PDF-versie voor persoonlijk gebruik

Recensie Stef Bos ★★★★1/2

woensdag 14 oktober 2020CC Deurne

Stef

De lockdown deed Stef Bos aanvankelijk geen goed dit voorjaar. Getuige daarvan is een gat in het venster bij hem thuis dat ie niet liet herstellen zodat het een blijvende herinnering is aan die tijd. Het is dankzij zijn vrouw dat hij de druk op zijn borstkast die de ganse tijd zich manifesteerde verlicht werd. Zij wist dat hij spelen moest, dat zingen als een soort van ademhalen is. Een uur per dag ging ie na verloop van tijd thuis opnieuw spelen, in z’n eentje aan de piano. Omdat het heden op dat moment voor hem zo diffuus was, dook hij eerst het verleden in, naar de songs die hij die 30 jaar bij elkaar geschreven heeft om ze zo te herontdekken en in een uitgekleed jasje te steken, en in sommige gevallen ook herschreef.  Voor de herwerkte tekst van ‘Is dit nu later 2020’ – het nummer waarvan Raymond van het Groenewoud, zijn leerkracht op Herman Teirlinck, in 1988 vond dat Bos na een tijd zoeken zijn stem gevonden had - koos hij voor de voltooid tegenwoordige tijd, voor ‘Tussen de liefde en de leegte 2020’, samen met ‘Ik heb je lief’ uit 1991 onbetwist een van de schoonste momenten gedurende een briljante avond in Deurne - de onvoltooid verleden tijd. Nummers die allebei het album ‘Bloemlezing 2020’ haalden en die hij zoals bij bijna elke song in deze voorstelling niet alleen zong, maar ook bracht. Stef Bos combineerde immers zang, waarbij hij opvallend ook vaak de lagere regionen van zijn stem opzocht, met parlando.

Heerlijk gezellig had het cultuurcentrum van Deurne de parterre aangekleed. Het cultuurcentrum was maar al te blij dat ze na vele jaren de singer-songwriter die doorgaans in CC Merksem staat, met dit soloprogramma konden strikken. Heel veel moeite had de puike organisatie dan ook gestoken om het zo gezellig mogelijk te maken. In de kringloopwinkel had men sofa’s en woonkamerstoelen gevonden die ze verspreid op anderhalve meter van elkaar had geplaatst. Tussenin stonden plastic kaarsjes die licht gaven alsof het echte kaarsen waren. Dat huiselijke gevoel zorgde voor geborgenheid, iets vertrouwds. Ook Bos bleek zich in zijn sas te voelen en gaf naar het einde van de voorstelling toe dat zijn vrouw gek is op kringloopwinkelspullen. En dat ie na dit concert nu ook eindelijk begrijpt wat de charme ervan is. ‘Ik kan vanavond thuis komen.’ zei hij daarover.

Openen deed ie de voorstelling met ‘Zanger zonder meer’, een lied van de Canadese singer-songwriter Robert Charlebois in een vertaling van Raymond van het Groenewoud, die op Studio Herman Teirlinck net zoals Johan Verminnen een van zijn leerkrachten was. In Bos’ klas zaten trouwens ook Michaël Pas en Peter Van Den Begin die samen later voor de Ancienne Belgique ook een programma in een regie van Peter samenstelden rond Jacques Brel. Tijdens zijn research ontdekte Stef Bos dat Brels idee voor Le lion dat ie in 1977 uitbracht al in 1961 in een notitieboekje van hem stond. Daarin zag ie bevestigd dat ideeën soms moeten rijpen.

In ‘Zanger zonder meer’ komt Stef Bos al meteen tot de essentie van de avond en hoe hij naar zijn vak kijkt. Het draait allemaal niet om hem, maar om de liedjes. En in het grotere geheel is hij niet meer dan een schakel, laat ie optekenen voor hij ‘Papa’ als voorlaatste van de avond laat horen. Je bent het kind van een vader, en je wordt vader van een kind. In het geval van Stef Bos gaat het om twee dochters en een zoon. Het gaat er dus om zaken door te geven aan anderen.

