Recensie Justin Bieber ★★

Justin Bieber deed op Sziget Festival zijn live reputatie alle eer aan. Die is op zijn zachtst gezegd wisselvallig. Zo ook was zijn optreden in Boedapest. Naar het einde van zijn headlinerset vond ie het zelfs een goed idee om maar liefst 10 (!) minuten een instrumentaal nummer te spelen aan de witte piano samen met zijn muzikanten. Zijn vingerzetting werd daarbij weliswaar niet in beeld genomen, zodat zich de vraag stelde of hij überhaupt wel live aan het spelen was. Dat ie een enorme backing track met zijn stem op gebruikt, stak ie ook niet onder stoelen of banken. Meermaals hoorden we zijn stem een song zingen terwijl hij de micro ver van zich hield (vroeg tijdens het concert bij Where Are Ü Now bijvoorbeeld al) en zelfs niet eens de moeite doen om zijn lippen op de juiste manier te bewegen. De Canadese wereldster startte nochtans zijn concert bijzonder energiek in de manier waarop hij met zijn dansers choreografieën neerzette, al na een kwartier tijdens het optreden. Bieber is een goeie danser. Maar na iets minder dan een half uur stelden we vast dat het steeds wat minder werd hoe hij zijn danspassen afwerkte en hoe hij op het podium bewoog. Soms zagen we hem gewoon spieken bij zijn dansers en zo verraden dat hij eigenlijk de choreo’s niet allemaal (meer) onder de knie had. Hij oogde kortom net als Stromae vermoeid maar dan veel erger dan onze eigen landgenoot. Kleine oogjes had ie en hij leek zich vooral doorheen zijn concert te slepen. Bieber stak dan ook na een half uur al zijn tong uit om dat te laten blijken.

Met een roze hoodie kwam Justin Bieber veel te zwaar aangekleed voor het zomerse weer in Boedapest het podium op. Met werkhandschoenen aan zelfs. Dat zal nodig zijn, dachten we, na het concert van Stromae zou ie immers behoorlijk uit de pijp mogen komen om dezelfde sfeer te proberen creëren. Dat vooral de vrouwen in het publiek er zin in hadden, mag duidelijk zijn. Het leek wel één groot karaokegebeuren bij momenten. Van begin tot einde werden songs dan ook meegezongen, maar lang niet allemaal. Laat dat duidelijk zijn. Bieber zette een jojo-optreden neer, zo eentje dat het publiek constant wint en verliest na elkaar. Knap vermoeiend dus om mee te maken. Wat ook opviel was de vlakke geluidsmix waar nauwelijks wat dynamiek in zat. Pas naar het einde toe van het concert waarbij we een instrumentaal moment tussen drums en gitaren hoorden, kwam er wat meer welgekomen punch in de zaak.

Klokslag negen uur, een kwartier eerder dan verwacht, begon de Canadees al aan zijn optreden. Dat komt omdat zijn grootste fans al uren aan het kamperen waren voor het hoofdpodium van Sziget Festival, maar ook omdat er na Stromae een behoorlijke uitstroom links ontstaan was en daardoor een gat te zien. Dat raakte weliswaar wel opgevuld (maar niet zo sterk als bij de Belgische artiest), maar naarmate het concert inzakte van Justin Bieber zag je ook toeschouwers druppelsgewijs afhaken en zo ruimte ontstaan voor het hoofdpodium. Eerlijk? Het is gewoon allemaal te veel van hetzelfde wat de Canadees serveert. Veel midtempo en ballads. Dat is goed voor even, maar na een tijd begint dat wel danig te vervelen, zeker als daar geen live performance tegenover staat waar we steil van achterovervallen en de zanger zelf een verveelde indruk nalaat.

Hold on, het tweede nummer op de set kreeg laag vuurwerk op het podium mee. Tijdens het nummer laat Bieber zijn hoodie voor wat die is. Waarom hij die aanhad? Om commerciële redenen. De zanger is immers gewoon een wandelend reclamebord geworden. Later, tijdens een veel te laid back akoestisch moment waarbij hij begeleid werd door twee akoestische gitaren zagen we hem bij Love yourself bijvoorbeeld onderuit zakken op een kruk en expliciet zijn broek wat naar beneden trekken zodat je het merk van zijn onderbroek, een andere sponsor van hem, kon lezen. Het probleem was andermaal dat het geluidsvolume veel te laag stond, waardoor de Dutch disease duidelijk de kop kwam opsteken. De song werd zo overstemd door het gelul van het publiek.

Een eerste hoogtepunt kunnen we ‘What do you mean?’ absoluut noemen. De song leverde een waar feestje op aan het hoofdpodium van Sziget Festival. Zijn stem mag dan wel op tape meeklinken, waar hij live soms over zingt aan de hand van zijn lyrics die op de autocue meelopen, het weerhield de vrouwen in het publiek er niet van extatisch mee te gaan op het ritme van het nummer, al dan niet op de schouders van hun partner of potentiële sekspartner voor vrijdagnacht.

Het ganse terrein baadde overigens in een grote stofwolk. Hét kledingaccessoire van Sziget Festival bij warm, zonnig en vooral droog weer als dat van deze editie, is dan ironisch genoeg na de covidcrisis een mondmasker of iets van textiel (zoals een bandana) voor je neus en mond houden (wat wij jaren geleden al deden om de neus en de sinussen zo vrij mogelijk te houden). Vroeger ging Sziget Festival het ontstaan van stofwolken tegen door overdag met watersproeiers het zand op de belangrijkste zandwegen en aan het hoofdpodium te besproeien. Dit jaar hebben we die tractors nog niet aan het werk mogen gezien. Ook dat lijkt ons weer een productionele steek die Sziget Festival laat vallen. Na Biebers concert was de stofwolk aan het kruispunt van twee paadjes links waar ook het dichtstbijzijnde toiletblok is en de persruimte zich bevindt, zo dik dat je er amper iets door kon zien!

Na een half uur zakte Justin Biebers set met enkele akoestische nummers danig in. Rond de vijftigste minuut kwam daar dan eindelijk verandering in met Sorry en schoot het publiek terug wakker. Na As I am sloeg de verveling in onze buurt echter weer toe en hoorden we festivalgangers zelfs ‘Hey baby (If you’ll be my girl)’ inzetten. Tijdens Ghost stond Justin Biebers micro duidelijk wel open, want de zanger zat hier even behoorlijk onder de toon terwijl hij daarna met Lonely zijn Weltschmerz het publiek injoeg.  Het hoogtepunt van deze Justice world tour? Een stevig meegezongen Boyfriend dat in no time overging in Baby dat van begin tot einde meegekeeld werd. Of Bieber het nu wil of niet, Baby blijft zijn signature song.

< Bert Hertogs >