Recensie Sabien Tiels ★★★★

Met haar Carole King tribute, een festivalversie van haar theatervoorstelling, startte Sabien Tiels haar concertreeks op Parkies in Sint-Niklaas. Een gedurfde zet, want het grootste kleinste festival van Vlaanderen is eerder gekend om artiesten best of-optredens te laten brengen dat voor instant ambiance zorgt. Maar nu,  in een veel kleinschaligere setting door corona, met bankjes en stoeltjes in het Romain De Vidtspark, pasten de Carole King-songs perfect bij de ondergaande zon en de sfeervolle kleurige lampions op het festivalterrein. Dat de nummers Tiels als gegoten zitten, bleek al toen ze vertelde dat ze als achttien-negentienjarige ‘Tapestry’ ontdekte. Met die plaat zou ze ooit iets doen, had ze zich toen voorgenomen. En kijk, zo veel jaren later vormt dat album de rode draad van haar jongste programma. Tijdens de lockdown vereeuwigde ze de songs overigens op een home sessions recording plaat.

We waren 16 toen Sabien Tiels debuteerde met ‘Hou je morgen nog van mij?’ en kort daarna opnieuw een hit te pakken had met ‘Trein’. Toen we tijdens de zeven maanden dat de concertzalen, bioscopen en theaters dicht waren, een inventaris maakten van onze cd-collectie die uit meer dan duizend schijfjes bestaat, stelden we vast dat we de eerste drie albums van deze Limburgse artieste hebben. Dat is enigszins logisch omdat we rond die tijd aan het afstuderen waren aan de muziekacademie. Piano was het instrument dat we net als Tiels speelden. Vermits we haar optreden gemist hadden tijdens 24 uur live in het Sportpaleis dit jaar (tussen 7 uur en 8 uur ’s morgens is ons net iets te vroeg om een optreden mee te pikken), namen we ons voor om Sabien Tiels van zodra dat kon live aan het werk te zien. We herinneren ons overigens niet dat we ooit (op een korte passage in de Muziekdoos in de Carré in Willebroek na misschien) een volledig live concert van haar hebben meegemaakt. Tijd dus om daar verandering in te brengen en dus reisden we van Antwerpen - met de trein of wat had u gedacht? – naar Sint-Niklaas.

Toegegeven, de promotekst doet vermoeden dat Sabien Tiels ook Nederlandstalig werk zou brengen vermits die ook naar die eerste hits verwijst. Een toeschouwer die na de toegiften naar huis gaat, wijst ons erop dat die toch wat Vlaamse nummers van haar verwacht had. En eigenlijk zou ‘Trein’ bijvoorbeeld inhoudelijk prima passen bij ‘Locomotion’, een nummer dat gekend is met Little Eva als oorspronkelijke uitvoerder. Maar de song is wel degelijk geschreven door Carole King. En Little Eva? Die was haar babysitter. Mocht Sabien Tiels ‘Trein’ geïntegreerd hebben in haar set zou ze die muzikaal een stuk minder coherent maken. Goed dus dat ze helemaal focuste op Carole King.

King schreef de muziek, haar partner Gerry Goffin de teksten. Net zoals veel artiesten konden ze daar in het begin helemaal niet hun brood mee verdienen. King werkte dan ook in een apotheek en Goffin als secretaris terwijl ze hooguit 25 dollar verdienden met het schrijven van songs. Maar vanaf ‘Will you love me tomorrow’ dat The Shirelles onsterfelijk maakten, werden ze steenrijk en niet veel later zou blijken dat het koppel bulkte van het talent door voor zichzelf en anderen zeer straffe songs te schrijven.

