Recensie Tom Vanstiphout en Nina Babet ★★★★1/2

De première van Soundcheck Songs and Backstage Stories door Tom Vanstiphout en Nina Babet was voor het Cultuurcentrum van Brasschaat dat Vanstiphout al jaren boekt. Logisch dan ook dat de voorstelling moeiteloos het bordje ‘uitverkocht’ mocht bovenhalen. Dat het publiek een geweldige avond had beleefd, bewees toen de toeschouwers het duo met de ‘Eee oh oh’ uit ‘Every little thing she does is magic’ van The Police terugriep, of beter -zong en stevig op de tribune stampten.

Voor Vanstiphout is het zo goed als een thuismatch, spelen in Brasschaat. Zo’n vijf minuutjes met de fiets is het van bij hem thuis naar de Ruiterhal. Maar hij gaf het publiek mee dat ie niet met zijn tweewieler was gekomen. De man die zichzelf met zin voor zelfrelativering omschrijft als de Paul Simon van Merksem en omstreken – ‘Homeward bound’ van Simon & Garfunkel stond dan ook logischerwijze op de setlist - moet zowat een van de beste gitaristen zijn in ons land.

Naar het Merksemse Bouckenborgh ging ie om bands aan het werk te zien toen hij jong was. Om Lange Polle (Paul Van Bruystegem, voor het grote publiek is ie vooral bekend als bassist bij Triggerfinger) aan de snaren van zijn gitaar te zien plukken onder andere. Het is daar dat ie Nina Babet als zangeres bij BJ Scott leerde kennen en al snel niet meer aan het kijken was naar de lange gitarist maar wel naar de kleine backing ernaast.  BJ Scotts ‘Rip the sack’ mocht dan ook niet ontbreken in Brasschaat.

Tom zei tijdens die eerste ontmoetingen niet zo veel, herinnert Babet zich nog maar ondertussen is ie volgens haar wel een van de fijnste, grappigste en talentrijkste kerels die ze kent. Of ze ook dat ‘contractueel moest zeggen’, laten we in het midden. Feit is dat er wel iets van aan is. De Londense is in ons land een vaak gevraagde backing, en hoort tot de absolute top. Dat zowel Nina als Tom nooit zelf solo zijn doorgebroken, is dan weer helaas een mooi voorbeeld wat het verschil is tussen écht talent en BV’s.  

In ‘Hanging on a limb’ van Neil Young, dat na opener ‘People get ready’ komt, betokkelt Babet het klein klokkenspel terwijl Tom zijn gitaar bespeelt en de zang voor zijn rekening neemt. Prachtig blenden de stemmen van het duo met elkaar, de ganse avond overigens waarbij die 105 minuten je het gevoel bezorgen dat de tijd even stil lijkt te staan.  Een van de eerste pareltjes tekenen we al vroeg in het optreden op: Fleetwood Macs ‘Dreams’ dat voorzien wordt van regen- en onweergeluiden. De twee hadden overigens ook een wereldpremière bij. Nina Babet begeleidde het nummer ook – weliswaar zeer basic – mee op gitaar. Dat ze een multi-instrumentaliste is, toonde ze dan weer in ‘Calm after the storm’ van The Common Linnets. De song paste thematisch perfect na ‘Dreams’. In ‘Calm after the storm’ hoorden we Nina de song met lang aangehouden lage tonen op toetsen begeleiden. Groot was de appreciatie van het publiek wanneer ze zich voor het eerst waagde om in het Nederlands te zingen met een ingekorte versie van ‘Ik ben zo eenzaam zonder jou’ van Will Tura. Een hoogtepunt uit de show is het. En ‘Bloody motherfuckin’ asshole’ van Martha Wainwright? Die droeg ze op aan haar ex-lief.

