PDF-versie voor persoonlijk gebruik

Recensie Un monde ★★★★

zondag 17 oktober 2021Cinema Cartoon s

Un
Foto: Lumière

De wereld is wreed. En dat begint al op school. Dat geeft Laura Wandel mee in haar regiedebuut Un monde. In de aftiteling bedankt ze ook Luc Dardenne. Haar sociaal-maatschappelijke prent ademt dan ook dezelfde rechttoe-rechtaan sfeer uit van de films waar de broers Dardenne gekend om staan. De rauwe werkelijkheid tonen en vooral ook hoe hard het is voor al wie het niet breed heeft.

In Un monde is het de eerste schooldag voor Nora (Maya Vanderbeque). Zij is duidelijk nog een papa’s kindje en kan maar geen afscheid van hem nemen aan de schoolpoort. Er vloeien dan ook tranen. Haar broer stelt haar gerust dat ze elkaar tijdens de pauze wel zullen zien. Maar in werkelijkheid wil hij niet dat zij hem komt opzoeken. Wat blijkt? Abel (Günter Duret) wordt zwaar gepest. Zo wordt hij onder andere met zijn hoofd in een toiletpot gestoken en zal hij ook in een afvalcontainer gegooid worden. De toezichters zien niets, zijn met kleinigheden bezig terwijl die dode hoek, een hoekje achter het gebouw dat nog deel uitmaakt van de speelplaats net extra in de gaten gehouden zou mogen worden.

Abel vraagt zijn zus om thuis niks te zeggen, maar haar papa wil net wel weten wat er zich afspeelt op school. Zo komt Nora dus in een verstikkend dilemma terecht. Abel liegt de ganse tijd. Dat blauwe oog? Niks ernstig, dat kwam door het voetballen. Maar naarmate de zaken escaleren, en Abel plots terug in zijn broek plast, kan hij de zaken niet langer verbergen en heeft dat ook gevolgen voor Nora.

 Zij was net – weliswaar met moeite – vriendinnetjes aan het maken in haar klas, maar ze zal vaststellen dat ze uitgesloten wordt omwille van haar broer omdat hij stinkt (naar de urine), en plots tijdens de middag zijn boterhammen naast zijn zus moet gaan opeten terwijl zij dat de eerste schooldag wou doen naast hem maar niet mocht van de toezichtster. Het rauwe Un monde toont kortom hoe makkelijk in een mini-maatschappij die het schoolgebeuren is, pestgedrag kan escaleren, de gepeste pester kan worden én dat alles vooral zich ook kan verspreiden als een olievlek waardoor het hele schoolklimaat verziekt.

Nora wordt dan ook erg kwaad op haar broer wanneer ze zelf vaststelt dat ze er na een tijdje niet meer bij mag horen. Ze verwijt hem dat dat door hem komt. Een uitnodiging ontvangen voor het verjaardagsfeestje van haar klasgenote ook al heeft ze na een tweede kans een evenwichtsoefening op een balk op de speelplaats tot een goed einde gebracht (waardoor ze zou beloond worden met een uitnodigingskaartje?) Dat mag ze toch op haar bil schrijven wegens ‘geen plek meer’.

Nora staat wat achter op school, haar veters kan ze bijvoorbeeld niet vast maken, de oefening op de balk kan ze niet zo vlot als de rest, zowel qua motoriek als qua denken staat ze zeker niet op hetzelfde niveau als de andere meisjes van haar klas. Het tellen lukt haar niet meteen, in het water springen doet ze liefst als haar turnleerkracht haar nog een handje geeft in plaats van dat ze dat via de staaf doet, enz.

Wat Un Monde erg knap maakt, is dat we de wereld zien door de ogen van een kind. De camera staat dus op de hoogte van een lagereschoolkind en ook de vele drukke geluiden en dito prikkels komen op je als toeschouwer af zoals het meisje ze waarneemt (het zwembad, de speelplaats, die laatste zorgt er ook voor dat Nora een aantal keer dagdroomt en haar focus verliest op lezen en schrijven). Er komt kortom ontzettend veel en nieuw tegelijkertijd op dit meisje af én ze heeft een achterstand in te halen. Daarbij doet ze weliswaar haar best, maar het meisje dat ook nood heeft aan structuur, lijkt steeds meer terecht te komen in chaos en zal ook ondervinden hoe leeftijdsgenootjes haar (letterlijk) laten vallen (door blindemannetje te spelen).

Wanneer ze haar plaats in de klas moet afstaan nadat haar juf Agnes (Laura Verlinden) naar een andere school is vertrokken, en Nora een andere juf gekregen heeft, is de minder empathische stijlbreuk voelbaar. Daarbovenop komen ook nog een heleboel nieuwe dingen die ze hoort. Van termen zoals ‘racisme’ (‘Voetballers zijn racisten want die denken alleen maar aan zichzelf’), en ‘werklozen’, Nora’s vader is er zo een, die volgens haar klasgenootje profiteurs zijn tot het broodje aap-verhaal waar ze wat naïef in gelooft (maar dat toch wil checken) of het klopt dat er massaal veel kinderen begraven zijn onder de zandbak op school …

Un monde is een ontzettend aangrijpende film omwille van haar brutale eerlijkheid én niet in het minst omwille van de sterke acteerprestatie van Maya Vanderbeque die de film draagt.

< Bert Hertogs >


Do you like our reviews and pictures?
Feel free to support concertnews.be by sharing this page or giving a donation.
You make an independent website like ours possible. Thanks!







Geef steeds in je comment mee op welk artikel je reageert.
Please put in your comment to which article you are responding.

Tabs Concertnews.be

News
Soon
Reviews

More news

  • Podcast
  • Facebook
  • Twitter