Recensie Blink 182 | Sziget 2014

Een vol festivalterrein voor het hoofdpodium waar Blink-182 Day -1 van Sziget mag afsluiten. Daarna volgen openingsparties in de Magic Mirrortent maar vooral ook her en der verspreid over het festivalterrein aan de verschillende bars. Officieel begint het festival pas op woensdag, maandag en dinsdag zijn opwarmertjes, niet alle stages zijn open. Het verklaart wellicht mee waarom de Amerikaanse rockband uit Californië zo veel volk voor het podium kreeg tijdens een snelle set. Tom DeLonge, Mark Hoppus enTravis Barker blijken pubers op leeftijd te zijn. Eind dertigers/begin veertigers zijn ze maar de wat seksueel geladen bindteksten doen veel denken aan pubergedrag.

Tussenteksten als “onze muziek komt zo in jullie vagina. Jullie kunnen jullie penis in mijn neus steken.” Maar vooral ook: “Justin Bieber zijn ballen en zijn heel spel passen in mijn mond.” net voor “all the small things” ingezet wordt: het minste wat je kan zeggen is dat de band die voor het eerst optrad op Sziget geen blad voor de mond nam. Openen deden ze met “Feeling this” en “What’s my age again”. Songs die ze in een ruk aan elkaar regen wat de snelheid van het optreden al vanaf de eerste noot bevestigde. Blink-182 hield die vaart aan, ook al integreerde het rustigere songs als “Always”, een 80s liefdesnummer, aldus de band.

Voor wie onder invloed was, van wat dan ook, moesten we even ruimte maken, zodat die intoxicated people  verderop konden chillen, vond de band. “The Rock Show” droeg Blink-182 op aan de vrouwen. En uiteraard speelden ze ook de linker en rechter zijkant van het publiek uit. Behoorlijk geflipt, dat beschrijft de set van Blink- 182 nog het best van al. En de band? Die vond het tot treurens toe herhaald allemaal awesome.

< Bert Hertogs >