Deze creatie van Isabelle Darras beweegt zich op het kruispunt van het voorwerpen-en poppentheater. Ze vertelt het verhaal van drie aan lagerwal geraakte vrouwen die beland zijn op het bureau van verloren voorwerpen, net zoals de rekwisieten rondom hen. Claire is een ruiterstuntvrouw die werkloos werd na een val en zich liet omscholen tot receptioniste. Ze ontmoet haar collega‘s, Christelle en Teresa, respectievelijk romanredactrice en buschauffeur. Net zoals zijzelf houdt dit tweetal zich ergens op aan een loket in een kelderverdieping. Hoe zullen deze vrouwen met hun atypische achtergrond op hun manier dagelijks verzet bieden in een wegwerpmaatschappij als de onze?

Centraal in het werk van Isabelle Darras staat de bevraging naar de kwetsbaarheid van de mens tegenover de sociale en bureaucratische machine. Als uitgangspunt koos zij de volgende zinsnede van Annie Ernaux: “Tegenwoordig krijgen voorwerpen niet meer de kans om te verouderen“.  In deze voorstelling is de monochrome esthetiek met name geïnspireerd op het universum van Roy Anderssons Nous Les Vivants, tussen neo-vintage en retro-futuristisch in. Er wordt een soort niemandsland geschetst, waarin het traject dat objecten en mensen doorlopen getuigt van een diepe verdwazing. Het is tevens de zoektocht naar mogelijkheden tot verzet tegen een absurd systeem dat alles verbrijzelt.