Recensie Bart Peeters Op de groei

Een blik op het publiek van Bart Peeters in de Ancienne Belgique zegt genoeg. De man die eeuwig geassocieerd zal blijven met Boechout slaagt er in generaties te overbruggen, wat nog erg weinig bands of artiesten gegeven is. In 1983 – Peeters was toen 23 – zeiden Bono (U2) en Jim Kerr (Simple Minds) in zijn micro in de backstage van Torhout/Werchter: “als je wil flauwvallen, kies dan een goed concert uit.” Peeters was toen reporter en presentator voor Pop-Elektron op de toenmalige BRT (nu één), bouwde daarna een succesvolle carrière uit als presentator, werd frontman van The Radios en solo artiest. Geen enkele Belgische journalist die hem dat nog kan nadoen, zo’n dubbelinterview, in het hedendaagse – veel restrictievere klimaat – van de muziek- en concertindustrie. Hoewel er niemand flauwviel in de AB tijdens de passage van Bart Peeters, was het daar wel een goed concert voor. De hoofdstad omarmde de man die eind november 55 wordt met veel warmte. En hoewel Peeters al een eind in de vijftig is, blijft het aandoenlijk om steeds het kind in hem te zien ontwaken. Op het einde, na laatste toegift en tevens herneming van “Lepeltjesgewijs” zagen we hem een spontaan vreugdesprongetje maken, alsof de ploeg waar hij voetbalsupporter van is, een belangrijke match gewonnen had: “joepie!”

14 Nieuwe songs telt het plaatje “Op de groei” dat exact 4 jaar na zijn laatste studioalbum “de ideale man” verscheen. Weinig artiesten of bands durven het dezer dagen nog aan om een nieuw album integraal te spelen. In het beste geval hoor je 4, met wat geluk vijf songs aan nieuw materiaal. Wat doet Bart Peeters? Hij brengt álle nummers uit “Op de groei”, 8 in het eerste deel, 5 na de pauze, en het overgebleven veertiende nummer spaart ie naast een herneming van “Lepeltjesgewijs” op voor de toegiften.

Opvallend klein begint de zanger ook aan elk deel, die als een diesel op snelheid komt, wat gas geeft, terug weg neemt, en dat spel erg afwisselend speelt. Zo ook klinkt “Op de groei” als een evenwichtsoefening tussen de soms absurdistische, ja zelfs surrealistische humor van Bart Peeters, kleine, ingetogen nummers en sfeervolle songs die voor de nodige ambiance zorgen.  Peeters bleek dringend nood te hebben aan zijn podium. Zijn dokter, Marleen Plettinx, stelde vast dat zijn carrosserie begon te rammelen, er wat verzuring zich meester begon te maken van de Boechoutenaar, niet in het minst in zijn rechter schouderblad. “Ik mag hier spelen vanavond want ik heb een briefje van de dokter!” slaakte de man dan ook uit als intro voor “De man die nooit meer zong” waarin hij even aan het scatten sloeg.

Muzikaal brengt Peeters lepelpercussie onder de aandacht als begeleiding van “Mooie dag” en twee keer bij “Lepeltjesgewijs” waarbij alle muzikanten bij aanvang van de herneming als laatste toegift het nummer ook zo starten. “Clouseau maakt er ook gebruik van. Vandaar dat al die platen van Clouseau zo raar klinken.” grapt Bart Peeters nog. Piet Van den Heuvel leerde voor de gelegenheid om banjo te spelen (o.a. in Mooie dag), terwijl Ivan Smeulders bij “Orka’s zwemmen naar Nieuwpoort” trombone mag spelen. De song wordt minder goed onthaald, zelfs voor onze hoofdstad die toch wel wat gewend is op vlak van surrealisme, is het beeld dat Peeters creëert vanuit het thema de klimaatsverandering, te ver gezocht.  

Andere nummers die onvoldoende niveau halen zijn “Boechout mijn land”, wegens muzikaal veel te repetitief. Peeters kondigt droogweg aan dat hij ook een eigen “New York New York” (Frank Sinatra), “Paris s’ éveille” (Jacques Dutronc) of “Is this the way to Amarillo” (Tony Christie) wou maken, maar het geheel komt eerder komisch - “men kruipt er haast nooit op malkanders vrouw” – dan wel serieus over.  Ook “Konijneneten” – hoewel Jan Leyers een oorwurm schreef - blijft er bij ons niet ingaan net als “Arme Jeroen”, met een muzikaal, erg basic klankbed van Tom Van Laere. “Arme Jeroen” gaat over het vlindereffect: denken dat er een oorzakelijk verband is tussen je muur tussen eetruimte en kookgedeelte in de keuken slopen en de Val van de Berlijnse Muur op dezelfde dag. Voor de gelegenheid is het nummer in de “hij”-vorm geschreven, en onder een andere naam: Jeroen. Maar volgens Bart gaat het wel degelijk over zichzelf.

