Eerlijk? We vreesden 50 minuten naar het leven zoals het is: ‘De speelplaats van de (kleuter-) en lagere school’ te kijken bij Wasco! van Lisbeth Gruwez. Maar uiteindelijk bleken we wel degelijk een bijzonder straffe, energieke en speelse dansvoorstelling voorgeschoteld te krijgen op de Dag van de dans, wat meteen ook dé apotheose vormde voor deze productie die haar dernière kende in hetpaleis.

Wanneer The National Dance Company of Ireland internationaal al 25 jaar hoge ogen gooit met hun dansshows, weet je op voorhand al dat ‘Rhythm Of The Dance’ ook de Stadsschouwburg van Antwerpen in vuur en vlam zal zetten. Keltische klanken vulden de zaal en het publiek werd overdonderd door het snelle voetenwerk van de dansers. Het resultaat was een adembenemend visueel en auditief spektakel dat je versteld deed staan van de grenzen van het menselijke kunnen. Sean Downes en Kirsty Jordan leverden samen met hun ensemble een topprestatie die je als publiek meenam in het ritme van de dans.

In het James Ensorjaar waarbij we stilstaan bij de veelzijdige kunstenaar uit Oostende die 75 jaar geleden overleed, valt het ons op dat vooral de kaart van de tentoonstellingen getrokken wordt. In Mu.zee in Oostende loopt tot 14 april nog een tentoonstelling die focust op zijn stillevens, in de KBR in Brussel ontdek je tot en met 2 juni de impact van Brussel op Ensors werk en straks kan je er in Bozar nog tot 23 juni terecht voor een overzichtstentoonstelling waarin niet alleen zijn schilderkunst en grafisch werk in de spotlight gezet wordt maar ook wat ie schreef, en de muzikale composities die hij maakte. En uiteraard mag het KMSKA dat over de grootste Ensorcollectie ter wereld beschikt niet achter blijven.  Van 28 september tot 18 januari 2025 zal Ensors werk er in dialoog gaan met internationale topwerken waaruit ie inspiratie haalde.

Als er een performer is die we dé Tom Waes van de hedendaagse dans kunnen noemen, dan is het wel Alexander Vantournhout. Onder artistieke assistentie van Emmi Väisänen zet ie met zijn jongste solo Vanthorhout de mannelijke kracht centraal, maar ook de relatie tussen hem en een object, in dit geval een hamer. Niet zo maar een hamer, wel de Mjölnir, een met een veel te korte steel waar Marvel-superheld Thor zijn tegenstanders mee weet af te schrikken. In zijn voorstelling, is de steel van zijn hamer een heel stuk langer wat het effect wanneer ie ermee in het rond zwaait aan een hoog tempo nog indrukwekkender maakt.

In 2019, tijdens de Braziliaanse presidentsverkiezingen, creëerde choreografe Lia Rodrigues Furia. De titel van haar voorstelling wil even veel zeggen als woede. Niet dat dat enkel te zien is in de dansvoorstelling die ze samen met haar 11 dansers ontwikkelde. Ook fantasie schemert doorheen de productie net als de drang naar vrijheid en hoe die via die fantasie bereikt kan worden.