Recensie MO ★★★★

De Deense MO, in het dagelijks leven luistert ze naar de naam Karen Marie Ørsted kwam in de AB haar tweede studioalbum ‘Forever Neverland’ voorstellen dat in oktober is uitgekomen. Maar liefst 4,5 jaar deed ze daarover om een opvolger van ‘No Mythologies to Follow’ op de wereld los te laten. Het was maar de vraag of ze de weg naar de Brusselse concertzaal zou vinden, want volgens concullega’s is ze het noorden kwijtgeraakt met haar moeilijke tweede worp. Daar was dan toch niets van te merken aan de Anspachlaan. Zeker, Live Nation Belgium kreeg de grote zaal voor geen meter uitverkocht. Het tweede balkon bleef dicht en enkel de eerste paar rijen van de zetels werden ingepalmd. Beneden was er overigens meer dan voldoende ruimte voor het staand publiek. Punt is dat haar tweede plaat wereldwijd gemengde kritieken krijgt, met een gemiddelde rond de zeven op tien. Dat is toch wel wat streng volgens ons. Zeker als je ziet wat voor een energiek optreden de Deense neerzette en hoe haar fans uit het dak gingen al vanaf het begin van de show waar ze de ene nieuwe song na de andere op het publiek afvuurde. De AB was dan misschien wel niet uitverkocht. Aan de ambiance en het luidruchtig gejoel van de toeschouwers was daar helemaal niets van te merken. Dat was trouwens ook deels de verdienste van het puike voorprogramma: Alma.

Openen deed MO met ‘Purple like the summer rain’ dat haar drie muzikanten inzetten met cimbaalgetik en een elektrische gitaar die mocht huilen waarna de Deense haar ingebeelde vriend in ‘Imaginary friend’ bezong begeleid door twee elektrische gitaren en drums. Visueel ging ze voor schaduwspel op negen witte verticale stroken papier die samen een projectiescherm voorstelden, die er halfweg het optreden aan moesten geloven en deels verscheurd werden tijdens ‘Blur‘ waarna het metalen frame overbleef en er neonlichten in de verticale staven schenen.

Aan pathos geen gebrek tijdens het concert. Zo gaat MO meermaals op de knieën, de hand in de lucht stekend, onder andere tijdens ‘I want you’. Ook die staat op het nieuwe schijfje en wordt net als de andere openingssongs stevig onthaald. MO gooit er een ‘Brussels how are you doing tonight?’ tegenaan om de zaak nog wat extra op te poken, hoewel dat nauwelijks nodig is. De eerste noten van ‘Kamikaze’ herkent het publiek in no time, het gejoel is oorverdovend.  ‘Brussels I love your energy!’ geeft de 20-jarige zangeres als terecht compliment aan haar toeschouwers.

Uit de synths horen we trompetachtige geluiden tijdens een pittig meegeklapt ‘Pilgrim’. Nog voor ze halfweg het optreden is, duikt ze het publiek in en vindt ze haar weg naar een B-podium – jawel! - dat net voor de front of house staat. Daar onderstreept ze haar gevoel voor drama wanneer ze zich een glas inschenkt op ‘Red wine’ en dat glas in haar handen breekt terwijl ze de fles tegen de grond kegelt na gebruik op ‘Trying to be good’. En wat gebeurt er na alcoholgebruik? Inderdaad, nostalgische gevoelens duiken op in ‘Nostalgia’ waarbij ze op een materiaalkoffer duikt en het publiek laat meezwaaien. Een lekker theatraal trio zet MO hier dus neer dat we wel konden smaken. ‘Nights with you’ doet ons wat denken aan Robyns ‘Dancing on my own’ terwijl we de zes tonen op synths die in een variatie herhaald worden en zo de riff vormen van ‘Sun in your eyes’ aanstippen. Toch valt de set en sfeer wat in ondertussen, MO zingt immers sommige songs met meelopende leadzang op een track en in ‘Beautiful wreck’ komen de strijkers uit een doosje.

Voor ‘Mercy’ treedt ze voor de tweede keer live uit haar comfortzone wanneer ze achter de toetsen plaatsneemt om ons een bijna akoestische versie te laten horen. Ze neemt dus zelf wat gas terug hier, ook bij ‘Blur’ dat een intro op akoestische gitaar kent en waarop het publiek sfeervol ‘ooh ooh ooh ooh’ zingt. Via een stevig meegeklapt ‘Way down’ komt MO bij ‘Lean on’, onmiskenbaar hét hoogtepunt qua energie en sfeer in de AB. En allerlaatste toegift ‘Final song’ was dan weer beslist een van de stevigst meegezongen songs van de avond. Daarvoor richtte de twintiger haar micro ook naar het publiek. ‘So don‘t let this be our final song. So hear me out before you say the night is over.’ zong het uit volle borst.

Conclusie: MO het noorden kwijt en (bijna) uitgezongen in de AB? We dachten van niet! Wat een onzin lees je soms op blogs… Topconcert. 

< Bert Hertogs >

De setlist:

1. Purple Like the Summer Rain
2. Imaginary Friend
3. I Want You
4. Kamikaze
5. Pilgrim
6. Get It Right
7. Red Wine
8. Trying to Be Good
9. Nostalgia
10. Nights With You
11. Sun in Our Eyes
12. Turn My Heart to Stone
13. Beautiful Wreck
14. Blur
15. Mercy
16. If It’s Over
17. Way Down
18. Lean On (Major Lazer)

Bis:

1. West Hollywood
2. Don’t Leave (Snakehips & MØ)
3. Final Song