PDF-versie voor persoonlijk gebruik

Recensie Onward ★★★1/2

zaterdag 7 maart 2020Cinema Cartoon s

Onward

De nieuwste van Pixar: Onward brengt een moderne ridderfilm (waar helaas geen jonkvrouw in te bespeuren valt) in een fantasy-jasje. Een film die leest als een coming of age-verhaal waarbij op je eigen benen leren staan en aan zelfvertrouwen winnen centraal staan. Verder is de animatieprent behoorlijk nostalgisch over de tijd dat er nog magie en avontuur was in het dagelijkse leven. Zaken die we ingeruild hebben of verloren door technologische, wetenschappelijke vooruitgang. Het is zelfs zo ver gekomen dat een centaur (een mythisch wezen dat half paard half mens is), die vroeger makkelijk topsnelheden tot 110 kilometer per uur kon halen, zoals de politieagent Colt Bronco gewoon de wagen neemt in plaats van de poten. Of hoe we gewend zijn geworden aan luxe en toch ook wel wat afgestompt het ons toch o zo makkelijk maken, deels uit luiheid.

De twee tienerelven Ian Lightfoot en Barley Lightfoot gaan op avontuur wanneer Ian 16 is geworden. Hun vader, de overleden Wilden Lightfoot, heeft als cadeau namelijk een tovenaarsstaf nagelaten. Samen met een fenikssteen kunnen ze dankzij een spreuk hun vader voor 24 uur terug oproepen. Maar Barley – die kennelijk als metalhead weinig magische krachten heeft - komt tussen wanneer Ian hun vader aan het oproepen is. Gevolg: enkel zijn voeten en benen verschijnen. De twee gaan dan ook op een queeste om een andere zeldzame fenikssteen te vinden zodat ze hun vader helemaal kunnen oproepen en er nog mee kunnen praten. Maar de klok tikt, en ze moeten met het oude busje GWNIVR (een verwijzing naar Guinevere uit de verhalen rond koning Arthur) de politie (waaronder Colt Bronco, de nieuwe vriend van hun moeder, Specter, een politieagent die een cycloop, een reus met slechts 1 oog is en Gore, een faun, half bok – half mens) van zich af proberen te schudden.

Ondertussen worstelt Ian met zichzelf. Heeft ie angst om te rijden op de autostrade tijdens een les met een rijinstructeur, en is hij op zoek naar zijn Nieuwe Ik. Op zijn lijstje staat onder andere: ‘zoals papa zijn’. Ian en Barley trekken naar de ‘Manticore tavern’ waar ze een map zoeken waarop staat waar ze de speciale steen kunnen vinden. De manticore (half schorpioen, half leeuw) Corey is wel helemaal vervreemd van waar ze als ruig monster normaal voor staat. Ze baat een familierestaurant uit en heeft onder andere een medewerker rondlopen die verkleed als haar de kinderen wat animeert. Verder moet ze zich bezighouden met kleine dingetjes: een karaokebar die alweer stuk is repareren bijvoorbeeld. Dankzij Ian en Barley ziet ze in hoe saai, fake en weinig avontuurlijk haar leven geworden is. Uit razernij steekt ze de tent in de fik. Nog voor dat gebeurt, kunnen de twee broers met een onderlegger van een kindermenu waar een spelletje voor kinderen op staat, en die een samenvatting blijkt van wat er op de echte kaart stond die in vlammen is opgegaan, uiteindelijk hun missie starten vanaf Raven’s Point, een groot stenen beeld van een raaf die de richting aanwijst naar een andere, zodat ze na verloop van tijd op de plek kunnen aankomen waar ze moeten zijn.   

Wanneer hun moeder ontdekt dat haar twee zonen op een queeste zijn vertrokken, ontmoet ze Corey. Samen gaan ze Ian en Barley achterna want Corey weet dat op de steen tevens een vloek rust en een monster zal doen ontwaken als de twee broers het doel bereiken. Ians moed en geloof in zichzelf wordt danig op de proef gesteld. Zo lang hij gelooft dat hij op een onzichtbare brug stapt kan hij over een kloof, een bodemloze put, stappen. Verder wordt ook zijn eerlijkheid ten opzichte van de politie getest tijdens een vermommingsoperatie en wordt het wel erg spannend wanneer Barley en hij in een ruimte komen vol boobytraps met zwaarden die uit de muren komen steken terwijl een gelatinekubus op hen afkomt en ze in een ronde kamer belanden die zich vult met water waardoor ze dreigen te verdrinken.

Mychael en Jeff Danna (onder andere Life of Pi, The Good Dinosaur) tekenden voor de muziekscore die de prent voorzien van een avontuurlijke, grootse, bij momenten bombastische majestueuze en meeslepende symfonische partituur. Leuk zijn ook de verwijzingen in de dialogen naar enkele songs, van klassiekers zoals ‘Let it go’ (Frozen) tot ‘Born to run’ (Bruce Springsteen). Onward is een degelijke avontuurlijke animatiefilm die leest als een ode om te geloven in jezelf en in magie en bevat dus op dat vlak de klassieke Disney-ingrediënten.  

< Bert Hertogs >


Do you like our reviews and pictures?
Feel free to support concertnews.be by sharing this page or giving a donation.
You make an independent website like ours possible. Thanks!







Geef steeds in je comment mee op welk artikel je reageert.
Please put in your comment to which article you are responding.

Tabs Concertnews.be

News
Soon
Reviews

More news

  • Podcast
  • Facebook
  • Twitter