Recensie The Best of Musicals

Als een dinnershow zonder dinner of een cruiseschipshow zonder cruiseschip. Zo kwam The Best of Musicals, een show die een overzicht bracht uit de musicals die Music Hall de afgelopen jaren naar Vlaanderen haalde over. Eind dit jaar wordt het huis 30 en opvallend koos het voor de originele Engelstalige versies van heel wat hits. Met ‘Laat het los’ uit Frozen, ‘Ik wil vrij zijn’ uit Roodkapje, ‘Waarom hou je niet van mij zoals ik ben’ en ‘Hoe werp ik ooit mijn shaduw af’ uit Mozart de musical was het aandeel Nederlandstalige songs duidelijk in de minderheid. Enkel het Frans kwam nog minder aan bod met slechts twee songs: ‘Le temps des cathédrales’ en ‘La fête fes fous’ uit Notre Dame de Paris. De arrangementen voor de show waren van de hand van Claude De Maertelaere en Wietse Meys. Niet zelden maakten zij zeer ongelukkige keuzes waardoor soms alle kracht uit een song gezogen werd.

Opvallend. Iedereen kreeg een gratis programmaboekje mét de setlist van de avond erin afgedrukt. Op papier had je dan al het gevoel dat deze avond niet fout kón gaan. Hits en niets anders dan de hits werden er geserveerd wat al meteen voor een eerste hoogtepunt zorgde bij een medley uit Les Misérables. Twintig jaar geleden is het ondertussen dat deze productie in de Stadsschouwburg in Antwerpen volle zalen lokte. Op de West End is het in de originele versie de langstlopende musical overigens. Deborah De Ridder kroop in de huid van Fantine en zette een puike, doorleefde versie neer van ‘I dreamed a dream’, mooi gedoseerd ook. Het risico van deze overbekende song is immers die met te veel pathos te brengen. Deborah trapte gelukkig niet in die val.

Dé man die weliswaar met het meeste applaus ging lopen was Hans Peter Janssens die voor de gelegenheid opnieuw in de huid kroop van Valjean toen ie met veel gevoel een erg breekbaar ‘Bring him home’ liet horen. Alle haartjes op onze armen gingen recht en aan het applaus én gejoel van het publiek te horen, bleek nog maar eens wat een klasbak die overigens meer dan terecht een internationaal cv (Hans Peter stond in het verleden zowel als Valjean als Javert in Les Mis op de West End) kan voorleggen op het podium stond.

Met zo’n opener denk je dan dat The Best Of Musicals je verder gaat omverblazen en de vijf sterren in het verschiet liggen, maar dan zakt de show helaas meermaals in door voornamelijk zwakke arrangementen waarbij keuzes gemaakt werden die totaal de sfeer uit een nummer zogen. Deborah De Ridder mocht bijvoorbeeld ‘Don’t cry for me Argentina’ uit Evita zingen, maar naar het einde toe zat er een instrumentaal stuk op synths in de song waaruit erg goedkoop de sound van strijkers of de accordeon te horen was terwijl de rest van het ensemble neuriede. De song zakte als een pudding in elkaar.

Idem voor Elke Buyles versie van ‘Laat het los’ uit Frozen. Hoewel het lied in het begin ons nog kippenvel bezorgde, kwam plots halfweg de trompet van Jo Hermans prominent door de geluidsmix wat haaks stond op het nummer. Elke bleek ook wat aarzelend haar start genomen te hebben, pas naar het einde toe bloeide ze open en won ze aan zelfvertrouwen. Nochtans was dat toen ze de allerhoogste noten mocht laten horen. Eerlijk? Met een symfonisch orkest kwam deze hit live onlangs veel beter tot zijn recht tijdens Disney in Concert. Haar duet met Deborah in ‘In his eyes’ uit Jekyll and Hyde zat dan weer wél goed. Wist Deborahs ‘Don’t cry for me Argentina’ door het ongelukkige arrangement ons voor geen meter te beroeren, dan mocht ze vanuit het publiek een weergaloze versie neerzetten van ‘Don’t rain on my parade’ uit Funny girl.

Echt dankbaar was het niet voor Lauren De Ruyck om net na een overdonderende medley van Les Mis aan te treden in Hairspray. De songs kwamen wel erg licht over in hun arrangementen, net als die van Jersey Boys, Dreamgirls, het merendeel uit Saturday night fever en Grease overigens. De Greasemedley zat overigens niet al te best in elkaar met wel erg vreemde overgangen trouwens. Lauren bleek goed bij stem en wist ons aangenaam te verrassen, niet zelden in haar solo’s trouwens zoals tijdens ‘Ik wil vrij zijn’ uit Roodkapje voorzien van knappe synchrone visuals uit de videoclip en ‘Hopelessly devoted to you’ uit Grease. We duimen dat ze straks de kindermusicals achter zich mag laten en zich eindelijk kan storten op het werk voor volwassenen.

Qua choreografie – Brigitte Derks en Michel Froget tekenden hiervoor – was wellicht ‘La fête des fous’ uit Notre Dame de Paris het strafste van de avond. We zagen explosieve sprongen. Wie een zuiver concertante show verwacht had, kreeg dus veel meer dan dat. Maar liefst 6 danseressen en 2 dansers stonden er op het podium.