In Soundcheck Songs and Backstage Stories brengen Tom Vanstiphout en Nina Babet voornamelijk covers. Maar er zit ook eigen materiaal in. Naast Toms ‘Krishna Song’ horen we bijvoorbeeld een funky nummer van Nina dat ze op de bus schreef en niet alleen jeugdigheid uitademt maar ook het verschil aantoont tussen de erg jonge songschrijfster toen en de veel volwassenere vrouw die ze nu is. Als Streams heeft ze het plaatje ‘I am’ uit waaruit ze in de voorstelling ook ‘This one’s from my heart laat horen. Het onderwerp dat ze destijds bezong, was namelijk de DJ. ‘Iemand zou hem moeten vertellen een andere plaat op te zetten want iedereen is in slaap aan het vallen.’ klinkt het op repeat terwijl Tom zijn snaarinstrument percussief inzet, de basdrum te horen is en voetgestamp.

Nina mocht Tom Vanstiphout ook even uitdagen. Dat deed ze door hem ‘Big love’ van opnieuw Fleetwood Mac te laten brengen. We hoorden niet alleen dat Tom moeiteloos die hoge noten en dat pittige gitaarspel helemaal onder de knie had, het was vooral ook smullen van het heerlijke arrangement dat er samen met de basdrum een stevig ritme op nahield. Ook dat is een song die absoluut in de setlist moet blijven, vinden we.

Een jaar speelt Vanstiphout ondertussen als gitarist bij Bryan Ferry. Ferry soundcheckt nooit, dat laat ie over aan zijn muzikanten terwijl hij in de zaal zit. Een keer vroeg ie zo waar om te blijven doorspelen, terwijl een doorsnee nummer dat tijdens een soundcheck uitgeprobeerd wordt al snel wordt afgebroken. Onder het motto ‘Als het goed genoeg is voor Bryan Ferry, dan is dat ook voor de Ruiterhal’ bracht Vanstiphout een geweldig ‘Groovin’ van The Young Rascals terwijl het publiek mocht tsjilpen als vogels. Een van de sterkste songs van de avond zou het zijn terwijl ie op dat elan verder ging, en Nina in interactie ging met het publiek tijdens ‘Every little thing she does is magic’ van The Police en het de ‘Eee oh oh’ liet nazingen.

Tom Vanstiphout had zoals de titel van zijn tour ook laat vermoeden enkele backstage stories bij. Zo was er een lang uitgesponnen verhaal van een norse Amerikaanse singer-songwriter die via het raampje van zijn kleedkamer ontsnapt was. De concertorganisator moest schuiven met het programma en uiteindelijk zich ook verontschuldigen ten opzichte van het publiek.  Officieel werd er meegedeeld dat de artiest die Tom op gitaar moest mee begeleiden ziek was, in de realiteit was dat niet zo. Ook Lionel Richie begeleidde ie ooit toen ie standby was bij de Laatste Showband: ‘Toen was ik zenuwachtig’, aldus de gitarist die ook de mythevorming rond backstages voor een deel uit de wereld probeerde te helpen door bijvoorbeeld ironisch te stellen hoe ‘glamoureus’ het eraan toe gaat. ‘Ze zouden hier guided tours moeten doen.’ klonk het laconiek over de backstage van het CC Brasschaat.   

Soundcheck Songs and Backstage Stories van Tom Vanstiphout en Nina Babet biedt een exquis muzikaal menu gelardeerd met (h)eerlijke backstage verhalen.

< Bert Hertogs >

De setlist:

1. People get ready (The Impressions)
2. Hanging on a limb (Neil Young)
3. Rip the sack (BJ Scott)
4. Krishna Song (Tom Vanstiphout)
5. DJ
6. Dreams (Fleetwood Mac)
7. Calm after the storm (The Common Linnets)
8. Big love (Fleetwood Mac)
9. Homeward bound (Simon & Garfunkel)
10. Bloody motherfuckin’ asshole (Martha Wainwright)
11. Blue
12. Ik ben zo eenzaam zonder jou (Will Tura)
13. Ain’t nothing like the real thing (Marvin Gaye en Tammi Terrell)
14. Groovin’ (The Young Rascals)
15. Every little thing she does is magic (The Police)

Bis:

1. This one’s from the heart (Streams)
2. Easy (The Commodores)
3. Waiting in vain / One love (Bob Marley)