Tiels had enkel een bassist en gitarist bij in Sint-Niklaas. Dat is handig om zo aan het publiek te vragen om de ritmesectie voor haar rekening te nemen door mee te klappen tijdens ‘It’s too late’ waarin we Sabien Tiels ook even aan het scatten horen. Dat ze de artieste die ze coverde door en door kent, bewees ze toen ze praatte over ‘Beautiful’, dat tevens de titel vormt van de musical over het leven van de singer-songwriter. Een vrouw die met beide voetjes op de grond blijft. Ook dat is Sabien Tiels ten voeten uit. Gedurende het anderhalf uur durende optreden voel je vooral goesting om te spelen, een ontzettend hoog niveau van muzikaliteit en frasering en respect voor de catalogus van Carole King. Nergens zie je ook maar een sprankeltje aan sterallures bij Tiels. Eerlijk? In de ego driven Vlaamse showbusiness is het een verademing om nog eens zo iemand aan het werk te mogen zien. Iemand die ook meteen een re-akkoord herkent van haar gitarist en het hart dus op de juiste plaats heeft: muziek centraal zetten.

Niet dat er geen kleine schoonheidsfoutjes in het concert zaten. Zo kondigde de muzikante ‘Where you lead’ aan terwijl ze nog eerst twee solonummers aan de Nord te spelen had. Haar gitarist wees daar op. ‘Beautiful’ en ‘So far away’ bracht ze dan, dat laatste nummer ook voor al wie tijdens de eerste lockdown iemand gemist heeft, iemand van wie je hoopte dat die dicht bij je kon zijn, maar dat even niet kon. Carole King schreef over dat gevoel in een zalig nummer.

De muzikale klasse van Sabien Tiels werd helemaal getoond tijdens een fantastische versie van ‘Breaking up is hard to do’ waarbij ze via een loop station de meerstemmige backings zelf verzorgde. Daarna probeerde ze even het publiek ook zo op te nemen, maar het feit dat het concert in open lucht plaatsvond, en de capaciteit voor het concert door corona zeer beperkt was, zorgden ervoor dat het publiek op de opname nauwelijks te horen was. De volgende keer zal ze een vrijwilliger uit het publiek naar voor laten komen, onthoudt ze daarvan.

Via ‘You can close your eyes’ waarbij Marco Cirone de rol van James Taylor mocht spelen op gitaar en de rock ’n roll uit ‘Smackwater Jack’ belandden we bij een volgend hoogtepunt van het concert: ‘Crying in the rain’, een gevoelig nummer dat gekend is in de versies van The Everly Brothers en A-ha, en over verdriet gaat, dat je je tranen kan laten stromen als het regent zonder dat iemand het ziet.

Met ‘basbeest’ Roman Korolik leverde ze met ‘I’m into something good’ een pareltje af en deed ze Carole King andermaal alle eer aan. Daarna zette ze haar muzikanten in de spotlights. Echte vrienden zijn het voor haar waarop ze het mooiste lied dat ooit geschreven over de vriendschap zong: ‘You’ve got a friend’. Via de ‘Shoobie-doobie-doobie-doobie-doo-wop-wop’ uit ‘One fine day’ kwam ze bij het prachtige ‘A natural woman’ uit dat Carole King met Gerry Goffin schreven op vraag van Jerry Wexler, producer en mede-eigenaar van Atlantic Records destijds.

Na ‘Locomotion’ riep het publiek Sabien Tiels terug voor enkele toegiften. Met ‘Tapestry’, het titelnummer van het album dat de rode draad vormde van dit programma en waaruit ze maar liefst tien songs in haar set bracht, ving ze aan om tenslotte met ‘Hard Rock Cafe’ afscheid te nemen van het fantastische publiek in Sint-Niklaas na een al minstens even fantastisch optreden.

Conclusie: Sabien Tiels en band waren in Sint-Niklaas met iets goeds bezig en Carole King past deze Vlaamse singer-songwriter als gegoten.

< Bert Hertogs >

De setlist:

1. Under my feet
2. Will you love me tomorrow?
3. Home again
4. It’s too late
5. Beautiful
6. So far away
7. Where you lead
8. Breaking up is hard to do
9. You can close your eyes
10. Smackwater Jack
11. Crying in the rain
12. I’m into something good
13. You’ve got a friend
14. One fine day
15. A natural woman
16. Locomotion

Bis:

1. Tapestry
2. Hard Rock Cafe