PDF-versie voor persoonlijk gebruik

Recensie Cats film ★★★★

woensdag 25 december 2019Kinepolis Antwerpen

Cats

Toegegeven, toen we te horen kregen dat Cats, de succesmusical van Andrew Lloyd Webber, verfilmd zou worden, sprongen we een gat in de lucht. Niet zo zeer omwille van de titel, iedereen weet ondertussen dat Cats lang niet Webbers beste of langstlopende productie is, dat is Phantom of the Opera waar deze film ook naar verwijst wanneer we in een voormalig theater een kroonluchter op de vloer zien liggen. Cats is immers tamelijk zwak op narratief vlak en is niet meer of niet minder dan een aaneenrijging van personages die voorgesteld worden. Wat ons dan wel enorm aantrok? Die ongezien straffe cast. 

Taylor Swift zien en horen we als Bombalurina, Jennifer Hudson zingt als Grizabella dan weer een erg doorleefd - mét druipende  neus van de emotie - en prachtig ‘Memory’. Een zwarte die verlangt naar een nieuw tweede leven, … de boodschap die Cats uitzendt is niet alleen sociaal-maatschappelijk maar bij momenten ook politiek. Zo horen we de katten samen ‘Yes we can’ zeggen.

Waar waren we gebleven? Juist, die sterrencast. James Corden is Bustopher Jones, Jason Derulo - ‘Is hij gecastreerd? Dat was wel een erg hoge noot.’ (het is maar een van de katten/melk-taalhumor die in Cats zit) – speelt Rum Tum Tugger, de nog steeds erg fitte Ian McKellen (hij doet twee keer per week aan pilates gym) mag dan weer het tegenovergestelde spelen van de acteur die hij is: Gus The Theatre Cat die oud is, passé en mijmerend terugblikt op het verleden al treedt Ian zelf nu ook solo op met een programma in Londen waarin ie terugblikt op zijn carrière.

Old Deuteronomy wordt neergezet door Judi Dench. Francesca Hayward die de hoofddanseres is bij het Royal Ballet in het VK zien we voor het eerst in een film opduiken. Zij wordt als Victoria – een nieuw personage - door haar baasje gedumpt tussen het afval en hoopt aanvaard te worden als nieuwe Jellicle cat. Een nieuwe kat betekent logischerwijze ook een nieuw nummer: ‘Beautiful ghosts’, dat ingezongen werd door Taylor Swift die verder ook even te horen is in ‘Macavity: The Mystery Cat’. Francesca Hayward is met stip de revelatie van deze film qua beweging, uitstraling en mimiek (die sprekende jonge, verlangende ogen!).

Victoria en haar nummer ‘Beautiful ghosts’ zijn niet alleen nieuw, Tom Hooper (gekend van o.a. The King’s Speech en Les Misérables) en Lee Hall (Billy Elliot, Rocketman) deden nog een aantal ingrepen op het originele bronmateriaal ‘Old Possum‘s Book of Practical Cats’ van T.S. Eliot en de musical van Andrew Lloyd Webber. Zo is Old Deuteronomy hier een vrouw, gespeeld door Judi Dench die meer dan met zo maar wat bewondering zal kijken en luisteren naar de act van Gus The Theatre Cat. Gesuggereerd wordt kortom dat die twee oudjes elkaar graag zien en iets met elkaar hebben of hadden. Ook tussen Victoria en Mr. Mistoffelees lijkt er meer dan sympathie in het spel te zijn. Of hoe Hooper en Hall op die manier toch ook een beetje het dunne verhaal verrijken. Een andere grote ingreep is het expliciet melden dat Macavity (Idris Elba) iedereen wil uitschakelen om zo als enige kandidaat over te blijven om terug naar de aarde te kunnen keren in een nieuw leven.  Old Deuteronomy zal dat weigeren waarop ie haar wil verdrinken in de Thames.

Is Mr. Mistoffelees in de musical een gigantische ijdeltuit die voor het nodige spektakel zorgt, dan mag Laurie Davidson hier een opvallend breekbaar personage neerzetten die onzeker is geworden met het ouder worden. Een magiër die vreest dat ie de magie van weleer kwijt is. Hij dreigt dan ook te mislukken om Old Deuteronomy terug te toveren en zal meer dan ooit nood hebben aan het geloof dat de groep in hem heeft, wat ook voor behoorlijk wat druk op zijn al wat oudere schouders legt. Grizabella is hier geen oude kat, wel een zwarte die ooit een grote ster van het theater was. Maar door een foute carrièrestap – ze ging in zee met Macavity -  belandde ze in de afgrond.

Kijk, wanneer wij filmrecensies lezen die melden dat ‘Memory’ het enige bekende nummer is uit Cats (die recensent heeft dan eventjes ‘Jellicle Songs for Jellicle Cats’, het spreekkoor ‘The Naming of Cats’ dat in onze studententijd zelfs verplichte kost was tijdens de lessen Muzikale Opvoeding, ‘Gus, the Theatre Cat’, ‘Skimbleshanks: The Railway Cat’, ‘Macavity: The Mystery Cat’ en ‘Mr. Mistoffelees’ over het hoofd gezien) dan worden wij erg boos. Met alle respect. Ofwel ben je het niet waard om dan nog verder als journalist door het leven te gaan na zo’n flater, ofwel hou je er bewust een agenda op na om je lezers foutief te informeren. Stellen dat deze prent geen bestaansreden zou hebben naast de bestaande podiumvoorstelling, is ook larie als je nooit de musical op het toneel hebt uitgevoerd gezien. Anders zou je weten hoe veel verschillen er zijn, en dat zijn er wel wat als je de bovenvermelde paragrafen even herleest. We kunnen dan ook niet anders dan concluderen dat sommige recensenten zelfs de moeite niet namen om degelijke research te doen. Het is volgens ons dan ook iets te makkelijk om je er snel vanaf te maken door een negatieve review neer te pennen. Het maakt de mening helaas ook waardeloos wegens ongefundeerd.  Elders lazen we dan weer dat Cats de langstlopende musical op de West End of Broadway zou zijn. Op dit moment is die musical de vierde langstlopende op Broadway en de zesde op de West End. Zowel in Londen als in NY staat de musical al een tijdje niet meer op de affiche …

