PDF-versie voor persoonlijk gebruik

Recensie De reuzendoder van Ernest Hemingway ★★★1/2

zaterdag 29 januari 2022Arenberg Antwerpen

De

Het komt zelden voor dat ik na een toneelstuk naar de mengtafel ga en de vraag stel om even de rolverdeling te kunnen inkijken van het script. Bij De reuzendoder van Ernest Hemingway in een regie van Thomas Janssens was dat het geval. Een gans stuk was ik er namelijk verkeerdelijk van overtuigd dat Ikram Aoulad en Dahlia Pessemiers-Benamar aan de ene kant en Katelijne Verbeke en Eliza Stuyck aan de andere kant elk dezelfde vrouw van Hemingway speelden. Daarnaast dacht ik ook dat Eliza een dubbelrol speelde, naast de laatste muze van de schrijver ook diens dochter (Gregory) omdat ze in een aantal scènes ‘papa’ zegt. Toen ik die bladzijde kon inkijken werkte dat dus verhelderend. De reuzendoder van Ernest Hemingway gaat dan ook over de drankverslaving van de schrijver en welke toxische invloed dat op zijn relaties had. Vooral het spel tussen Van Bauwel (Hemingway) en Aoulad (Mary) is dan heerlijk giftig en zeer genietbaar. Reden waarom we de hulp inriepen van de mengtafel na het stuk, is dat de expositie van deze voorstelling bijzonder kort is waardoor het niet altijd duidelijk is wie welke rol speelt. Dat is meteen ook onze belangrijkste kritiek. Want het stuk zelf is absoluut de moeite als je van uitgepuurde tekst en spel houdt op een minimalistisch gehouden scène.

Een gestript scènebeeld waarbij je dus de zwarte muur ziet achter het podium van de Arenberg. Een cirkel waarrond de spelers zitten en die ze betreden. Een fles met rood poeder in, dat in het midden wordt uitgestrooid en dan door een beweging met de rechtervoet, alsof de acteur of actrice een stier is een deel ervan in een snelle beweging verspreidt over de arena waarin het stuk zich afspeelt.

Thomas Janssens die de tekst schreef, instond voor het concept en de regie zet de voorstelling in. Zijn personage, Nicola Ivancich wil meer weten hoe dat nu o.a. precies zat tussen onder andere zijn moeder Adriana (Eliza Stuyck) en Ernest Hemingway en de andere vrouwen. Niet dat ie de medewerking krijgt van alle vrouwen die hij opbelt wanneer hij polst naar hun verleden met de schrijver. Zo klinkt het onder andere ‘Wilt u me niet meer bellen?’ Geleidelijk aan zien we in De reuzendoder van Ernest Hemingway hoe het alcoholmisbruik van de schrijver ervoor zorgt dat ie steeds moeilijker dingen op papier krijgt. Mary speelt het dan hard en verplicht hem ’s ochtends aan de slag te gaan en hij krijgt daarna pas drank als beloning.

Na verloop van tijd draait deze voorstelling dan ook voornamelijk rond Ernest, Adriana en Mary. Mary die zichzelf ook gaat bezatten na een miskraam, wat tot een scherpe confrontatie leidt met haar man en een heerlijk gezongen ‘I’m always true to you darling’ oplevert. Het cynisme druipt er dan af. Adriana, zijn Venetiaanse muze is niet opgezet met zijn gevlei in een van zijn boeken. Ze vindt dat zelfs pervers en stelt doodleuk voor dat de man zijn volgende boek zal wijden aan waar hij van houdt: vissen. Waarmee ze hem meteen als titel ‘De oude man en de zee’ suggereert.

Mary van haar kant vindt dan weer dat ze niet de erkenning krijgt die ze van hem verdient. Wanneer hij geen inspiratie heeft, stelt ze voor dat hij over hun tweeën schrijft. Met een nors ‘Wie zit daar nu op te wachten?’ veegt hij dat idee van tafel. Het schrijverschap wordt ontdaan van alle romantische gedachten. Het is een job. ‘100 goede zinnen levert 3000 dollar op’ klinkt het in het begin van De reuzendoder van Ernest Hemingway. Dat de tekst best wel voedsel voor de geest bevat, bewijst bijvoorbeeld: ‘Ik zou je ten huwelijk vragen als je lievelingswoord niet ‘neen’ was.’ en ‘In tegenstelling van wat zijn naam doet vermoeden loopt Johnnie Walker niet weg. Die blijft.’ Van Bauwel zien we na verloop van tijd vooral liggen, passief wezen op het podium net als dat het geval moet zijn geweest bij de schrijver.

Katelijnes en Thomas’ potentieel als spelers blijft hier echter wat onderbelicht omdat ze wel heel kleine rollen te spelen hebben al konden we wel Verbekes jeugdig, ja zelfs verleidelijk dansen smaken op heerlijke Cubaanse ritmes. Zij zet Hadley Richardson neer, de eerste echtgenote van Hemingway. Ook Dahlia Pessemiers-Benamar zien we in een bijrol, als Martha, Hemingway’s derde echtgenote, maar die heeft wel halfweg een bijzonder sterk tekstmoment waarin haar personage de contradictie van de liefde uit en stelt dat ze Ernest miste als hij er niet was en soms liever had dat hij er niet was wanneer hij wel met en bij haar was. ‘Hij was het middelpunt van mijn leven. Hij mocht mij met huid en haar verslinden.’ klinkt het dan.

< Bert Hertogs >

Dramatis personae

ERNEST Hemingway – Tom Van Bauwel
ADRIANA Ivancich (laatste muze van Hemingway)  – Eliza Stuyck
MARY Welsh Hemingway (vierde en laatste echtgenote van Hemingway) - Ikram Aoulad
NICOLA Ivancich (zoon van Adriana) – Thomas Janssens
MARTHA Gellhorn (derde echtgenote van Hemingway) - Dahlia Pessemiers-Benamar
HADLEY Richardson (eerste echtgenote van Hemingway) - Katelijne Verbeke

Credits:

REGIE, TEKST EN CONCEPT Thomas Janssens 
BEWERKING EN DRAMATURGIE Jan Peter Gerrits
SCENOGRAFIE Mikäel Wellens
KOSTUUMS Fran Labarque
LICHT EN GELUID Katrijn Roels
MUZIEK George Dhauw
FOTO Fred Debrock

PARTNERS VAD en TeGek?! // Vlaamse Overheid // Het Laatste Bedrijf // Arenbergschouwburg // VFL // Belgische Tax Shelter Maatregel // Sabam for Culture


Do you like our reviews and pictures?
Feel free to support concertnews.be by sharing this page or giving a donation.
You make an independent website like ours possible. Thanks!







Geef steeds in je comment mee op welk artikel je reageert.
Please put in your comment to which article you are responding.

Tabs Concertnews.be

News
Soon
Reviews

More news

  • Podcast
  • Facebook
  • Twitter