In 2008 liet gerenommeerd choreograaf Sidi Larbi Cherkaoui zich inspireren door de monniken van een Shaolintempel om zijn dansvoorstelling ‘Sutra’ te creëren. Kunstenaar Antony Gormley bedacht het concept van de 16 houten kisten en muzikant Szymon Brzóska componeerde de muziek. Het resultaat van deze bijzondere mix van oost en west, van modern en traditioneel is absoluut verbluffend en tijdloos. ‘Sutra’ is doorweven met pakkende beeldtaal die als een aaneenschakeling van kleine verhaaltjes maatschappijkritiek vermengt met de vloeiende bewegingen uit de Kungfu en vertaalt in visuele poëzie. Het is verbazingwekkend hoe 16 houten kisten en één aluminium krat zoveel verschillende betekenissen kunnen aannemen: soms extra ruimte creërend als deel van een groter geheel en een andere keer juist erg begrenzend en beklemmend op zichzelf, maar altijd intrigerend.

Het verhaal van Assepoester is diep verweven in onze westerse sprookjescultuur. De meesten van ons kunnen de historie van het weesmeisje dat van haar stiefmoeder niet naar het bal van de prins mag in hun dromen navertellen. En dat is exact wat Junior Ballet Antwerp doet met haar voorstelling  ‘Cinderella’. Het publiek wordt meegevoerd in een droomwereld van kastelen, prinsen en geesten die wensen doen uitkomen. Op de meesterlijke muziek van Sergei Prokofiev komt Assepoester dansend tot leven. Dankzij de betoverend mooie choreografie van Altea Nuñez en Alain Honorez krijgt het jonge talent van Junior Ballet Antwerp de kans om te schitteren in een topproductie die ondersteund wordt door fantastische videoprojecties van Julie en Tibaut Coppens en een heel sterk lichtontwerp van Gloria Montesinos. Ella Matthews en Benedetta Sicilia zorgen als stiefzussen voor de komische noot terwijl Letizia Austoni schittert als Assepoester. Silvio Nikolov mag als jonge prins al dansend de harten stelen van de dames op het bal.

Wat een lenigheid! Wat een dynamisme! Wat een energie! Wat een heerlijke gezichtsexpressie! Maar bovenal: wat een fysieke voorstelling zet Jef Hellemans alweer neer met een subliem Pinokkio waarin ie de hoofdrol voor zijn rekening neemt en samen met Colette Goossens, Lieselot Siddiki en Elias Degruyter op de bühne staat. Elias speelt Pinokkio’s vriend. Een vriend dat is iemand waar je tegen praat, waar je aan denkt en met wiens grapjes je lacht, krijgen we mee. Later zien we ook dat ‘een vriend’, of althans toch deze hem weet te verleiden om met hem naar een eiland te gaan waar je geen honger voelt. Samen met Colette Goossens speelt ie ook een op geld belust personage. Hoewel  Pinokkio meegekregen heeft dat je van niets niets kan maken, wordt ie overtuigd om te beleggen door die twee. Zij stellen namelijk dat je wel degelijk van niets iets kan maken. Pinokkio belooft hen een deel van de winst te geven, maar blijft gewoon berooid achter. Interessant is dat Colette ook de rol van de fee speelt zodat ze zowel goed als kwaad mag neerzetten. Lieselot zet dan weer op straffe wijze Pinokkio’s vader en inhalige poppentheaterbaas neer. De jongen moet kiezen: ofwel werken en presteren voor hem of zijn boontjes zelf zien te doppen.

Je moet het Stage Magic nageven. Na een uitverkochte reeks musicalvoorstellingen van Phantom of the Opera, slaagde de Belgische promotor er ook in om het bordje ‘sold out’ boven te halen voor de flamencovoorstelling Carmen in de Stadsschouwburg in Antwerpen. Lang niet evident is dat, vinden we. Maar wel, niet meer dan verdiend. Want hoorden we de tientallen dansers in de voorstelling ritmisch met de voeten stampen en in de handen klappen volgens de handklapstijl palmas, dan nam het publiek dat gewoon over tijdens de reeks toegiften. Het gevolg? Een zinderend applaus en luid tribunegestamp van de enthousiaste toeschouwers. Klasse wordt altijd beloond.  

‘Ik hoop dat het bijna gedaan is’ zegt een jong meisje achter ons tegen haar mama enkele minuten voor het einde van Wanderink, een dansvoorstelling van Anastassya Savitsky die ze samen danst met Gudrun Ghesquiere terwijl ze begeleid wordt door live muziek van Tim Vanhamel en er live schilderwerk geprojecteerd wordt op het witte schuin hellend dansvlak, het podium en het doek achteraan door Marlies Vander Straeten. ‘De waarheid komt uit een kindermond’ klinkt het gezegde, al kan die soms behoorlijk ongenuanceerd en hard binnenkomen. Aan deze journalist de weinig benijdenswaardige taak om daar nuance in proberen te leggen.