PDF-versie voor persoonlijk gebruik

Recensie Eiffel ★★★★1/2

maandag 18 oktober 2021Kinepolis Antwerpen

Eiffel

Een ontroerend mooie film die tot in de details verzorgd is. Dat is Eiffel van regisseur Martin Bourboulon. Centraal staat de bouw van de Eiffeltoren die ontworpen werd door staaltovenaar Gustave Eiffel voor de Wereldtentoonstelling van 1889, hoewel hij aanvankelijk vooral geïnteresseerd was om de metro in de Franse hoofdstad te realiseren. 300 meter zou de toren worden, en hoewel het design een wedstrijd won, sloeg – zoals wel vaker – bij dergelijke constructies de publieke opinie via (omkoopbare) pers al snel om. In die mate dat zelfs het Vaticaan er zich mee zou gemoeid hebben en zich ook tegen de constructie kantte omdat die de Notre Dame in de schaduw zou zetten. En dat kon natuurlijk niet.

In Eiffel, dat losjes gebaseerd is op waargebeurde feiten, zitten we op het einde van de negentiende eeuw, in een periode waar het streven naar vooruitgang (eerder had Eiffel zijn bijdrage geleverd aan de interne constructie van het Vrijheidsbeeld in de VS) hoog op de agenda staat, ook al zijn er conservatieve krachten in de westerse maatschappijen terug te vinden. Wat de film Titanic in 1997 betekende voor de VS, dat is Eiffel ongetwijfeld anno 2021 voor Frankrijk. Niet dat die laatste film de ambitie heeft om een blockbuster te worden, daarvoor richt ie zich toch voornamelijk tot het arthouse cinema publiek dat houdt van prachtige gestileerde films.

Want dat is Eiffel absoluut. De kostuums, decors, belichting, de prachtige muziek van Alexandre Desplat, en de cameravoering is dermate verfijnd en geraffineerd dat het gewoon smullen is om naar deze prent te kijken. Komt daarbij dat Bourboulon kiest voor trage storytelling wat het liefdesverhaal en het uitademen van de negentiende eeuwse tijdsgeest helemaal tot haar recht doet komen.

Veel gevoel voor detail toont Eiffel. Niet alleen in de knappe schetsen en modellen van de toren die getoond worden, zelden werd het werk van een ingenieur zo fraai in beeld gebracht overigens, maar ook in heel wat close ups. Zo zien we de man om wie alles draait rook uitblazen, kiest de regisseur niet zelden voor warme oranje belichting, zien we de film ook soms door de ogen van het hoofdpersonage (focus op het decolleté of de ogen van Emma McKay) waardoor de film heel tactiel aanvoelt. Je voelt de liefde en de (inghehouden) passie kortom op het scherm.

Net zoals bij Titanic steekt er ook een verboden liefde in het verhaal van Eiffel met dat verschil dat die ene film destructief eindigt (de boot zinkt) en er bij de andere net iets geconstrueerd wordt. De ingenieur wordt verliefd op Adrienne Bourgès (McKay). Maar zij is van betere komaf dan hij en haar ouders verbieden haar om met hem te trouwen ook al is ze zwanger van hem. Jaren later wanneer hij begonnen is aan de bouw van de Eiffeltoren, heeft ze een relatie met Antoine Restac (Pierre Deladonchamps) die Eiffel stokken in de wielen zal steken, zeker wanneer ie vaststelt dat er passionele liefde in het spel is tussen zijn vrouw en de ingenieur.

Die mooie love story in Eiffel versterkt de mythevorming rond de Eiffeltoren en de lokale gidsen hebben weer iets extra’s om naar te verwijzen tijdens hun rondleiding terwijl Parijs haar imago als de stad van de (verboden) liefde alle eer ziet aandoen.

< Bert Hertogs >


Do you like our reviews and pictures?
Feel free to support concertnews.be by sharing this page or giving a donation.
You make an independent website like ours possible. Thanks!







Geef steeds in je comment mee op welk artikel je reageert.
Please put in your comment to which article you are responding.

Tabs Concertnews.be

News
Soon
Reviews

More news

  • Podcast
  • Facebook
  • Twitter