In 1965 schreef Valerie Solanas Up your ass, dat net als SCUM Manifesto, een radicaal feministisch werk is. Ze had Andy Warhol in gedachten om het stuk te produceren, gaf ‘m de tekst maar die weigerde. Zijn kopie was ie kwijtgeraakt vertelde hij. Solanas vreesde dat ie zelf iets zou gaan doen met haar werk zonder haar, wat wellicht mee de reden was waarom ze Warhol neerschoot. De voorstelling die Nona Demey Gallagher en Lieselot Siddiki maakten, refereert daar trouwens ook even naar. Niet alleen in de proloog, via de boventiteling wanneer deze satire gekaderd wordt, maar ook in een korte scène verderop het stuk.

Hoe veel kwetsbaarder kan je je tonen tijdens een monoloog dan hoe Julie Delrue dat doet tijdens Mamamanie? In haar voorstelling heeft ze het over de zwangerschap en bevalling van haar kindje waarbij ze met 10 centimeter ontsluiting het ziekenhuis binnenging met een dubbele duim omhoog. Helemaal excited klonk het nadien ook: ‘Bevallen is de max! Mag ik nog een keer?’ Maar na enkele dagen staken de eerste tekenen van een psychose op wat ze ook had gezien bij haar mama toen die haar borstkankerdiagnose te horen had gekregen. Julie begon ook op kleine briefjes van alles te schrijven bijvoorbeeld. Haar hersenen stonden constant op ‘aan’, terwijl haar lijf na verloop van tijd vooral nood had aan rust.

Een indringende, integere en bijzonder persoonlijke, ja zelfs ambachtelijke, tijdsintensieve creatieve voorstelling brengt Stefanie Claes met Ravensbrück dat ze opdraagt aan haar grootmoeder en moeder. Claes’ grootmoeder zat tijdens de Tweede Wereldoorlog een jaar vast in Ravensbrück, een Duits concentratiekamp voor vrouwen. Dat werd het vertrekpunt van een woordeloze voorstelling die universeel is en tijdloos. Het feit dat Claes voluit de beeldende kaart trekt in combinatie met muziek en bruitage zorgt ervoor dat de boodschap stevig binnenkomt.

Met hun jongste voorstelling Prins Arthur V ging theater Froe Froe dit weekend in première in de Studio. Dé absolute meerwaarde van dit figurentheater is dat het een extra laag toevoegt aan het verhaal van Benny Lindelauf door het deels te brengen door acteurs en poppenspelers. Het horrorverhaal voor 8-plussers gaat namelijk over dé horror die een poppenspeler kan overkomen: reuma. Als die in een ver gevorderd stadium blijkt en zelfs het pletten van de handen buiten veel pijn weinig resultaat oplevert, kan je slechts enkel terugvallen op 1 wetmatigheid in de showbizz: fake it.

Dankzij Paljas Theaterproducties vzw is er in Play Zuid een theatermonument als een feniks uit de as herrezen: Ruud De Ridder en Nicole Laurent mogen met ‘Onze Piet is ne kwiet’ het publiek opnieuw aan het lachen brengen met hun Echt Antwaarps Teater. Spraakverwarringen, misverstanden, ongemakkelijke situaties en herkenbaar gekrakeel in de taal die volgens bepaalde historici gesproken werd door Adam en Eva zelver, bezorgen het publiek zonder problemen een stevige workout voor de lachspieren. In de lange traditie van het Echt Antwaarps Teater is ‘Onze Piet is ne kwiet’ een stuk met links en rechts een kleine knipoog naar de maatschappij, maar vooral toch licht verteerbaar, geschreven en geweldig gespeeld om “eens goe me te lache”. Ruud De Ridder, Nicole Laurent, Anke De Ridder en Patrick Onzia staan garant voor een ontspannen avond vertier en plezier van hier.