Recensie Shamir

Nog maar 20 jaar oud en je debuut uitbrengen op XL Recordings (thuis van o.a. FKA Twigs, Vampire Weekend, King Krule en SBTRKT). Het is niet iedereen gegeven maar Shamir kan er alleszins over meespreken. Vorige week verscheen zijn eerste plaat ‘Ratchet’, dat oa. door Pitchfork, Billboard en Spin zeer goed onthaald werd.

Shamir groeide op in Las Vegas, waar hij op negenjarige leeftijd een gitaar kreeg en sindsdien zijn eigen muziek is beginnen schrijven. Nadat hij afstudeerde, stuurde hij een demo naar het Godmode label. Dat platenhuis bracht Shamirs eerste EP uit, ‘Northtown’. Het eerstvolgende werk van de jongeman is zijn debuutalbum op XL. 

Hij noemt zichzelf een muzikant, zanger, rapper, twerker, chef, schrijver, filmmaker en skinny fat ass. Zijn muziek is een mix van 90’s house, pop en R&B en alhoewel Shamirs stem zeer vrouwelijk klinkt, zegt hij het liever zo: ‘It’s not feminine, it’s not masculine. It’s a happy medium’. 

Nadat de jonge zanger genomineerd werd voor de BBC Sound 2015, nam zijn succes nog meer toe. Ook in ons land komt hij deze zomer terug om op te treden op Pukkelpop.

Benieuwd naar wat dat zal geven want de AB Club kreeg hij al flink aan het dansen. 

Nogal onzeker kwam Shamir het podium opgewandeld. Met een hoge afro en een trainingsvest die hip was in de jaren ’80. Ook in zijn muziek grijpt Shamir terug naar het verleden, bij verschillende nummers horen we invloeden van oa. Technotronic en La Bouche, maar met meer funkgehalte. 

Met ‘In For The Kill’ krijgt hij het publiek lichtjes aan het dansen. De song klinkt nogal droog. Maar dat lijkt net een kenmerk te zijn van Shamirs muziek. Bij meerdere nummers komt hetzelfde droge, wobbelende synth geluid terug. Jammer dat de drums iets te luid stonden ten opzichte van Shamirs stem bij de eerste nummers. Vooral de snares waren op sommige momenten zeer pijnlijk voor de oren. 

Gelukkig werd dat snel rechtgetrokken door de geluidsman en kon het feestje volledig beginnen. Tijdens de hitsingle ‘On The Regular’ moest Shamir amper moeite doen, want de volledige club begon uit zichzelf hevig te dansen op het housenummer. 

De sfeer slaat volledig om tijdens ‘ I Know It’s A Good Thing’, waarbij we een veel kalmere instrumentatie te horen krijgen en Shamirs stem volledig in de spotlight komt te staan. Pas tijdens dit nummer worden we met onze neus op het feit gedrukt dat Shamir echt wel een zeer bijzondere stem heeft. Eentje die je meteen herkent. 

De onzekerheid bij de jongeman was nadien volledig zoek en hij leefde zich volledig uit op het podium. Het publiek werd nog meermaals getrakteerd op dansnummers zoals ‘Hot Mess’, ‘Make A Scene’ en ‘Head In The Clouds’, waarbij hij op het einde hevig kwam meedansen tussen zijn fans. 

Voor het optreden vreesden we voor de zoveelste overhypete muzikant. Maar we hadden het mis. Shamir bewees dat hij een sterke liveshow kan brengen met een gezonde afwisseling tussen dansnummers en tragere popsongs. De jonge artiest mag dan nog maar aan zijn eerste album toe zijn, wij zijn alleszins al heel benieuwd naar wat hij voor zijn opvolger in petto heeft. 

<Elvin Vanzeebroeck> 

De setlist: 

1. Vegas
2. In For The Kill
3. On The Regular
4. I Know It’s A Good Thing
5. Hot Mess
6. Make A Scene
7. Christmas Card (cover Joyce Manor)
8. Youth
9. Demon
10. Darker
11. Call It Off
12. Head In The Clouds
13. I’ll Never Be Able To Love