Andy Blankenbuehler die maar liefst drie keer een Tony Award won als beste choreograaf: in 2008 voor ‘In the Heights’, drie jaar geleden voor ‘Hamilton’ en het jaar erop voor ‘Bandstand’, levert weergaloos werk af. Klassiek ballet, hedendaagse dans van hiphop over jazz tot streetdance en tapdans krijgen we onder andere te zien. Tapdans komt bijvoorbeeld heerlijk tot zijn recht in ‘Skimbleshanks: The Railway Cat’, dat Steven McRae, de hoofddanser van het Royal Ballet voor zijn rekening mag nemen. Verder zien we ook Robbie Fairchild (die we kennen van ‘An American in Paris’), Laurie Davidson (die in de TNT-serie de jonge Shakespeare speelt in ‘Will’), de hiphopdansers Les Twins (Larry en Laurent Bourgeois), de danser Mette Towley (die onder andere in video‘s te zien is van Rihanna en N.E.R.D. van Pharrell Williams), en ook de opkomende zanger Bluey Robinson in Cats. De choreo’s zijn dus absoluut de moeite, maar komen uiteraard het best tot hun recht wanneer je niet naar de tweetalige ondertiteling kijkt in de bioscoop. Die ondertiteling hindert soms. Macavity wordt bijvoorbeeld consequent vertaald naar Van Zonderen, zoals ook te horen is in het Nederlandstalig cast album.

Een groot deel van het budget – 95 miljoen dollar zou de prent gekost hebben – is naar digitale technieken gegaan om de acteurs en actrices katachtiger te maken via een laagje CGI-pels. Het eindresultaat is fenomenaal. Ze zijn erg levensecht als katten maar toch nog voldoende menselijk om de menselijke emoties over te brengen via hun gelaatsuitdrukkingen. Dat is uiteindelijk ook de conclusie die weliswaar een niet zo toonvaste Judi Dench – wat wil je ze is 85!- zingt in ‘The Ad-Dressing Of Cats’. Dench zou normaal gezien in 1981 in de oorspronkelijk podiumproductie te zien zijn. Maar kort voor de musical moest openen, liep ze een blessure op en moest ze vervangen worden door Elaine Paige. 38 jaar later krijgt ze alsnog de kans om Cats op haar al rijkgevulde CV toe te voegen.

Na ‘Beautiful ghosts’ krijgen we het ene topnummer na het andere te horen: ‘Gus, the Theatre Cat’ met een degelijke Ian McKellen (80) die de song deels in parlando brengt, een heerlijk uptempo ‘Skimbleshanks: The Railway Cat’ met tapdansen, ‘Macavity: The Mystery Cat’ en een weergaloze nieuwe versie van ‘Mr. Mistoffelees’. Toegegeven, ook wij zagen even naar het einde van de film een mouw en de hand met de trouwring van Judi Dench wat beschouwd kan worden als een bewijs dat de prent nog niet helemaal af was toen die al in de bioscoop uitgebracht werd. Zeker, we keken even vreemd op hiervan maar aan de andere kant heeft die scène ons niet uit de magie van de film gehaald. Ook niet wanneer de acteurs en actrices de ene keer zich wel als een kat verhouden tot hun omgeving, maar de andere keer als een mens. Dit zagen we als ondersteuning voor de ganse moraal van de film die mensen in kattenpakken toont om aan te geven dat katten even divers zijn als mensen zowel qua uiterlijk, geslacht, leeftijd en qua skills.  

Conclusie: Cats is zo rijk, zo overdadig dat enkel mensen die open staan voor een pro-diversiteit boodschap dat aankunnen. Het verteltempo, de songs, de spanningsboog, … het zijn allemaal ijzersterke ingrediënten die van deze Cats een heerlijke zit van 110 minuten maken die voorbij is voor je het goed en wel beseft.  

En wat die filmjournalisten betreft die niet houden van musicalfilms? Sorry jongens, ofwel blijven jullie beter thuis de volgende keer, ofwel verdiepen jullie je best wat beter in de materie. Binnenkort komt een film over het leven van Judy Garland (The Wizard of Oz) uit. Verder zou in het najaar van 2020 ‘In the heights’, ‘Everybody’s talking about Jamie’, ‘West Side Story’ en ‘The Prom’ volgen. Ook van musicals als ‘Beautiful The Carole King musical’, ‘13’, ‘The Little Mermaid’, ‘Come from away’, ‘Dear Evan Hansen’, ‘Follies’, ‘Gypsy’, ‘Matilda’, ‘Joseph’, ‘Oliver’ en ‘Sunset Boulevard’ zouden er (concrete) plannen op tafel liggen om ze te verfilmen. En in 2021 zou ‘Wicked’ op het grote scherm te zien kunnen zijn. Wij kijken er alvast naar uit.

< Bert Hertogs >

Cats is nu te koop op Blu-Ray en DVD.


Do you like our reviews and pictures?
Feel free to support concertnews.be by sharing this page or giving a donation.
You make an independent website like ours possible. Thanks!







Geef steeds in je comment mee op welk artikel je reageert.
Please put in your comment to which article you are responding.

Tabs Concertnews.be

News
Soon
Reviews

More news

  • Podcast
  • Facebook
  • Twitter