Recensie Nachtwacht De poort der zielen ★

Net wanneer je denkt dat Studio 100 en Ketnet de bodem bereikt hebben qua kwaliteit, blijkt dat beide partijen er nog in slagen een stukje dieper te kunnen gaan in een poging om hun rommel door de strot van bioscoopbezoekend Vlaanderen te duwen. Nachtwacht Poort der Zielen is een gedrocht geworden waarbij er kennelijk gewoon geen budget genoeg was voor voldoende figuranten, kostuums, pruiken, special effects laat staan een boeiend script (waar nochtans 4 man aan heeft zitten ploeteren). Al het budget voor special effects voor dit jaar lijkt bij Studio 100 te zijn gegaan naar 40-45 de musical, en Nachtwacht moest het kennelijk stellen met de overschotjes. Ketnet staat als co-producent met de billen bloot in het bos. In de tijd van Mik, Mak en Mon waren zelfs de visuele effecten straffer dan dit. Bliksem, vuurballen, … het ligt er allemaal zo dik op dat het beelden zijn die uit de computer komen. Een verouderd type dan wel. De acteerprestaties zijn om te huilen. Op een cruciaal moment in de film hoor je Giovanni Kemper erg vlak ‘Dit is niet goed’ zeggen. De ex van Laura Tesoro krijgt dan ook een nul qua inlevingsvermogen. Dat Peter Thyssen (Roman) die de vader van Vlad speelt, een pruik opheeft, merk je al bij de start van de film die een veel te lange aanloop kent voor het verhaal écht van start gaat. De expositie om een filmterm te gebruiken is dus veel te lang. En eigenlijk komt de prent qua vertelritme nooit echt helemaal op gang.  Hilde De Baerdemaeker speelt als opperdemon Nemmeza alle andere acteurs en actrices naar huis. Verder stippen we de schouderbladen van Celine Verbeeck als Keelin aan die erin slaagden dat we uiteindelijk toch niet voortijdig de uitgang van de bioscoopzaal opzochten. Nachtwacht Poort der Zielen is zo’n product waarbij je je afvraagt of het debat rond de dotatie van de openbare omroep niet onmiddellijk opnieuw mag gehouden worden. Dat zo’n kitscherige en slechte verkleedpartij deels mee gefinancierd wordt door belastinggeld is gewoon schrijnend.

Eens om de 77 jaar mag de mentor en vriend van de Nachtwacht Vega (Sven De Ridder) uit zijn boek komen. Dat mag ie maar 7 uur. Roman, de vader van Vlad, komt zijn zoon halen om deel uit te gaan maken van de Hoge Raad. Vlad blijkt 77 te zijn geworden en maakte dus vroeger dan Wilko en Keelin deel uit van de Nachtwacht. Een gebod dat dateert uit de tijd van Roman, Juno en Vega stelt dat een lid van de Nachtwacht maar 77 jaar in dienst mag blijven. Dat is een beschermingsmaatregel omdat er bij Roman, Juno en Vega destijds wat mis ging toen zij erin sloegen met de Mornia-spreuk Nemmeza achter de Poort der Zielen te krijgen (een spiegel) en haar in een burcht (deze opnames vonden plaats in de Sint-Bernardusabdij in Hemiksem) naar de buitenste duisternis te drijven.

Tijdens de zeven uur dat Vega uit het boek is, is het portaal ook open en kunnen wezens uit andere werelden oversteken. De Nachtwacht moet de aarde voor dat soort onheil behoeden, maar wordt danig op de proef gesteld. Nemmeza stuurt immers een gebochelde knecht die verdacht veel wegheeft van Fagin uit Oliver Twist naar Schemermeer om de symbolen van Vega (een hanger) en Roman (een ring) te stelen zodat ze met de kracht die in die objecten zit, de Poort der zielen kan openen en zichzelf dus kan bevrijden. Juno, die net als Keelin een elf is, zit gevangen in een juweel. Zij kan via telepathie wel met Keelin contact maken. De kracht van de gestolen voorwerpen blijkt te zwak om de Poort te openen. Maar Nemmeza kan via de barsten die ontstaan zijn wel weer en een sterker contact maken met de aarde. Ze zal de president van de Hoge Raad, die op bezoek is om Vlad te komen halen en de kracht van de verschillende elementen/symbolen opnieuw te versterken, Vega en Roman naar de burcht laten brengen. De president (Annemieke Verdoorn) zal onder haar dwang op die manier de symbolen versterken zodat Nemmeza zich kan bevrijden en de eeuwige duisternis over de aarde verspreiden als wraak voor wat haar jaren geleden is aangedaan.

Nachtwacht De poort der zielen is echter zo ongeloofwaardig en hangt met haken en ogen aan elkaar dat zelfs die enkele tieners die mee in de zaal zitten hun ‘duh’ en andere kritische reacties laten horen. Als we al 50 man zien in Schemermeer dan zal het veel zijn. Dat je in zo’n kleine gemeenschap een gebochelde buitenstaander, een gauwdief niet kunt betrappen, zelfs niet met paranormale gaven, dat krijg je écht niet aan ons uitgelegd. Verder zie je gewoon nepneuzen (de gebochelde knecht), pruiken (Roman), neptranen (van Vlad), enz. en wordt er te groot geacteerd. Sven De Ridder is te theatraal in de rol van Vega op het grote scherm. Peter Van de Velde heeft een scène in het begin waarin hij wijst. Dat beeld komt zo geforceerd over, is té gezocht dat het zijn sterkte verliest. Verder valt vooral op hoe geforceerd spontaan alle inwoners van Schemermeer proberen te zijn. Dat men zelfs daar niet in slaagt om dat iet of wat geloofwaardig te brengen, is lachwekkend. De enige die op dat vlak wel naturel overkomt is Luna Van Avermaet als Sacha die ons trouwens heel kort doet schrikken (om niets). Maar die zeldzame lichtpuntjes – de acteerprestaties van Luna Van Avermaet en Hilde De Baerdemaeker en de schouderbladen van Celine Verbeeck - kunnen dit dieptepunt van de Vlaamse jeugdfilm niet rechttrekken. And the Golden Raspberry Award 2018 goes to…

< Bert Hertogs >