de onderwaterscène in de musical. Het creatieve team zag geen andere uitweg dan een videoprojectie in 3D te laten tonen. Een gans nummer lang horen we K3 niet live zingen. En dan komen we tot de zwakte van deze K3 show. Hij is te statisch.

Hoewel er knappe 3D-projecties op ons losgelaten worden, vooral bij het begin van elk deel, blijven ze niet boeien. Tijdens het nummer “Alice in Wonderland” zien we een sprookjesboek dat geopend wordt waarin tekeningen verschijnen en de figuren er uit springen. Dat is een ontzettend sterk visueel effect, omdat het boek voor de toeschouwer ergens over de zaal heen zweeft voor K3. Van die sterkte maakt het productieteam te weinig gebruik. Tijdens andere scènes zien we hen immers voornamelijk diepte creëren op een boom links en rechts na. De scène waar K3 groter en kleiner wordt, is niet geloofwaardig. De productie koos om een verticale beweging te maken en de muur zo groter en kleiner te maken.

Hetzelfde effect kan je bekomen door een muur dieper (verderaf) te laten gaan terwijl de personages op dezelfde plek staan. Ook dan kan je met verhoudingen spelen, zo zagen we in de opera “Le Nozze di Figaro”. In de projecties gebeurt er ook te weinig tijdens de scènes om te blijven boeien. En de overgangen tussen de scènes gebeuren niet allemaal even smooth. Maar dé zwakte is ongetwijfeld het gebrek aan bewegingsruimte op het podium. Met het ensemble erbij toont de scène wel ontzettend vol. Het ontbreekt hem hier voornamelijk aan voldoende diepte. Op dramaturgisch vlak is deze musical te zwak. We zien Marieke Saan als Alice pas helemaal op het einde van de voorstelling. Als toeschouwer voel je dus geen verbondenheid met haar personage en waarom ze geholpen moet worden. Dat maakt het niveau van de voorstelling op dramaturgisch vlak tamelijk dramatisch. Waarom zou je ook een hoofdpersonage van een sprookje verwittigen om wat die zal meemaken? Want dan herschrijf je een sprookje. Hier zit het creatief team gewoon op een dood spoor, en dat was verre van het enige in deze productie.

Conclusie: deze gepimpte K3 show is verre van voldragen en er dient nog behoorlijk wat gefinetuned te worden zodat de show visueel en inhoudelijk blijft boeien. Want dat deed die vooralsnog niet op de première.

< Bert Hertogs >

De songlist:

Deel 1:

1. Ouverture + Naar de film
2. Filmster
3. Te laat
4. Alles kan in Wonderland
5. Onder water
6. Op de kermis
7. K3-pap
8. Wat een feest
9. Niet-verjaardagsfeest

Deel 2:

1. Alice in Wonderland
2. De allermooiste vlinder
3. Hartenkoning-in
4. Doe de bloemendans
5. De kop eraf!
6. Ik wil naar huis
7. Geloof in jezelf