Recensie Senne Guns ★★★★1/2

Of het perceptie of realiteit is dat de 34-jarige Gentse singer-songwriter Senne Guns met Opus 3 een dijk van een solocabaretvoorstelling heeft, dat laten we u zelf graag ontdekken. Feit is dat Guns verdomd creatief uit de hoek komt. Op het ontzettend snelle tempo van Mozarts Alla Turca zingt hij over de dagelijkse stress als vader van twee dochters van negen en zes. ‘Eet uw boterhammen nu eens op. Trek daarbij nu eens geen kop.’ klinkt het onder andere bij een man die smacht naar het weekend want dan kan er ‘uitgeslapen’ worden en gaan ze samen naar de speeltuin. De weekdag ochtendrush zoals hij die bezingt is o zo herkenbaar: ‘Waar is je jas? Heb je al geplast?’ dat je het hem helemaal niet kwalijk kan nemen dat hij een nieuwe modetrend neerzet door zijn dochters enkel in kousenbroek, zonder rok naar school te sturen. Overigens, deze zomer zagen we een tienermeisje in Antwerpen met een zwarte kousenbroek rond lopen – néén het was geen legging – en enkel een wit hemd aan.

Het leuke aan deze Opus 3 is dat Senne Guns de toeschouwer in geen tijd op zijn hand krijgt. Het begint al met een horrorverhaal van toen ie als zevenjarige, in de tijd dat de pretparken nog open waren, op zolder bij zijn oma niet kon slapen. Bleek dat Amadeus 16+ is (in realiteit geeft Kijkwijzer 12+ mee maar bon, artiesten overdrijven nu eenmaal graag zullen we maar denken) en hij een nachtmerrie heeft overgehouden door de man met het zwarte masker (wat Salieri dan moet zijn, als we er iet of wat in geslaagd zijn die geheimzinnigdoenerij te decoderen).

Dat Raf Walschaerts, de helft van Kommil Foo, de regie voor zijn rekening nam van deze Opus 3 voel je ook in een song als ‘De perceptie’ waarin een bedrogen man door zijn vrouw gerustgesteld wordt dat het allemaal niet is wat het lijkt als Walter, een naakte man met een condoom over zijn penis in hun bed ligt.

Senne Guns gooit er ook af en toe een fraaie alliteratie tegenaan zoals in ‘belachelijk banale bel’ wanneer hij het over belgeluiden heeft die hij nadoet op de zwarte vleugel. Griegs Morgenstimmung passeert daar onder andere even waarbij hij fantaseert dat als je aanbelt bij mensen die deze melodie als deurbel hebben, de geur van pastinaakkoekjes je wellicht tegemoet zal komen. Verder staat de cabaretier ook stil bij de Vijfde symfonie van Beethoven die in 1977 de ruimte in geschoten werd op een gouden plaat, de Voyager Golden Record is dat, die hoopt zo een boodschap aan buitenaardse wezens te kunnen geven binnen duizenden jaren, als die plaat ooit gevonden wordt tenminste. En als die levensvormen in staat zullen zijn de plaat te gebruiken waarvoor die bedoeld is tenminste. De kans is dus gering dat de boodschap zal overkomen, weet ook Guns.

Helemaal op dreef komt ie wanneer hij hedendaagse klassieke muziek bekritiseert. Op een cultureel snobistisch toontje vertelt hij bijna tussen neus en lippen door waarom gezichtsexpressie van de muzikant daar erg belangrijk is. Hij moet immers tonen dat hij deze muziek begrijpt, verklaart hij, waardoor er een afstand gecreëerd wordt tussen de uitvoerder en de toeschouwer die het niet verstaat. Om beiden terug dichter bij elkaar te laten komen, is er een oplossing bedacht in de vorm van … subsidies. De hypocrisie van kunst laten beleven, kaart hij hier dus vakkundig aan. En ook het publiek dat er geen bal van verstaat maar doet alsof moet er – terecht – aan geloven: ‘Knap hoor. Dat gaat heel diep. Het is mooi. Oh ja, ik voel het.’ klinkt het onder andere.

Daarna geeft ie toe dat de meeste muziek allemaal hetzelfde klinkt. Binnen de tonale muziek heb je nu eenmaal geen oneindig aantal mogelijkheden. Een nummer dat in een bepaalde toonaard is geschreven vraagt nu eenmaal op een bepaalde manier neergelegd te worden. Dat staaft ie door even ‘Altijd is Kortjakje ziek’ te spelen. Tot eind negentiende eeuw een echte muzikale anarchist opdook: Arnold Schönberg. Hij vond dat elke toon op een democratische manier gespeeld moest worden. Pas wanneer alle andere elf tonen al te horen waren, kon een bepaalde toon opnieuw gespeeld worden. Het bracht Senne Guns bij een heerlijke oefening om Yesterday van Paul McCartney (en ook een beetje van John Lennon n.v.d.r.) te dodecafoniseren. Het eindresultaat is geweldig grappig zeker wanneer hij die versie dan ook nog eens laat meezingen door het publiek: ‘Voel je hoe far away je troubles nu zijn?’ vraagt ie.

Andere nummers die hij integreert in zijn voorstelling zijn onder andere het derde pianoconcerto van Rachmaninov en het eigen over relativerende ‘Trek het je niet aan’. ‘Wie heeft er seks op muziek en zo ja welke?’ vraagt de dertiger aan het Brasschaatse publiek. ‘De bolero’ (ook de nummer 1 overigens volgens Classic FM stellen we vast wanneer we na de voorstelling wat verder aan research doen over dit onderwerp n.v.d.r.) luidt het waarop hij even Ravels klassieker inzet en zich een beeld probeert te vormen hoe seks op dat nummer eruit zou kunnen zien. Een ander zweert bij Iron Maiden – wat tot vrij vijandige seks volgens hem leidt - terwijl hij zelf graag traag opbouwt op de sirtaki die op 34 staat in een Spotify playlist die hij ontdekte.  Grappend naar de crisis in de cultuursector geeft hij het publiek mee dat hij open staat voor privé concerten thuis. Hij verzekert daarbij dat hij dan gerust wil plaatsnemen achter de toetsen in een aangrenzende ruimte.  Voor wie het weten wil, op één in die playlist (die we weliswaar niet teruggevonden hebben op het net) zou Mozarts 21ste pianoconcerto staan, symbool voor mensen die vooral van ‘keurige seks’ houden.

‘Jullie zijn de dapperen of de onnozelaars. De toekomst zal het uitwijzen.’ zei Senne Guns bij het begin van zijn voorstelling, goed beseffend dat een tweede lockdown nu het coronavirus voor een tweede keer stevig woedt in ons land niet veraf meer is. ‘Dapperheid loont’ dachten wij achteraf na deze uitstekende leuke voorstelling. Nadien probeerden we ons in te beelden hoe seks eruit zou zien op het eerste pianoconcerto van Tsjaikovski. Niets dan spetterend vuurwerk wellicht en dat meer dan een half uur aan een stuk ... Baby you’re a firework!

< Bert Hertogs >