Voor Symphony for one hundred citizens and a traffic light maken Verstraeten en Van Haegenborgh een grootschalige stedelijke symfonie van alledaagse stedelijke geluiden. Ze werken samen met honderd stadsbewoners uit alle hoeken van Antwerpen, die elk hun eigen ‘instrument‘ bespelen. Op het podium: geen violen, houtblazers en slagwerk, maar auto’s met een grommende motor, een zonnig terras met rinkelende glazen, blaffende honden, een rolkoffer die over de kasseien glijdt, een zingende straatgitarist, een wegenwerker met drilboor, een klok die twaalf uur slaat, fluitende vogels… Alle instrumenten samen vormen op het podium van de Blauwe Zaal in DE SINGEL een sculpturale collage van de stad.

De compositie zou in de voetsporen treden van participatieve experimenten uit het Rusland van het interbellum. De Hooter Symphonies waren geïnitieerd door musicoloog Arsenii Avraamov. Eerder had Avraamov de Russische machthebbers gevraagd om alle piano’s te confisqueren en vernietigen, kwestie van eindelijk komaf te maken met de muziek van de bourgeoisie. Na experimenten met stoomfluiten van fabrieken maakte hij op 7 november 1922 tenslotte een spectaculaire noise symfonie in de haven van Baku om de verjaardag van de Russische revolutie te vieren. Het orkest bestond uit sirenes, fabrieksmotoren, een koor van bus- en autoclaxons, machinegeweren en een gigantisch orgel van stoomfluiten. In de praktische uitvoering liep het evenwel mis. De compositie was op zichzelf te ingewikkeld en de afstanden tussen de verschillende delen van het orkest waren te groot om de communicatie gestroomlijnd te laten verlopen. Het was bijgevolg onmogelijk om tot één uniforme artistieke ervaring te komen.  

Samen met componiste Heleen Van Haegenborgh zet Thomas Verstraeten dit fascinerende onderzoek verder. Maar dan met de ambitie om de gimmick van het Russische experiment ver te overstijgen: de creatie en uitvoering van een nieuw hedendaags muziekstuk, met als basismateriaal de klanken van de stad. De structuur wordt die van een klassieke symfonie en de geluiden worden behandeld als instrumentengroepen met transparantie en helderheid, contrast, variatie, thema’s etc. 

Behalve een artistiek hoogstaande, professionele compositie en muziekuitvoering wordt het opnieuw een verbindend, gemeenschapsvormend project, waarin heel diverse mensen uit de verschillende gemeenschappen die de stad rijk is elkaar ontmoeten om samen muziek te maken. 

Symphony for one hundred citizens and a traffic light is een stedelijk portret, een auditieve collage van de stad die een antwoord tracht te formuleren op John Cages vraag: wat is meer muziek? Een vrachtwagen die langs een fabriek of één die langs een muziekschool rijdt?
--
De voorstelling maakt deel uit van UNLOCK THE CITY!, een Europees project met steun van het Creative Europe programma van de Europese Unie.