Pop brengt ons in beweging en creëert verbinding. Zowel door het genot van het dansbare en het zingbare, maar ook door storytelling: de alledaagse en tegelijkertijd bijna universele menselijke ervaringen die erin worden verwoord. Hier ontstaat het potentieel van theater, en ontstaan choreografische vragen als: hoe belichaam je gedachten? Hoe verhoud je je tot songteksten? Hoe abstraheer je iets dat zo uitgesproken is?

De laatste jaren vat De Keersmaeker dans op als een plek van verzet. Wanneer dans geconfronteerd wordt met conflict en met beperkingen wordt dansen misschien nog essentiëler. Plezier en feestvieren kunnen niet alleen als helend worden gezien, maar ook als radicaal. Deze creatie zet niet alleen aan tot dans, maar benadrukt ook de noodzaak van verhalen en muziek waartoe we ons kunnen verhouden, waarin we ons kunnen herkennen.