PDF-versie voor persoonlijk gebruik

Recensie What’s love got to do with it? ★★★

dinsdag 7 maart 2023Kinepolis Antwerpen

What’s

Een film die je eerder in het najaar in de bioscoop verwacht dan na Valentijn. Dat is de romcom What’s love got to do with it die Jemima Khan schreef en Shekhar Kapur regisseerde. Een prent die even veel gaat over familie(waarden) en het cross-culturele thema als over de liefde zelf. Vandaar dat ie wat atypisch is. Centraal staan Zoe (Lily James) en Kazim (Shazad Latif). Zij kennen elkaar al van hun kindertijd omdat ze buren waren. Zijn eerste kus was met haar in de boomhut. Maar als dertigers zijn ze elk hun weg ingeslagen. Allebei hebben ze gekozen voor een carrière. Zij is een documentairemaakster, hij een chirurg. Wanneer ze nieuwe ideeën pitcht bij een productiemaatschappij, worden die allemaal afgewezen. Tot ze voorstelt om een docu te maken over Kazim die voor een gearrangeerd traditioneel huwelijk kiest ook al is ie geboren en getogen in Londen.

Zoe’s liefdesleven kan je bezwaarlijk een succes noemen. Volgens Kazim mikt ze te laag zodat de ontgoocheling achteraf niet te zwaar zou vallen. Autch! Op den duur heeft ze zich dan maar op haar carrière gestort en het single zijn omarmd. Maar haar moeder Cath (Emma Thompson) is daar niet zo’n fan van. Zij wil dat haar dochter van het straat geraakt. Ze koppelt haar dan maar met haar dierenarts. Kazim trekt naar matchmaker Mo (Asim Chaudhry) om daar met verschillende vrouwen in contact te komen. Maar dat leidt niet tot het verhoopte resultaat.

Kort daarna is het wel bingo. Online leert ie Maymouna (Sajal Ali) kennen. En na enkele videochats besluiten ze om met elkaar te trouwen in Lahore (Pakistan). Maar telkens Maymouna in beeld komt, geeft ze niet meteen de indruk écht gelukkig te zijn. Later, wanneer de twee getrouwd zijn, zal blijken dat ze verliefd is op een ander en dus tegen haar wil uitgehuwelijkt werd. Het koppel staat dan voor de keuze: de schijn hoog houden of drie keer ‘Ik wil scheiden’ zeggen.

Zoe is meegereisd naar Pakistan voor haar docu. Door te blijven zagen én uiteindelijk een spelletje pingpong te winnen van Kazim, is ie uiteindelijk overstag gegaan en heeft hij haar de toestemming gegeven om een docu te draaien over hem, zijn aanstaande en hun keuze om te trouwen. De ganse tijd blijft de maakster echter het ganse gebeuren door een Westerse witte bril bekijken en sceptische vragen stellen of dit nu écht wel is wat Kazim wil. Of hij gelukkig is.

De eerste avond trekt ie met haar weg van het feestje waar Maymouna een kant toont die hij niet had verwacht. Ze gedraagt zich totaal anders wanneer de oudere familieleden die ze weinig flatterend als ‘dinosaurussen’ bestempelt, weg zijn. Ze laat zich volledig gaan op de dansvloer, drinkt alcohol, zit aan de drugs en rookt. Kazim rookt ook en dat al sinds ie en tiener is. Met dat verschil dat ie dat nooit heeft gezegd tegen zijn familie die Maymouna’s gedrag nooit zou goedkeuren.

Met Zoe trekt ie naar enkele Soefimuzikanten die zingen over de onbereikbare, ja zelfs verboden liefde. Dan al voel je de aantrekkingskracht tussen de twee jeugdvrienden erg sterk. Ze willen elkaar die nacht sms’en, maar geen van de twee durft zijn of haar gevoelens zo uit te drukken. Dus komt het gearrangeerde huwelijk er toch nog van.

Terug in Londen vormt Zoe uiteindelijk toch een koppel met de dierenarts van haar moeder. Maar eerlijk? Houden doet ze eigenlijk niet van hem, liken wel. Ze voelt dus zelf ook hoe het is om in een gearrangeerde relatie te zitten. Het is op zich ok, maar er mist toch wat. Pragmatisme en passie blijken nu eenmaal moeilijk met elkaar te verzoenen termen. Haar relatie met Kazim komt helemaal onder druk te staan wanneer ze haar docu over zijn gearrangeerd huwelijk aan hem, Maymouna en de familieleden toont. Zowat iedereen is boos op haar, zelfs Zoe’s moeder, in de manier waarop ze getoond worden. En of dat nog niet genoeg is, gaan de producenten er niet mee verder omdat ze vinden dat de prent vanuit een eenzijdig wit standpunt het gearrangeerde huwelijk belicht.

Wat het rustig kabbelend What’s love got to do with it verrassend maakt, is het einde, dat de kaart van familiewaarden trekt, en waarbij wij kippenvel kregen. Lily James, een van onze favoriete Britse girl next door-actrices niet alleen omdat het heerlijk is om te zien wanneer die twee adertjes op haar voorhoofd beginnen zwellen, lijkt er een patent op te hebben om met haar naturel een middelmatige film een niveau hoger te tillen, en ook in deze prent slaagt ze daar wonderwel in. Het integreren van verschillende sprookjes met een andere twist (zoals Belle en het Beest waarbij ze het stockholmsyndroom aanhaalt dat ervoor kan zorgen dat je uiteindelijk toch verliefd kan worden als je gedwongen wordt met iemand samen te leven, al dan niet door een gearrangeerd huwelijk), en de kijker even de vraag stellen of zij de heks in het verhaal is dan wel de prinses, vinden we dan weer erg goed gevonden.  De romcom die bij vlagen soms verrassend de kaart trekt van de meerwaardezoeker, is lang niet slecht dus om op een doordeweekse avond te bekijken. Maar om nu te zeggen dat dit een must-see is, dat zou ook fel overdreven zijn.

< Bert Hertogs >


Do you like our reviews and pictures?
Feel free to support concertnews.be by sharing this page or giving a donation.
You make an independent website like ours possible. Thanks!







Geef steeds in je comment mee op welk artikel je reageert.
Please put in your comment to which article you are responding.

Tabs Concertnews.be

News
Soon
Reviews

More news

  • Podcast
  • Facebook
  • Twitter