PDF-versie voor persoonlijk gebruik

Recensie The Hunt ★★

woensdag 1 juli 2020Kinepolis Antwerpen

The

Compleet van de pot gerukt, dat is The Hunt van regisseur Craig Zobel. Een satirische prent die zowel leest als een actie- en horrorfilm (splattergenre), (psychologische) thriller als een komedie. Te veel van het goede dus als u het ons vraagt. Door die mix aan stijlen verslapt de spanningsboog van het verhaal ook. Dat de prent soms ook vervalt in overbodige details (waarom gruyère de beste kaas is voor een croque monsieur? Omdat die zo lekker makkelijk smelt … ) haalt de vaart er al helemaal uit en versterkt alleen maar het bevreemdend gevoel wanneer je ernaar kijkt.

De film start weliswaar veelbelovend, en kent een aantal verrassende scènes (in het tankstation bv.). Bij momenten slaagt de prent erin voldoende achterdocht te scheppen bij de kijker zodat die ook, net als het hoofdpersonage Crystal (neergezet door Betty Gilpin), alles in twijfel gaat trekken: wat is echt, wat is opgezet. Maar uiteindelijk gaat The Hunt zelf ten onder aan het te veel daarmee willen spelen zodat je onverschillig geraakt en de weinig geloofwaardige plot met een hoge ‘ja het zal wel’ en WTF!-instelling bekijkt.

Jagen en gejaagd worden, daar draait het om in The Hunt. ‘Manorgate’ is een samenzweringstheorie op het net die steeds meer ruchtbaarheid krijgt. Daarin wordt gesteld dat de liberale elite in het echt op gewone burgers jaagt. Volgens Athena Stone (Hilary Swank) en haar groepje was dat slechts een grap waarover ze het had in een groepchat die uitlekte. Omdat zij en de anderen daardoor hun job en positie verloren, konden ze niet anders dan de zaak omzetten in realiteit, klinkt het van haar kant.

Van de 11 gevangenen die in een bos ontwaken gaan er in de openingsscène al meteen 5 aan. Al heel snel wordt de groep dus uitgedund tot een paar die overblijven terwijl je totaal niet weet wie die personages zijn. De psychologische uitwerking van de personages is dan ook zo goed als onbestaande. Slechts heel oppervlakkig wordt dus aangehaald waarom net zij geselecteerd werden. Daardoor ga je als kijker hun lot ook totaal niet aantrekken.

Politieke thema’s als de klimaatopwarming en migratie worden onder andere in The Hunt aangestipt, maar komen eerder als erg bijgesleurd over. Voor de eindscène van start gaat met de ultieme confrontatie tussen Crystal en Athena mag Betty Gilpin dé quote van de film voor haar rekening nemen: ‘Gaan we nog lang luisteren naar Beethoven, of gaan we eraan beginnen?’

The Hunt lijkt op papier veelbelovend en de perfecte film om in de bios te zien. Feit is dat schijn bedriegt. Al kan het ook zijn dat we u met deze recensie en aantal sterren compleet op het verkeerde been willen zetten. Dat kan ook. Tot daar het psychologische spel dat we met u graag even spelen. Uiteindelijk draait alles om de vraag wie er het eerst aan de meet aankomt: de haas of de schildpad en wie daar uiteindelijk wraak voor zal nemen.

< Bert Hertogs >


Do you like our reviews and pictures?
Feel free to support concertnews.be by sharing this page or giving a donation.
You make an independent website like ours possible. Thanks!







Geef steeds in je comment mee op welk artikel je reageert.
Please put in your comment to which article you are responding.

Tabs Concertnews.be

News
Soon
Reviews

More news

  • Podcast
  • Facebook
  • Twitter