Recensie Ronny Mosuse

Pakkende, aanstekelijke popliedjes met teksten die aan twee kanten snijden. Dat kan je verwachten van het nieuwe album ‘Halfweg‘ van Ronny Mosuse. Tijdens zijn cd-voorstelling in AB Club komen de goed gearrangeerde nummers tot hun recht dankzij een minieme bezetting. Aram Van Ballaert (gitaar) en de jonge zussen Dienne (keyboard) en Nelle Bogaerts (cello) bouwen een volle sound rond de soulstem van Ronny Mosuse die afwisselend op gitaar, bas en piano speelt. Jammer wel dat het optreden wat slabakt door de stuntelige bindteksten en getreuzel bij de instrumentenwissels, al kan hij er zelf mee lachen: “Dit is een geöliede show, hé? Dat ben je van mij niet gewoon.“ De sfeer is vriendschappelijk en intiem. Mosuse brengt de nummers wel net iets te braaf en voorzichtig waardoor de voorstelling wat aan schwung moet inboeten.

Naast een carrière als bassist, gitarist en zanger bij onder andere The Radios en The Clement Peerens Explosition, maakte Ronny Mosuse vier soloplaten. Zijn vijfde album ‘Halfweg‘ verwijst naar zijn leeftijd (45) en verwoordt de manier waarop Mosuse inspiratie put uit het verleden, maar tegelijk hoopvol is over de toekomst. Anders dan bij zijn vorig album ‘Allemaal Anders‘ wijkt Mosuse af van de kritischere teksten waardoor er meer plaats voor diepgang is. Vervlogen vriendschappen, onvervulde verlangens en liefde zijn het onderwerp van ‘Halfweg‘.

Voor een klein en aarzelend publiek opent hij met het nummer ‘Zij‘ waarin hij zingt over respect voor de andere. Het is een keurige mix van droevigheid en feel good-muziek met de klassieke  popstructuur van strofe, refrein en bridge. De tweede stem van Dienne Bogaerts is mooi in harmonie met Mosuses zanglijnen en de combinatie keyboard, cello, gitaar en véél delay doet ons soms denken aan muziek van Stings album ‘Nothing Like The sun‘.

De titelsong ‘Halfweg‘ blijft gemakkelijk hangen dankzij een tijdloos refrein en de vrij clichématige tekst “Blijf je hier of ga je mee naar die plek daar van ons twee. Het is niet ver meer. Zegt dat ik het zeg. We zijn bijna halfweg“. De drumcomputer die er in de tweede strofe bijkomt geeft het nummer pit, maar klinkt redelijk goedkoop en flets waardoor het iets minder geloofwaardig overkomt. Mosuse ruilt dan zijn gitaar in voor een bas – “Er was iets met dit nummer. Juist, ik moet bas spelen...“ – en stamelt wat over Lili Grace, de band van de twee zussen, voor hij het dubbelzinnige ‘Soms‘ brengt.

Het prachtige arrangement met traag gitaargetokkel in het daaropvolgende ‘Feiten‘ maakt van het nummer een mijmerend wiegelied over vergankelijkheid. Terwijl Mosuse de ongekunstelde tekst – “En jij zegt me, alles gaat voorbij. Dus ook wij“- zingt, zorgt de band  voor sfeermuziek door te spelen met effectpedalen.

‘Ik geef niet op‘ van het vorig album ‘Allemaal Anders‘ kondigt Mosuse aan als zijn lijflied. Het   subtiele countryritme en een jankende cello passen goed bij het krachtige nummer. Maar het lied dat ons het meest bijbleef en potentieel heeft een radiohit te worden, is ‘Hondenlied‘ waarin Mosuse piano speelt. Heel wat luisteraars kunnen zich vereenzelvigen met de tekst  “Ik word zo gemakkelijk verliefd“ die hoog wordt gezongen over de ragtime melodie van de piano. De vettige blues gitaarriff van ‘Moeder‘ heeft dan weer iets weg van The Clement Peerens Explosition. In het nummer roept een jongen om zijn moeder die hem de wijze raad geeft: “C’est la vie, maar het is het einde van de wereld niet.“

Gitarists Aram Van Ballaert blinkt uit tijdens ‘Vreemd‘, dat zijn mosterd ging halen bij Astor Piazzola, wanneer hij probleemloos een flamencosolo uit zijn vingers tovert. Weer toont de band dat je geen overdadige bezetting nodig hebt om veel te laten gebeuren in de muziek. Na het weemoedige nummer ‘Laat‘ dat vertelt over “kanker in de liefde“ en “stilte in mijn hart“, speelt Ronny Mosuse nog het vrolijkere bisnummer ‘Vriendschap‘ en herhaalt daarna titeltrack ‘Halfweg‘.

Met dit nieuw album toont Ronny Mosuse zich een soulmuzikant met een grote hartstocht. Enkele nummers zoals ‘Zij‘, ‘Hondenlied‘ en ‘Vreemd‘ zijn fraaie, radiowaardige popliedjes. Al zal hij er op moeten letten om het live allemaal iets spannender te maken en om vlotter over te komen naar het publiek.

< Wannes Hobin >

De setlist:

1. Zij
2. Halfweg
3. Soms
4. Feiten
5. Ik geef niet op
6. Hondenlied
7. Mioeder
8. Vreemd
9. Cowboyfilm
10. eLaat

Bis:

1. Vriendschap
2. Halfweg