Recensie Kaizers Orchestra

Een show van Kaizers Orchestra is op zijn zachtst gezegd een belevenis. Wie een rustige avond in de Botanique had verwacht, kwam dan ook bedrogen uit met de Noren. Sfeer en gezelligheid alom, dat wel, bij een niet nader genoemd programma hadden zanger Janove Ottesen en zijn band op hoge cijfers kunnen mikken met hun huiselijk decor en dito sfeerverlichting en tapijt. Het zestal zingt overigens geheel in het Noors en dat was ook overwegend het taaltje dat we rond ons heen hoorden, althans voor het concert begon.

De frontman legde er immers meteen de zweep op met opener ‘Aldri Vodka, Violeta’. De song mag dan wel enigszins een ‘Eurovisiesongfestival’-karakter hebben, de piano-intro pakt de volle Orangerie meteen grondig vast om dan uit te pakken met een stevig uit de kluiten gewassen gitaarriedel. Het feestje barstte al snel los bij de oude klassiekers van de band uit ‘Ompa Til Du Dør’ en bleek de ideale manier om Brussel op stoom te brengen. Toch schuilt achter de vrolijke wijsjes van de groep meestal een bittere waarheid, over kommer en kwel, burgeroorlogen en de minder prettige dingen in het leven.

Toch betrapten we onszelf op enige heupwiegerij en geknik, niet in het minst door de groep zelf die zich  uitstekend lijkt te amuseren op het podium met hun ‘Kaizerrock’. Er valt immers geen genre te plakken op de songs die eens de richting uitgaan van eerder polka/gipsy/Balkan om dan weer over te hellen naar donkere rock. We schrikken ons toch even een hoedje wanneer Ottesen plots op een olievat begint te meppen in ‘Ompa Til Du Dør’ of ‘En For Orgelet, En For Meg’  en zelfs een verroeste koevoet bovenhaalt in ‘Dr. Mowinckel’, terwijl ook Helge Risa er enkele verroeste wieldoppen aan doet geloven.

Meteen bleek dat ook het nadeel van deze vernieuwde versie van Kaizers Orchestra. De muziek leek met momenten naar de achtergrond te zijn verdreven door het showaspect. Of die megafoon er nu echt bij moest bij het rocky ‘Satan i halsen’ of de band naar het einde toe steeds meer op de vaten stond dan op het podium, dat blijft de vraag. Ook zonder al dat theater vonden we de indringende contrabas  in ‘Sigøynerblod’ of het smeuïge refrein van ‘Svarte Katter & Flosshatter’ immers best te pruimen.

< Catherine Gysels >

Setlist:

1. Aldri vodka, Violeta
2. Det polaroide liv
3. Tusen Dråper Regn
4. Ompa Til Du Dør
5. Bøn Fra Helvete
6. KGB
7. Din Kjole Lukter Bensin, Mor
8. En For Orgelet, En For Meg
9. Dr. Mowinckel
10. Satan i halsen
11. Sigøynerblod
12. Kontroll På Kontinentet
13. Forloveren
14. Svarte Katter & Flosshatter
15. Maestro 
16. Begravelsespolka
17. Dieter Meyers Inst.