Recensie Big bears cry too ★★

Eerder een installatie die gemanipuleerd wordt door een acteur dan een toneelstuk. Dat is Big bears cry too van Miet Warlop en hetpaleis geworden. Een zeer visuele voorstelling die niet de ambitie heeft om een verhaal te vertellen. Een die ook zeer voorspelbaar is. Denken we maar aan het moment wanneer Wietse Tanghe met een pistool in de hand en een koord in de andere op het punt staat een gipsen tand uit een dito gebit te schieten. In realiteit trekt ie aan het touw zodat de tand die hij nog maar net geplaatst heeft eruit valt. Ook het manipuleren van een bekertje water dat zich een weg baant naar zijn grote variant met een pil in, valt erg op. Daardoor verliest Big bears cry too aan magie terwijl krak dezelfde of op zijn minst vergelijkbare techniek gebruikt wordt in ‘De onzichtbare man’ van Theater Artemis en daar de kinderen wél weet te fascineren. Om kort te gaan: Big bears cry too gaat voor zware visuele effecten (massa’s pingpongballetjes die de lucht uit komen vallen, melk die live gemengd wordt op het podium met blauwe en rode verf waarbij Tanghe met vloeibare zeep die uit zijn waterpistooltjes komt ervoor zorgt dat de melk begint te ontvetten waardoor het witte goedje opnieuw terrein wint op de andere kleuren en vice versa). Toch vraag je je bij het verlaten van de kleine zaal vooral af of het doel de middelen wel heiligt. Is hier geen verkwisting in het spel? Immers, op een veel kleiner oppervlak (en door gebruik te maken van video zoals tijdens Arsenals jongste optreden in de AB) zou je hetzelfde effect kunnen bekomen maar dan kan je weliswaar niet met je voeten in het goedje staan. Respect dus voor diegene die heel dat boeltje achteraf mag opkuisen. Mocht het nu voor een dijk van een voorstelling zijn, tot daar aan toe. Helaas is dat niet het geval bij ‘Big bears cry too’.

Dat mengen van waterverf en het effect daarvan zien, is weliswaar mooi maar je kan het perfect ook zelf bij je thuis. Hier in de kleine zaal komt het vooral erg over the top over op het vierkante 4 meter op 4 meter podium met zwarte plastic over die Tanghe maar niet mooi egaal leek te krijgen. Nog een aantal andere zaken leken ons tijdens de première trouwens niet meteen lekker vlot te lopen. Zoals dat kleine bekertje dat na verloop van tijd niet meer vanop afstand zelf verder wou bewegen. Dat bekertje kreeg een hoog piepstemmetje mee van Tanghe terwijl het grote van een zware, bijna dreigende stem voorzien werd.

Openen doet ie ‘Big bears cry too’ wanneer het publiek plaatsneemt door een pingpongballetje in de lucht te houden met zijn tafeltennisbat en zo nu en dan een exemplaar in de richting van het publiek te gooien. Nadat een beer opgeblazen werd en diens buik ontplofte, maar de kop niet (die moet Tanghe doorprikken, ook dat is maar de vraag of dat de bedoeling was) houdt ie zijn hand tegen zijn voorhoofd als een piloot, volgt een blackout, en horen we de stem van een piloot die meldt dat elk moment het vliegtuig kan opstijgen. De cabin crew wordt tevens gevraagd om zich klaar te maken voor take off. Net zoals bij Peter Pan, het arenaspektakel van Music Hall, doet ‘Big bears cry too’ beroep op een erg luidruchtige windturbine die een aantal elementen moet laten zweven. Bij Peter Pan was het de acteur in kwestie, in ‘Big bears cry too’ is dat respectievelijk een berenkop, een oog en een pil. Andere visuele effecten worden gecreëerd met een stuiterend opblaasbaar hart, een roze ballon die een kauwgom moet voorstellen die uit het gipsen gebit komt, steeds groter wordt en ontploft, waarna een groter exemplaar blijkbaar niet meteen stukgaat. Ook is er nog een naar ons gevoel niet risicoloze C02-douche (risico op vrieswonden zijn er wanneer de acteur te dicht onder het toestel zou staan) die Wietse Tanghe ondergaat.

Leren omgaan met angsten. Ook daarover gaat deze voorstelling wanneer een beer gedissecteerd wordt omdat ie té schattig is, of wanneer we een spook zien met rollende pingpongbalogen die niet veel later transformeert in een bruid tijdens een fotoshoot op de catwalk. Big bears cry too gaat over de kwetsbare mens in een te groot universum. Met de beste wil van de wereld, maar dat zagen we niet in deze productie.

< Bert Hertogs >

Big bears cry too speelt nog t.e.m. 13 mei 2018 in hetpaleis en tourt daarna in Gent, Bern, Arras, Charleroi en Kortrijk.