Recensie Grease ★★★★

Onze eerste musical ooit die we in Londen zagen? Dat was Grease in het Dominion Theatre in Londen in de jaren ’90. Drie jaar, tussen 1993 en 1996 speelde die productie er en wij zagen ‘m toen we er op schoolreis waren. 30 jaar later staat een tourproductie voor een beperkt aantal weken, tot 29 oktober, in het theater. Niemand minder dan Peter André neemt de rol van Vince Fontaine voor zijn rekening en voor een beperkt aantal shows daalt ook Jason Donovan als Teen Angel neer. Uiteraard konden we zo’n opportuniteit om ons jeugdidool van weleer opnieuw aan het werk te zien, niet links laten liggen.

De fans waren het achteraf eens: deze rol gaat ‘m beter af dan de farao spelen in Joseph and the amazing technicolour dreamcoat. Voor alle duidelijkheid: net als in die Andrew Lloyd Webber-musical, heeft Donovan net als André overigens slechts een zeer kleine rol, ergens tussen een cameo en een bijrol. De acteur die wereldberoemd werd dankzij Neighbours samen met Kylie Minogue, en die recent mocht optreden op het Jubilee-concert van the Queen, brengt ‘Beauty school drop out’ wanneer Frenchy gestopt is met school.

Heerlijk is de punchy sound die Grease vanaf de allereerste noten laat horen in het Dominion Theatre. De sound klinkt bijzonder fris en eigentijds, wat aantoont dat deze musical moeiteloos de tand des tijds heeft overleefd. Alleen had de musical wel wat mogen knippen in de dialogen om de vaart in het geheel te bewaren en de spanningsboog wat strakker te maken. Wat Disney’s Beauty and the Beast in het Palladium Theatre te veel heeft gedaan (schrappen), deed Grease dus te weinig. Ook heeft Danny in het eerste deel een nummer gekregen (How big I’m gonna be) dat er eigenlijk niet toe doet en overbodig aanvoelt.

Het decor trekt de kaart van de turnzaal met ringen, een bok en houten klimrekken. Het geheel oogt zeer functioneel. Alleen de overgang naar de komst van Teen Angel vinden we wat chaotisch. Dé sterkte van deze uitstekende versie van Grease, met Dan Partridge als Danny en Olivia Moore als Sandy die zeer geloofwaardig een koppel neerzetten waarbij Moore een knappe boog mag maken van seut naar coole chick, is onmiskenbaar de uitzonderlijk sterke cast die overtuigend zingt en danst dat het een waar feest is om ernaar te kijken en te luisteren. Ra ma la ma la ma ka dinga kading a dong. Shoo wop shoo waddy waddy yippity boom de boom. Chang chang changity chang shoo bop. Dip da dip da dip doo wop da doo dee doo. Boogedy boogedy boogedy boogedy shooby shoo wop shoo wop. Sha na na na na na na na, yipity dip de boom. A wop boma loo mop, A wop bam boom!

< Bert Hertogs >