Recensie Helden boven alles

Tsjik Tsjak ‘Helden boven alles’ is kak. De film rond showman en womanizer Sieg (Siegfried De Doncker), de nuchtere Maureen (Vanherberghen), de onhandige slimmerik Dempsey (Hendrickx) en de handige dommerik Nico (Nicolas Vanhole) lijkt wel op een nacht in de kroeg bedacht, of op een of ander scoutsfeestje waar het goedkope bier rijkelijk vloeide. Het scenario van Geerard Van de Walle is dan ook bedroevend en op een bierviltje samen te vatten. Ook de humor is erg bedenkelijk (jawel, we horen een hond scheten laten), predikt het over the top gay-sfeertje met Adriaan Van den Hoof als wellnessmedewerker en neuroot Zven (wat is dat toch met die Vlaamse producties van tegenwoordig die alsmaar vaker dit soort bedenkelijke keuzes maken?) , en de acteerprestaties zijn gewoon om te huilen. Kan er ons trouwens iemand vertellen of deze prent nu voor kids of tieners is gemaakt want zowel beide doelgroepen blijven op hun honger zitten. ‘Helden boven alles’ is gewoon verre van coherent.

Er is volgens ons geen enkele min tienjarige die de humor inziet van een zin als ‘Hier gaan we laxeren’. Of wanneer Zven de Helden met ‘Namasté’ begroet en daar ‘Mama saka mumba’ als antwoord op terugkrijgt, een leuke verwijzing naar K3’s Mamasé overigens. De jongsten zijn ook helemaal niet mee wanneer Nico op zijn handen slaapwandelt. Die humor is hen kennelijk te absurd. En wanneer Dempsey aan Maureen vraagt: ‘Is dit de omgekeerde psychologie van vrouwen. Dat je zegt dat je alleen wil zijn maar eigenlijk bedoelt dat je wil dat ik blijf?’ horen ze het al helemaal in Keulen donderen.

Daar tegenover staan over the top-momenten in het luxe spa en relax resort in de Ardennen waarbij Dirk Van Dijck (André) en Mark Verstraete (Ludo) herinneringen ophalen van hun tocht door de Condroz naar de vriendschapsboom terwijl ze op een zitbal zitten te springen, zien we een yogasessie tussen een van de Helden en een gepensioneerde vrouw in een 80’s pakje, en een Held ponykak eten dat bedoeld was als gezichtsmasker. Ja hoor, dan proesten de allerjongsten het uit.

Maureen begint op haar eentje aan de tocht die André en Ludo ooit maakten in de hoop dat haar vrienden haar wel gaan volgen. Maar die hebben het erg naar hun zin in het resort. De enige Heldin komt ondertussen de boswachter Wendy en haar scheten latende hond Windy tegen. Verder meldt een krant dat er een wolf gesignaleerd is, moet er een rivier over gestoken worden via een apenbrug die buiten gebruik is onderweg naar de vriendschapsboom, raakt Maureen haar kaart kwijt en blijkt weirdo Wendy (Karlijn Sileghem) – die in haar eigen universum leeft en met haar vele bijlen het eerder gemunt lijkt te hebben op de natuur dan dat ze het zou omarmen – de vriendschapsboom te willen kappen, zeker wanneer ze Windy verliest en vaststelt dat ze ‘Alleen op de wereld’ is. Jawel, het boek ligt op haar tafel.

Goed fout zit het trouwens ook met de ongegeneerde Product Placement die vooral bij de start van de film er vingerdik opligt en ons erg stoort. MNM, VRT NWS, Het Nieuwsblad, ja zelfs Libelle (wat dat laatste medium met kids of hun voor dat magazine nog te jonge ouders te maken heeft, is ons een compleet raadsel) passeren kort na elkaar bij de start. Kinepolis kiest overigens om op een wel erg vreemd moment een pauze in te lassen. Het verhaal is immers dan nog nauwelijks opgebouwd. Het zegt veel over deze flutfilm waarbij de personages veel te weinig body kregen en alles – in tegenstelling tot de landschappen – erg vlak overkomt. Het draait ‘m allemaal bijna uitsluitend om de looks en zich eens goed amuseren, lijkt het wel. Het enige pluspunt aan ‘Helden boven alles’ is de creativiteit, het knutselen en klussen, het goesting geven om te sjorren ook. Maar daarvoor kan je even goed, of nog beter, even op zondagmiddag een bezoekje brengen aan je lokale jeugdvereniging.

< Bert Hertogs >