Zullen we maar meteen met de deur in huis vallen. Eerlijk? We hadden schrik om naar de musical-fantasyfilm Wicked te trekken in de cinema. De prent die Jon M. Chu regisseerde naar het boek van Gregory Maguire, bevat weliswaar de fabuleuze songs van Stephen Schwartz, maar hij duurt maar liefst twee uur en 40 minuten. Dat is 5 minuten minder dan de ganse West End-productie. Met dat verschil dat deze film eindigt op het punt wanneer de bezoekers van de zaalshow de pauze in gaan, net na het overweldigende ‘Defying gravity’.

Ruim zeven jaar nadat we voor het eerst kennis maakten met Vaiana en haar vrienden, is er nu het vervolg. Of de wereld daarop zat te wachten, is maar de vraag. Want toen wij naar Kinepolis Antwerpen gingen, zagen we vooral massa’s prinsessenkroontjes en heksenhoeden. Het Wicked XXL-event bleek dus een groot succes. De interesse in Vaiana 2 een heel stuk minder. De kans is volgens ons dus klein dat Vaiana 2 tegen al die toverkracht zal kunnen opboksen. Want hoewel de 4DX-ervaring van Vaiana 2 letterlijk spetterend is, is de film dat zelf figuurlijk niet. Eigenlijk is dit het soort prent dat je eerder verwacht in de zomerperiode in de filmprogrammatie tussen een boel andere matige titels dan in het hoogseizoen van het najaar.

24 jaar na Gladiator serveert regisseur Ridley Scott zijn vervolg met Gladiator II die nog epischer blijkt dan zijn vorige historische actiefilm. Kolossaal, met dat woord vat de prent zich nog het best van al samen.

Niet Dwayne Johnson als Callum Drift, niet Chris Evans als Jack O‘Malley maar niemand minder dan Ellen de kip is de ware heldin van Red One. Geef die Gallus gallus domesticus een hoofdrol in een spin-off of op z’n minst een bonus special als straks de dvd uitkomt zodat we meer details te weten komen hoe ze erin slaagde om twee hellehonden af te leiden en van zich af te schudden!

Kritiek op het schoonheidsideaal. Om er eeuwig jong uit te zien. Op de mode- ,tv- en filmindustrie ook. Maar ook meer dan dat. Dat levert de satirische bodyhorrorfilm The Substance die naar het einde toe ook de splatterkaart trekt. Coralie Fargeat schreef, regisseerde, deed mee de montage en coproduceerde de film die terecht in Cannes de Gouden Palm won voor beste scenario.