Hoogtepunten uit het eerste deel waren nog ‘Goodbye’ uit Catch me if you can door Ruben Van Keer die in het tweede naar ons gevoel te grotesk overkwam in zijn nummers uit Mozart de musical. Verder tekenden we nog ‘Buenos Aires’ uit Evita op door Fleur Brusselmans wiens timbre, heerlijk vol en warm met karakter, ons erg wist te beroeren. Fleur had de juiste arrangementen meegekregen zodat elk nummer dat ze mocht brengen er pal op was. Haar stem bleek ook perfect te blenden met die van Hans Peter Janssens tijdens ‘Phantom of the Opera’ waarbij hij haar de allerhoogste regionen uit haar register liet zingen op het einde van het nummer. Hans Peter zette net daarvoor dan weer een oerdegelijke Phantom neer in ‘Music of the night’. Het donkere, het mysterie, … de zanger weet dat perfect over te brengen op het toneel. Maar wat die trompet – opnieuw! – van Jo Hermans in dat arrangement kwam doen, behalve dan de door Hans Peter miniscuul opgebouwde sfeer totaal naar de kloten helpen, is ons een compleet raadsel. Kortom, het leek wel alsof elke artiest minstens een keer het niet gegund was om volledig tot zijn of haar recht te komen. Nochtans had Hans Peter met ‘This is the moment’ uit Jekyll and Hyde het tweede deel ijzersterk geopend. De man opende zijn armen, richtte die beetje bij beetje naar de hemel en ontving zo een zinderend applaus. Conclusie: Hans Peter is incontournable in Vlaanderen. Maar laat ‘m alstublieft niet opdraven om mee te zingen en te dansen op ‘There’s no business like showbusiness’ uit La Cage aux folles of de eindmedley uit Mamma Mia. Dat is gewoon zijn ding niet. De man leek er rechts achteraan samen met Charlotte Campion totaal verloren en miscast te staan...

Nog zo’n artieste die net als Deborah niet helemaal tot haar recht kwam, was Marleen van der Loo. De hoge noten uit ‘Memory’ zong ze te luid zodat hier al het breekbare van een oude kat die hunkert naar een nieuw leven ontbrak. De song zat vocaal technisch dan wel goed, maar de emotie zat niet goed volgens ons. In een naar ons gevoel veel te vlakke medley uit Saturday Night Fever dat op ‘Disco inferno’ na te weinig punch in zich had, wist ze ‘If I can’t have you’ dan weer wél op te tillen naar een hoger niveau, voldoende doorleefd terwijl een kort ‘How deep is your love’ dat andere castleden lieten horen tenenkrullend zwak was zowel qua samenzang als qua arrangement.

Conclusie: The Best of Musicals surfte tussen enkele magistrale momenten waarbij vooral Deborah De Ridder, Fleur Brusselmans, Hans Peter Janssens en Lauren De Ruyck zeer straf uit de hoek kwamen. Maar het was hen niet altijd gegund om volledig uit de verf te komen door sommige erg ongelukkige keuzes in de arrangementen waardoor niet altijd dezelfde kwaliteit afgeleverd werd. Op dat vlak was The Best of Musicals dan weer wél typerend voor wat Music Hall de afgelopen bijna 30 jaar bracht. Tussen waanzinnig straffe producties, matige en ronduit erg zwakke voorstellingen. Vraag is waar het huis de volgende dertig jaar naartoe wil gaan, richting dinnershows of voorstellingen die moeiteloos de vergelijking met het niveau van de West End kunnen doorstaan.

< Bert Hertogs >

De setlist:
DEEL 1

LES MISERABLES
At The End Of The Day
I Dreamed A Dream
Do You Hear The People Sing
Bring Him Home

HAIRSPRAY
Welcome In The Sixties
You Can‘t Stop The Beat

MISS SAIGON
Why God Why

EVITA
Oh What A Circus
Don‘t Cry For Me Argentina
Buenos Aires

ROODKAPJE
Ik Wil Vrij Zijn

FROZEN
Laat Het Los

NOTRE DAME DE PARIS
Le Temps Des Cathédrales
La Fête Des Fous

JERSEY BOYS
Walk Like A Man
Who Loves You Pretty Baby

CATCH ME IF YOU CAN
Goodbye

FUNNY GIRL
Don‘t Rain On My Parade

DREAMGIRLS
We Are Dreamgirls
One Night Only

LA CAGE AUX FOLLES
I Am What I Am
There’s No Business Like Showbusiness

Deel 2:

CATS
Jellicle Ball
Memory

JEKYLL & HYDE
In His Eyes
This Is The Moment

SATURDAY NIGHT FEVER
Stayin‘ Alive
You Should Be Dancing
If I Can‘t Have You
How Deep Is Your Love
Night Fever
Jive Talking
Disco Inferno

THE PHANTOM OF THE OPERA
Intro Masquerade
Music Of The Night
Phantom Of The Opera

MOZART! - DE MUSICAL
Waarom Hou Je Niet Van Mij Zoals Ik Ben
Hoe Werp Ik Ooit Mijn Shaduw Af

GREASE
Radio Waxx Tune
Sandy
Grease Is The Word
Summernights
Greased Lightning
Born To Handjive
We Go Together
Hopelessly Devoted To You

MAMMA MIA
I Have A Dream Prologue
Mamma Mia
Does Your Mother Know
Dancing Queen
Knowing Me Knowing You
Voulez-Vous
Waterloo

---

Muzikanten:
Claude De Maertelaere (Musical Director) – Piano, keyboards
Jan Decombele – Gitaren
Dany De Coninck – Drums
Kurt Lelièvre – Percussie
Bart Delacourt – Bas
Wietse Meys – Saxen, klarinet, dwarsfluit, keyboard
Jo Hermans – Trompet, flugelhorn