Recensie Peninsula ★★★

Peninsula, de van de pot gerukte zombie actie-horrorfilm van Yeon Sang-ho werd zo waar geselecteerd voor het filmfestival van Cannes vorig jaar. Die editie kon door de coronapandemie weliswaar niet doorgaan, maar de prent opent wel mooi met het logo van het festival en de melding dat die geselecteerd was. Dat recht hebben overigens alle films die vorig jaar normaal gezien zouden vertoond worden in Cannes. Niet dat we de film overigens een prijs of zo in de wacht zagen slepen. Daarvoor is het einde te melig (het belang van familiebanden die in het Oosten erg belangrijk zijn, wordt bv. wel erg dik in de verf gezet) en gaan de wilde achtervolgingsscènes er gewoon volledig over. Een groep Zuid-Koreanen wordt immers achtervolgd door een malafide militie, Unit 631. Daarnaast moeten ze oppassen voor zombies die ’s nachts op geluid afgaan of op licht, en tenslotte moeten ze nog de vele autowrakken zien te ontwijken terwijl de wegen er erg slecht bij liggen.

Vier jaar is het ondertussen geleden dat er een zombie-uitbraak heeft plaatsgevonden op de peninsula (het schiereiland) Zuid-Korea. Inwoners werden gerepatrieerd per boot, tot bleek dat er ook mensen aan boord van die boten zaten die al gebeten waren door een zombie. Daardoor geraakte het land geïsoleerd omdat geen enkel land nog vluchtelingen toeliet vanaf dan. Unit 631 moest aanvankelijk op vraag van de overheid de orde handhaven maar heeft van de situatie misbruik gemaakt. Wie zich niet bij hen heeft gevoegd en nog vrij leeft wordt als de militie hen weet te vangen, in de arena gegooid. Daar moeten deze gevangenen zo’n 2 minuten ongewapend zien te overleven terwijl ze voor de leeuwen gesmeten worden, hier zombies. De leden van de militie wedden en zetten onder andere hun rantsoen in op de gevangenen. Chul-min (Kim Do-yoon) die samen met Jung-seok (Gang Dong-won) naar Hong Kong is kunnen vluchten, is één van de ongelukkigen die in zo’n arena terecht komt in een vervallen shoppingcenter.

Jung-seok en hij zijn immers samen met nog 2 andere inwoners op vraag van een Chinese gangster teruggekeerd naar het schiereiland omdat er zich nog een bestelwagen waar 20 miljoen dollar in zou zitten zou bevinden op een van de wegen. Hij belooft iedereen die wil meewerken minstens 2,5 miljoen dollar zodat ze op die manier een vrij leven zouden kunnen gaan leiden. Sterft een van de vluchtelingen tijdens de missie dan wordt de helft van de buit onder minder gegadigden verdeeld en is er dus meer geld per persoon. Waarom de vier op dit gevaarlijke aanbod ingaan? Nu hebben ze in Hong Kong niet echt het leven dat ze willen leiden. De Chinezen reageren nog steeds zeer achterdochtig en zelfs vijandig als ze te weten komen dat het vluchtelingen zijn uit zombiegebied. Daar kan een verandering aan komen, denken ze.

Chul-min wil zijn schoonbroer Jung-seok bevrijden en tegelijkertijd de bestelwagen die in handen gevallen is van de militie terug onderscheppen. Hij staat weliswaar serieus in het krijt bij twee kinderen, de meisjes Joon (Lee Re) en Yu-jin (Lee Ye-won) die hem in de haven van Incheon wisten te bevrijden uit een hinderlaag van Unit 631. Zij en hun moeder Min-jung (Lee Jung-hyun) en opa Elder Kim (Kwon Hae-hyo) krijgen plots perspectief aangeboden om uit hun lastige situatie te geraken nu ze weten dat er een boot op hen wacht. Jung-seok die nog bij de marine van Korea werkte en er kapitein was, realiseert zich dat hij Min-jung eerder heeft gezien, vier jaar geleden toen ie vluchtte wanneer de zombie-uitbraak zich voltrok. Zij stond met haar man (die gewond was, waardoor het risico bestond dat ie gebeten was door een zombie) en kinderen aan een weg in de hoop dat iemand hen een lift zou geven naar de haven. Hij schoot niet ter hulp en liet zijn ratio primeren. Zijn schoonbroer blijkt helemaal anders ingesteld. Die vindt dat je tenminste de dingen een kans moet geven. Het is die vraag - laat je je buikgevoel spreken of volg je je brein? - die bij Jung-seok al die jaren is blijven knagen. Nu krijgt hij de kans om het een en ander recht te zetten.

Peninsula is in Kinepolis in Screen X te zien, wat niet zo gek veel meerwaarde biedt aan de film al klopt het wel dat je meer in de actiescènes gezogen wordt dan in een standaardzaal (bij Screen X geldt weliswaar: hoe hoger je zit, hoe beter de ervaring). De actiescènes zijn echter zo over the top dat je je eerder in een game waant dan in een film, wat qua gevoel nog versterkt wordt wanneer er ook geprojecteerd wordt op de zijwanden van de bioscoopzaal. Maar al met al is dit best genietbaar hersenloos entertainment. Ideaal om er een drukke werkweek mee af te sluiten.

< Bert Hertogs >