Recensie Thomas Smith ★★★★

Angst te koop (weg wegens nieuwe hobby) heet de jongste voorstelling van Thomas Smith. Het is van 2017 (Strak) en 2014 (Chaos) geleden dat ondergetekende de stand up comedian nog live aan het werk zag en recenseerde. De honger was dus groot om hem opnieuw zijn ding te mogen zien doen. Hoogstpersoonlijk en messcherp qua kritiek naar wat er zich allemaal voordoet in de wereld nu, voelt zijn show aan. Schouwburg Noord gaf ‘m dan ook achteraf een op Benjamin geïnspireerd stormachtig applaus.

Het heeft iets ironisch wanneer je na Angst te koop (weg wegens nieuwe hobby) met Thomas Smith aan de toog van Schouwburg Noord een paprikachipje deelt als je weet dat ie de reclame en de voedingsindustrie onder andere de mantel uitveegt tijdens zijn show. Suikers, vetten en zout, daar zit het vol van. En vooral die eerste zien we vaak in synoniemen opduiken op de verpakking van voedingsproducten, weet hij. Helemaal te gek wordt het wanneer ie het verschil tussen aardbeienyoghurt en yoghurt met aardbeien uit de doeken doet. In het eerste geval zitten er geen aardbeien in, maar aroma’s die de smaak oproepen van aardbeien. In het tweede geval is het gereguleerd door Europa en moet er welgeteld 1 aardbei in de yohurt zitten per liter. Wat? 

Bijzonder sterk is de visuele opening van Thomas Smith’s Angst te koop (weg wegens nieuwe hobby) waarbij hij via schaduwspel het publiek even doet schrikken. Hulde aan het lichtontwerp dus. Prachtig zijn de twee rode spots die achteraan op het doek een hartje vormen. Dat beeld verwijst naar een hoogstpersoonlijke en emotionele anekdote, naar aan armbandje en ook een scène waarin ie fertiliteit koppelt aan de kans om een pluchen beestje te winnen met een grijpmachine in een speelhal. 

Thomas Smith blijkt wederom bijzonder sterk in omgevingen en situaties te beschrijven zodat je ze filmisch zelf voor de geest kan halen. Zo heeft ie het over het masturbarium in een ziekenhuis, een plek met een zetel op waar je niet op wil gaan zitten, witte tl-lampen waarvan er eentje constant flikkert, … In zo’n omstandigheden moet je dus als aanstaande vader je ding doen in een potje. Ook het ouderschap komt met angsten. Angsten die hij vroeger ook al had en waarvan ie ondertussen weet dat ze bestaan uit 90% ingebeelde bullshit. 

En die vormen de rode draad in deze voorstelling. Piekeren dat doet ie onder andere. ’s Nachts om drie uur bijvoorbeeld voelt ie de behoefte om dingen te checken. Die emoties gaan al terug tot zijn kindertijd toen ie vreesde dat er monsters onder zijn bed zaten. Wat Angst te koop (weg wegens nieuwe hobby) zo heerlijk maakt, is dat Thomas Smith in interactie gaat met zijn publiek en hun al dan niet gevraagde feedback (zoals de vertaling voor ‘water displacement’) integreert in zijn show. 

Tijdens zijn Chaos-toer heeft ie zijn improvisatietalent aangescherpt waardoor ie steeds in staat was om de puzzel te leggen en tot een knappe voorstelling met sterk begin, midden en slot te komen. Die ervaring van toen loont blijkbaar nog steeds voor hem. De verzekeringsmakelaar Kevin die nooit piekert was dan ook ideaal voor hem als gegeven om daar komisch mee aan de slag te gaan en een paar keer terug te laten komen in zijn show. Hij verdient namelijk geld door de angsten van mensen te verzekeren. 

Dat brengt ons bij de tandarts van Thomas Smith, een bouwvakker van de medische sector, die zijn gesplitste tand verving door een implantaat. Héérlijk contradictorisch en grappig is de zin: ‘Het gaat geen pijn doen, maar je gaat het wel voelen.’ Ook in de portemonnee overigens want zo’n implantaten beuken net als storm Benjamin stevig in op je spaarrekening. 

Die zin komt maar liefst drie keer voor in Angst te koop (weg wegens nieuwe hobby) en kan je dus ook als een rode draad zien. De tweede keer verwijst ie ermee naar de economische toestand van ons land en de moeilijke begrotingsgesprekken waarbij vooral de modale Vlaming kind van de rekening zal zijn terwijl er 5 Vlamingen zijn die als ze elke dag 1 miljoen euro uitgeven bij een natuurlijke dood nog steeds niet al hun vermogen hebben opgesoupeerd. Een scherpe analyse die in Merksem op applaus onthaald werd. 

Verder exploreert Thomas Smith, die zichzelf vergelijkt met een zeeanemoon die alles opkropt terwijl zijn vrouw naar verluidt een inktvis is die alles eruit smijt wat er op haar lever ligt, in zijn voorstelling of de dingen die gebeuren in het leven toeval zijn dan wel of ze betekenis hebben, en vertelt ie ook over zijn angst om nog een koffietje te drinken met de vrouw die hij op zijn fiets een lift heeft gegeven wanneer ze zijn aangekomen bij haar thuis. De vrees dat ze een psychopate was, deed hem ‘nee’ zeggen en terug fietsen. Daarnaast verwijst ie dat we graag flirten met angst en daar ook voor willen betalen. Zo kopen we tickets voor pretparken, horrorfilms en comedyshows met een raar begin. Dat laatste is helemaal het geval bij Thomas Smith’s uitstekende Angst te koop (weg wegens nieuwe hobby). 

< Bert Hertogs >