Ja, we konden de liefde voelen: de liefde voor de Disney-film, de liefde voor de muziek van Elton John en Hans Zimmer en de liefde voor de muzikanten van het Metropole Orkest o.l.v. Jochem Neuffer die de score live tot leven brachten. Want dat is exact wat er gebeurt wanneer je naar een voorstelling van Cinema in Concert komt kijken: muziek komt tot leven. Wanneer tijdens ‘The Lion King Live in Concert’ op het scherm een kudde gnoes door de vallei stormt, hoor je dat niet alleen in de muziek, je voelt het in de trillingen van de trommen en het geklater van het koper. De soundtrack wordt voelbaar tot in de kern van je lichaam. Je kan met verschillende zintuigen genieten van de kunde van een groot live-orkest … terwijl je gelijktijdig de nostalgie kan ervaren van een Disney-klassieker.

Roeshoofd, het kersverse theatergezelschap van makers/spelers Lukas Bulteel en Simon De Vos gaat veelbelovend van start met hun allereerste voorstelling Er gaat iemand komen naar een tekst van de Noor Jon Fosse. In die mate dat het gezelschap zich meteen op onze radar weet te zetten én daarop blijft want hoe heerlijk poëtisch, grappig, bezwerend, sferisch, ja zelfs hypnotiserend was Er gaat iemand komen wel niet?

Death by tintenkiller. Wat hadden we graag gehad dat Dimitri Leue wat meer zijn tintenkiller had bovengehaald om in zijn originele bewerking naar het Middelnederlandse originele satirische dierenepos Van den vos Reynaerde van Willem die Madocke maecte te snijden. Zijn Van den vos die amoc maecte is voor alle duidelijkheid best genietbaar, zit weer vol spitsvondigheden qua taalvondsten (‘ontbering’), dubbele bodems met seksuele laag (‘geschoren kat’, ‘eierstokken die beginnen te klingelen’), een verwijzing naar het katholicisme (‘Ju-das’), een knipoog naar natuur vs. cultuur en beschaving, bevat een sneer naar de 25% invoerrechten van Trump en de handelsoorlog die ie voert, laat het schrijverschap en toneel zelf aan bod komen (zo wordt er onder andere expliciet gezegd wanneer er een personage af gaat), passeren er allerhande sappige dialecten, maar sleept ook het vertelritme (‘Zeg het dan… Zeg het!’), zien we de acteurs volksdansen of worden er stukjes gezongen zoals ‘Parole Parole’, ‘Never gonna give you up’ en ‘Wannabe’, en vermoeit de voorstelling ook wel bij momenten omdat er soms geen maat lijkt op te staan waardoor die toch als een lange zit aanvoelt.

In 1990 vielen de liefhebbers van de romcom massaal voor de speelse Julia Roberts en de gereserveerde, maar charmante Richard Gere in het moderne Assepoester-verhaal van ‘Pretty Woman’. Vandaag kruipen Helle Vanderheyden en Tom Dingenen in de huid van de iconische personages van Vivian Ward en Edward Lewis in ‘Pretty Woman – De Musical’ van Deep Bridge. De verhaallijn en dialogen blijven trouw aan de film en het was niemand minder dan Bryan Adams die mee verantwoordelijk was voor de muziek van deze voorstelling over het meisje van de straat dat ervan droomt om haar prins op het witte paard te ontmoeten, verliefd te worden en te eindigen als prinses. ‘Pretty Woman – De Musical’ is een modern sprookje dat in deze uitvoering jammer genoeg net dat beetje magie mist om te schitteren.

De dood is alomtegenwoordig in Elisabeth, de musical naar het leven van keizerin Sisi. Openen doet de voorstelling die in 1992 het levenslicht zag en nu in een regie van Frank van Laecke in Nederland te zien is met de moord op Elisabeth door een anarchist Lucheni. Daarnaast komt de dood meerdere keren terug in haar leven. Zo verliest ze haar dochter Sophie, die vernoemd is naar haar schoonmoeder, én haar zoon Rudolf die zelfmoord pleegt. Dat de dood scenografisch, in het boek en de songs plus qua sfeerzetting overheerst, is een ding. Dat een magistrale Milan van Waardenburg als de Dood iedereen in zijn schaduw zet zowel qua spel als qua zang - ook tijdens het trapmoment overtroefde ie trouwens alle vrouwen met zijn wit kleed met mega witte sleep - is alleszeggend. Hij en enkel hij toont internationale klasse in deze productie. Je merkt gewoon aan zijn performance dat ie recente West End-ervaring kan voorleggen.