Dat zijn beroep iets dubbel heeft, laat hij horen in het openingsnummer met zinnen als: ‘Maar dit beroep is god geklaagd. Hoe meer je geeft, hoe meer men vraagt.’ en ‘Ik heb zo’n maling aan kritiek, ben vaak genoeg herleid tot niets.’ maar uiteindelijk geeft-ie toe dat ie zijn heil zoekt in de muziek. Het doen klikken met het publiek in Deurne deed ie door meermaals te verwijzen naar zijn Antwerpse studententijd, dat ie in Vlaanderen woont, dat in Nederland de theaters ondertussen opnieuw gesloten zijn omdat ze nog slechts 30 toeschouwers mogen toelaten tijdens deze tweede coronagolf en vermits in Vlaanderen nog alles mag blijven doorgaan hij ons de Dappersten der Galliërs vond. Ons land bezingen deed ie in ‘Ik zie u graag’. De songtitel verwijst naar een meisje dat hem na twee weken op Herman Teirlinck met die zin aansprak. Bos begreep als Nederlander niet de volle lading van die woorden en antwoorde op zijn zachtst gezegd nogal lomp. Het had anders kunnen lopen, weet ie nu ...

Die oprechte nederigheid, ja zichzelf als uitvoerder van zijn eigen songs wat wegcijferen, karakteriseerde het ganse optreden. Maar een lied zonder publiek is volgens Stef Bos niets. Dus heb je gewoon iemand nodig om die song te brengen op het podium. Een zanger staat dus ten dienste van het lied, en niet andersom. Dat beeld zag het publiek ook helemaal versterkt wanneer Bos opging in het duisternis tijdens de allerlaatste tonen van ‘Als niemand me ziet’ wanneer het spotlicht langzaamaan boven hem doofde.

Ook die filosofie komt naar voor wanneer ie het over ‘Beste zangers’ heeft, de Nederlandse versie van ‘Liefde voor muziek’. De Vlaamse titel vindt hij een stuk beter, die verwijst dan ook naar het nummer van Raymond. Milow was het onder andere die hem over de streep trok om toch mee te doen omdat in deze versie het enkel over de liedjes ging. Miss Montreal blies zijn ‘Door de wind’ alvast nieuw leven in.

‘Samen staan we sterk’ zong hij opnieuw op vraag van een woonzorgcentrum tijdens de eerste coronagolf. Ook dat nummer mocht tijdens dit programma dan ook niet ontbreken. Net als enkele prachtige verhalen. Zoals dat van zijn toen nog driejarige dochter Lorelei die hem op een drukke dag toen hij met haar nog naar de supermarkt moest, plots aan zijn arm begon te trekken. Hij dacht dat ze iets wou vragen om te kopen voor d’r, maar het kind bleek verwonderd door een onkruidplantje dat tussen twee stoepstenen erin geslaagd was om te groeien en zo de inspiratie vormde voor ‘Beter mens’. Het deed hem ook stilstaan dat je bij het ouder worden minder verwonderd raakt om kleine dingen, om details terwijl kinderen nog met zo’n open blik en fantasie naar de wereld kijken.

Bloemlezing neemt Stef Bos ook even letterlijk wanneer hij een tekst brengt van de Portugese dichter Fernando Pessoa of leest uit het kinderboek ‘Avonturen van de dappere ridster’ van Janneke Schotveld over een leeuw die er even tussenuit wil en toestemming van de leeuwin krijgt op voorwaarde dat er daarna een welpje komt. Over afspraken met je vrouw, gaat het, waar ook Bos zich in herkent.

< Bert Hertogs >


Do you like our reviews and pictures?
Feel free to support concertnews.be by sharing this page or giving a donation.
You make an independent website like ours possible. Thanks!







Geef steeds in je comment mee op welk artikel je reageert.
Please put in your comment to which article you are responding.

Tabs Concertnews.be

News
Soon
Reviews

More news

  • Podcast
  • Facebook
  • Twitter