Recensie Giovanni’s Room ★★★★

Een complexe voorstelling maar wel eentje met internationale allures levert Eline Arbo af met Giovanni’s Room. Een waar de acteurs niet alleen acteren maar ook zingen, de synths bespelen én in beperkte mate ook choreo’s op de vloer neerzetten, om ook letterlijk stomende seksscènes te suggereren. Het is vooral Eefje Paddenburg die alweer indruk maakt zowel zangtechnisch als in haar spel. Al moet gezegd dat onze landgenoot Steven Van Watermeulen als Jacques verdomd straf is, vocaal (zoals in Dans la pénombre d’un refuge secret bijvoorbeeld), qua spel maar ook net als Eefje ook een behoorlijke dosis humor in de voorstelling mag leggen.

Quasi kaal is de scène van Giovanni’s Room. De sfeer wordt voornamelijk geschapen op basis van het straffe lichtplan van Varja Klosse dat focust op koud wit licht, een streep achteraan in combinatie met de scenografie van Roel Van Berckelaer die onder andere naast een barkruk een rechthoekige spiegel ook als bar inzet, en een zwarte plofzetel gebruikt om dominante en onderdanige seksuele verlangens te tonen.

De eerste indruk die je hebt, is dat de voorstelling redelijk minimalistisch overkomt, maar dat is maar schijn. Centraal hangt een vierkante trussing met lichten, rooksysteem én sprinklers. Op die manier krijgt Giovanni’s Room ook het elan van een stomend concert na verloop van tijd, en wat voor een.

Want het moet gezegd, de synthsmuziek die componist en geluidsontwerper Thijs van Vuure componeerde is niet alleen sferisch, ze voegt net als het lichtplan, de choreo’s een extra narratief aan het verhaal toe waarin we het hoofdpersonage, de Amerikaanse expat David, zien worstelen met zichzelf en dan vooral zijn seksuele geaardheid in Parijs.

Wanneer ie de Italiaanse barman Giovanni ontmoet, wordt hem een spiegel voorgehouden en ontdekt ie wie hij werkelijk is en wat zijn ware verlangens zijn. En dat ie tot dan toe voor zichzelf de schijn hoog hield en maar bleef geloven in een heteroseksuele relatie met Hella waar ie graag en vaak mee op café gaat.

Absoluut de moeite zijn de speciaal voor Giovanni’s Room gemaakte songs. Eline Arbo schreef het merendeel van de teksten, Thijs van Vuure zette die op muziek wat een indrukwekkend resultaat opleverde met nummers als Unbearable, He goes, Baby you hurt me en There’s no light quite like this.

Zo ontstaan parallelle dramaturgieën die het geheel complexer maar ook rijker maken. Giovanni’s Room is dan ook het soort voorstelling dat mocht je die een tweede keer gaan zien, er nog steeds dingen in zal kunnen ontdekken. Productioneel is het een straf kunstje dat Arbo  en de ganse cast en crew afleveren al moet gezegd dat de iets te korte productietijd ook een beetje voelbaar was tijdens de première. Geef ze nog enkele dagen en de voorstelling staat er helemaal, denken we.

David wil zijn homoseksualiteit niet onder ogen zien in Giovanni’s Room, en houdt dat heel erg verborgen. In The Bookshop, ITA’s derde podium waar ze nu nieuwe makers voor een beperkt publiek hun artistiek ei laten leggen, kregen we te horen tijdens de voorbeschouwing dat de Amerikaan James Baldwin (1924-1986) Giovanni’s Room in 1956 schreef, en zijn geïnternaliseerde homofobie, zelfs homoseksuelen dragen in zich een geïnternaliseerde vorm van homofobie leerden we, resoneert dan ook in dit werk, al valt toch vooral ook de scherpe kritiek op vrouwen op waarbij de rand met vrouwenhaat flinterdun is.

Eefje mag onder andere gestalte geven aan het personage Sue, het overdreven eenvoudige type dat thuis op de zetel op zijn hondjes genomen wordt en uiteindelijk dat wel ‘voor herhaling vatbaar vindt’ maar hij niet en Hella die dan weer veel stoerder voor de dag komt en gewoon met haar benen wijd open in de zetel gaat zitten. Expliciet verwijzend naar seks is deze voorstelling dus absoluut. Met een tekst die zowel start als eindigt met ‘Ik sta voor het raam’ maakt Giovanni’s Room de cirkel ook mooi rond. De staande ovatie na de première was dan ook terecht, al zal deze complexe voorstelling ongetwijfeld nog groeien naarmate die meer gespeeld wordt.

< Bert Hertogs >

Credits:

van James Baldwin

regie Eline Arbo

bewerking Eline Arbo en Bart Van den Eynde

vertaling Eefje Bosch en Manik Sarkar

compositie Thijs van Vuure

scenografie Roel Van Berckelaer

lichtontwerp Varja Klosse

dramaturgie Bart Van den Eynde

kostuums Rebekka Wörmann

met Eefje Paddenburg, Eelco Smits, Gijs Scholten van Aschat, Jesse Mensah, Steven Van Watermeulen

assistent regie Zorba Huisman, Angelo Ormskerk, Emma Deleu (stage)

assistent muziek Jonas Meijer (stage)

assistent scenografie Leanne Vandenbussche

assistent licht Mike Evers

assistent kostuums Jelena Bondt

productieleider Inge Zeilinga

productie Merel de Vroome, Jente Rikken (stage)

1e inspiciënt Kevin Cuyvers

techniek Emile Bleeker, Yannick Bruine de Bruin, Sander van Elteren, Rinse de Jong, Daan Kapteijn, Zinzi Kemper, Olga Liashkova, David Logger, Nelis Meijer, Wouter Pieters, Dennis van Scheppingen, Michel Smouter, Jonas de Vries, Devon Hoopman (stage), Lilian Bakelaar (stage)

kostuumatelier Farida Bouhbouh, Wim van Vliet (hoofd)

kap en grime David Verswijveren

kleedwerk Pepa Canel

intimiteitscoördinator Markoesa Hamer

zangcoach Wieteke Wijte

marketing & communicatie Iris Istha

geproduceerd in samenwerking met Concord Theatricals Corporation

particulier producent Marcelle en Joost Kuiper, Gabriëlla de Rooij en Hendrik Jan ten Have, Jeroen van Ingen en Jaap Kooijman, Bertil van Kaam en Felix van der Heijden

met dank aan Nesoptiek & iedereen bij ITA

Rolverdeling:

David – Eelco Smits

Giovanni – Jesse Mensah

Guillaume – Gijs Scholten van Aschat

Jacques – Steven Van Watermeulen

Hella / Sue / Madame Clothilde – Eefje Paddenburg

Tracklist

He goes

Compositie: Thijs van Vuure
Lyrics: Eline Arbo

Unbearable

Compositie: Thijs van Vuure
Lyrics: Eline Arbo

Baby you hurt me

Compositie: Thijs van Vuure
Lyrics: Eline Arbo

Clouds always gather

Compositie: Thijs van Vuure
Lyrics: Eline Arbo

Restless hope

Compositie: Thijs van Vuure

Dans la pénombre d’un refuge secret

Compositie en lyrics: Thijs van Vuure

There’s no light quite like this

Compositie: Thijs van Vuure
Lyrics: Eline Arbo