Recensie Urbanice | Jason Derulo

Zo’n 4500 toeschouwers trokken naar Urbanice, de tweede editie van het indoor urban festival in het Sportpaleis. Headliner Jason Derulo deed eerder dit jaar in februari wél Vorst Nationaal vollopen. Opvallend veel bezoekers bleken voor zijn optreden naar Antwerpen af te zakken. De uitstroom na twee uur ’s nachts was dan ook opmerkelijk. (het optreden vond plaats tussen 1 en 2) Derulo deed meer dan van hem verwacht werd, gaf maar liefst een set van een uur in plaats van de voorziene veertig minuten, entertainde, danste én koos resoluut daar waar het kon om live te zingen met of zonder voice over. Hij werkte zich dus letterlijk in het zweet. Met succes.

De walm van penetrante hyper zoete parfums. Vrouwen die zich in het zwart uitdossen, vaak in little black dress, met sieraden rond de nek en de handen, stijlvol opgemaakt: het moet gezegd dit soort events trekt zéér schoon, eerder posh volk aan (dat in schril contrast staat met het publiek dat doorgaans te spotten valt op Studio 54) op het vip deck. Toeschouwers zien we die op het einde van het gangpad naar het middenplein waar kroonluchters hangen ter plaatse breakdancen en freestylen waardoor in no time fans een cirkel vormen rond hen én daardoor de doorstroming in en uit de zaal wat stremmen. BV’s als Tom Barman, Eva Daeleman (die ook na het optreden meteen weg was) en Brahim tekenden present in het Sportpaleis. Geen idee “if they know how to dougie”, feit is dat op het vip deck sommige guests wel erg ver gingen in het afbakenen van “hun” ruimte door zeteltjes rond de staande tafels te zetten: een menselijke variant van het territorium afbakenen zoals een hond ook doet maar dan door te pissen.

“Nobody to love” van Sigma, “Happy” van Pharrell Williams en “Can’t hold us” van Macklemore and Ryan Lewis waren maar enkele nummers die nog voor Derulo op moest, het publiek aan het dansen kreeg. Tijdens “Waves” van Mr Probz haalde zowat iedereen zijn smartphone boven om de zaklampmodus aan te zetten. Derulo liet vervolgens eerst zijn “official dj” aan het werk om het publiek verder op te poken “Jason Derulo will start in a minute” klonk het. Uiteindelijk duurde het wel iets langer dan een minuut. Eerder pookte de presentator van dienst het publiek al op met “hij is onderweg” en “Jason Derulo is in the house”. Vakkundig teasen noemen ze dat.   “I’m blue” van Eiffel 65 is een opvallend oudje in zijn mix, “Show me love” is dan weer voorspelbaar terwijl “Mammoth” van Dimitri Vegas and Like Mike, dat volgens ons net als Eiffel 65 weinig met urban te maken heeft, al kunnen we ons vergissen natuurlijk, ook scoren.

Wanneer Derulo dan uiteindelijk op de trap verschijnt, halen de fans meteen hun smartphones boven om dat moment vast te leggen terwijl “In my head” door de speakers knalt. 6 dansers (4 mannen, 2 vrouwen) mogen wel erg vaak breakdancen en hiphoppen. Een electric shock-choreografie, met 5 een menselijke toren bouwen op handen en voeten waarbij Derulo bovenaan alsof het een menselijke troon is, gaat zitten, 4 mannen op een rij die op handen en voeten staan en perfect getimed opspringen als bij een Mexican Wave, Derulo die schuin met de voeten inhaakt over de schouder van een danser, … het zijn maar enkele van de adembenemende moves die ook wat aan acro doen denken, die we te zien krijgen. Soms laat Derulo het alleen over aan zijn dansers en zit ie uitgeput bij de dj om daar het zweet van zijn bovenlijf af te deppen.   

Een snippet van “Talk dirty” wordt al meteen op gejoel onthaald, maar de hit volgt pas op het einde. Tot dan doet Derulo een aanzoek, zet zich op het einde van de catwalk op het B podium op zijn knieën en zingt “Marry me”. De meisjes in de buurt gaan overstag. “Single Ladies” van Beyoncé en die andere klassieker “Moments in love” van Art of Noise laat de dj vervolgens horen. Het enthousiasme van de fans is duidelijk een stuk hoger, stilaan komt het publiek op temperatuur.

“Day O” zingt Derulo live a capella door zijn headset, dat net als in Vorst Nationaal, zijn s’en wat scherp doet klinken. Maar bon, de intro van “Don’t wanna go home” dat ”Day O” van Harry Belafonte mixt met “Show me love” van Robin S. zingt ie wel degelijk live. Derulo kan het duidelijk niet laten om mee te scoren als danser en gaat op het einde ook op zijn handen staan. Na een goed “The other side” – waarbij hij wat last blijkt te hebben met de headset - haalt hij een vaste microfoon om “Talk dirty” en “Wiggle” te zingen.

“Shake what your momma gave you. Misbehave you” klinkt het. Al met al bleken de fans in het Sportpaleis erg brave zieltjes… 

< Bert Hertogs >