Opvallend veel productnamen en gemeenten/stadsnamen dropt ie in zijn nieuwe teksten. “Nieuwpoort”, “Tomorrowland”, “de Noxx”, “Snapchat”, “Boechout”, “Schoten”, “Brasschaat”, “Merksem”, “De zevende dag”,“Disneyland”, “Dovy keuken”, “Aldi”, “Delhaize” en “BMW” passeren terwijl de zes staande spots op het podium dan weer doen denken aan het logo van Mercedes. Of dat opzettelijk is, het hier om een vorm van product placement /city of townmarketing gaat, laten we in het midden.  In het beste geval is het fijne en meegenomen free publicity voor bovenstaande.

“Dicht bij mij” is een knap nieuw duet met de heerlijke diepe stem van Tutu Puoane. Helaas wordt de sound van de marimba opgeroepen uit de toetsen van Mike Smeulders. In “Venus, Mars of Pluto” – veruit een van de fijnste uptemposongs van “Op de groei” - op muziek van een Karpatische traditional zingt Bart Peeters dat je elkaars taal niet moet kennen om elkaar toch te verstaan. Zo trad ie ooit op in Nantes, was door zijn set heen met nummers die zijn publiek kon verstaan, en ging uiteindelijk over in het Nederlands wat de sfeer niet drukte, integendeel.  Maar hoe een Boechoutenaar een Merksemnaar niet zou kunnen begrijpen, zoals Peeters zingt in die song, is ons niet meteen duidelijk. Merksems (”Maa-reuk-seums”) is simpelweg Antwerps. Maar goed, ein-de-lijk krijgt Merksem, met zijn Sportpaleis, Lotto Arena, Bouckenborgh, uitstekend CC,  met zijn knappe madammen Ellen Petri, Astrid Bryan, prachtige stemmen van Gert Bettens, Marc Tijsmans en Helen Geets, uitstekend schrijftalent van Guy Didelez, geweldige humor van  Gaston Berghmans, en wereldberoemde files op onder andere de Ring en Bredabaan, wat het al jaren toekomt: een eervolle vermelding in een nummer van Bart Peeters.

Maar dé songs die het langst blijven hangen, zijn opvallend integer, en rustig zoals “Op de groei” waarin Bart Peeters zijn dochters ziet opgroeien van meisjes tot dames met een lief en een rijbewijs. Een tedere song van een vader die zijn dochters graag ziet, waarin hij beseft dat de fase van het volledig loslaten aanbreekt,waar hij in een vlaag van weemoed en nostalgie toch ook graag omkijkt terwijl binnenkort het “empty nest” ten huize Bart Peeters een feit zal zijn. In “Dennenlaan” vraagt hij zich dan weer af hoe het leven eraan toe zou gaan achter de gevel van een villa: veel sier, veel uiterlijk vertoon, veel verpakking, maar voor de rest?

Met dat, naast klassiekers als “Slaapwals”, hier in een flamencojasje met een zanger die aan het tapdansen slaat en heerlijke bongo’s, wat beloond wordt met een stevig applaus en voetgestamp door het publiek, een bevrijdend “Messias” en een prachtig meegezongen “Heist aan Zee” waarbij de zanger over de tribunes gaat om aan de mengtafel zijn technici voor te stellen, heeft Bart Peeters voldoende troeven in handen en kan hij het zich simpelweg permitteren om “Aaa” en “Ik hou meer van folk” deze keer achterwege te laten. Het is trouwens maar de vraag of zijn dochters – “de Tomorrowland-generatie die hij elke dag in de keuken tegenkomt” – überhaupt nog van hiphop houden.  Jongeren zijn nu eenmaal geneigd om mee te gaan in de hype van het moment en surfen graag op muzikale trends. Op dat vlak is Bart Peeters hoogstwaarschijnlijk een loyale en trouwe soldaat. Wedden dat die laatste plaat van U2: Songs of Innocence in zijn platenkast staat?

< Bert Hertogs >  

De setlist:
Deel 1:

1. Stipjes (nieuw)
2. De man die nooit meer zong (nieuw)
3. Mooie dag (nieuw)
4. Lepeltjesgewijs (nieuw)
5. Allemaal door jou
6. Zelden of nooit
7. Op de groei (nieuw)
8. Boechout mijn land (nieuw)
9. Poolijs
10. Orka’s zwemmen naar Nieuwpoort (nieuw)
11. Konijneneten (nieuw)

Deel 2:

1. Wat nog komen zou (nieuw)
2. Dan zal ik er zijn (nieuw)
3. Denk je soms nog aan mij
4. Dennenlaan (nieuw)
5. In de plooi
6. Arme Jeroen (nieuw)
7. Venus Mars of Pluto (nieuw)
8. Heist Aan Zee
9. Slaapwals 

Bis:

1. Dicht bij mij (nieuw)
2. Messias

Bis 2:

1. Lepeltjesgewijs (nieuw)