Recensie Metallica

34 jaar na hun ontstaan staat Metallica er nog steeds en is er bij de band geen sprake van metaalmoeheid ook niet bij hun 110^de optreden in Duitsland sinds 1984. Dat bewees de Californische heavy metalband op Rock Im Revier, een nieuw festival op de Duitse agenda in de Veltins Arena in Gelsenkirchen. De band sloot de eerste van drie festivaldagen af met een ijzersterke – we durven gewag maken van hun beste optreden dat we ooit gezien hebben in Europa – en bijzonder strakke set. 

“Hebben jullie ons gemist?”- De Veltins Arena brult het uit waarop Metallica antwoordt met “Wij jullie ook”. Het zicht op het podium is wat bizar met al die fans die er centen voor betaalden achter het drumpodium. Zij lippen een gans concert de nummers mee of werpen zich op als kandidaat om het wereldkampioenschap luchtgitaar spelen te winnen. Het is op zijn zachtst gezegd – we wikken onze woorden – een behoorlijk voos beeld. Maar bon, deze fans kunnen wel hun favoriete band van dichtbij bekijken en fotograferen en kregen eerder een akoestische set en een meet and greet bij hun VIP-pakket . Sommigen  worden gefilmd wanneer een zoveelste stevige gitaarsolo daar gespeeld wordt terwijl James Hetfield wat stoeferig met de rug achteroverhelt.

Metallica en bescheidenheid gaan niet samen zo blijkt. “The Unforgiven II” dat de band voor het eerst sinds 1997 (op de Billboard Music Awards op 8 december 1997) live speelt en voor het eerst op een live concert, is er eentje om in te kaderen. Vooral ook omdat de band zo dynamisch speelt: van intimistische momenten waarbij de Amerikanen bijna akoestisch gaan tot stevig gebeuk en al hetgeen er tussenin zit. De metalband toont zo dat het veel geraffineerder musiceert dan erg veel mensen denken. Hetfield weet dat ie met de band een puik “The Unforgiven II” bracht. “That wasn’t too bad ha?” roept hij het uit goed wetende dat ie deze keer de song niet naar de vaantjes gespeeld heeft.

Al van bij de start van de set, tijdens Ennio Morricone’s “The Ecstasy of Gold” was al duidelijk dat er in het stadium van Schalke 04 een wel erg aparte sfeer hing. Dan al klapte het publiek stevig mee. Die sfeer die er bij de start al was, ging twee uur door al zette James Hetfield zijn fans op het verkeerde been bij de start: “We are sorry to start the show with some bad news” klonk het alvorens Metallica “Fuel” door de arena joeg. Dan al zagen we een kolkende massa in Gelsenkirchen. Bij “From who the bell tolls” spuugde ie het uit, en bij “Disposable heroes” stak ie de tong uit. Hetfield en co stonden ijzerscherp.

Zowel Kirk Hammett als bassist Robert Trujillo mogen meermaals soleren. Niet te kort, niet te lang. Qua timing benadert Metallica simpelweg de perfectie in Duitsland. Uit “Death magnetic” dat alweer 7 jaar oud is, brengt de groep “Cyanide” terwijl de frontman voor het eerst de 5 verschillende vintage micro’s (zwarte exemplaren met een rood tintje), die verspreid van links naar rechts vooraan het podium staan, test om er een stukje te zingen. Op die manier lijkt Metallica dichterbij voor wie links of rechts op de tribunes zit. Hetfield blijkt oprecht verwonderd dat ie zo vele jaren later nog steeds mag headlinen. “Lords of summer” brengt ie vervolgens aan de rechterkant van het podium.  Geweerschoten en helikoptergeluiden introduceren “One” terwijl de blacklights het podium verlichten en de rode lasers hun weg zoeken door het stadium. De moshpits die al stevig te zien waren, verdubbelen, het bier van de fans vliegt in het rond, kortom: de Duitsers reageren extatisch wanneer “Master of Puppets” door de speakers knalt. Tijdens een rustiger moment zoomen de videocamera’s in op de vingers van de frontman die zijn gitaar bespeelt: RIFF staat er op de vingers getatoeëerd. De band trekt de song vervolgens opnieuw open en Hetfield richt zijn microstatief naar het publiek dat het nummer massaal uitkeelt. De sfeer in de kuip heeft dan al proporties aangenomen die moeiteloos de vergelijking doorstaat met voetbalfans die hun nationaal elftal de Wereldbeker zien winnen. En dat terwijl afsluiter van de reguliere set “Seek and Destroy” en toegiften “Nothing else matters” en “Enter Sandman” nog moeten volgen.

Kortom: Metallica speelde een killer gig, een moordset op Rock im Revier. De band speelt op 29 augustus 2015 op Reading Festival (UK) en de dag erna op Leeds Festival (UK).

< Bert Hertogs >

De setlist:

The Ecstasy of Gold (Ennio Morricone)

1. Fuel 
2. For Whom the Bell Tolls 
3. Metal Militia 
4. King Nothing 
5. Disposable Heroes 
6. The Unforgiven II (eerste keer live sinds 8 december 1997 en eerste keer live in concert.)
7. Cyanide 
8. Lords of Summer 
9. Sad But True 
10. The Frayed Ends of Sanity 
11. One 
12. Master of Puppets 
13. Damage, Inc. 
14. Fade to Black 
15. Seek & Destroy 

Bis:

1. Creeping Death 
2. Nothing Else Matters 
3. Enter Sandman