Wie dacht dat de nieuwe eigenaar van het Lido in Parijs de tot Lido2Paris herdoopte iconische zaal waar er jarenlang revues opgevoerd werden, zou verbouwd hebben voor hun eerste nieuwe productie: Cabaret in een magistrale regie van de Canadese regisseur Robert Carsen die ook mee instond voor de scenografie en het licht, heeft zich wellicht foutief geïnformeerd. De zaal is exact hetzelfde gebleven als in augustus toen na 75 jaar en 27 revues het doek definitief viel over jarenlange bluebell showgirls, pluimen en vooral full playbackshows. Groter kan het contrast niet zijn met deze musical op muziek van John Kander met teksten van Fred Ebb en een boek van Joe Masteroff. Al zijn er ook voor alle duidelijkheid veel gelijkenissen waardoor de locatie een absolute toegevoegde waarde betekent voor deze productie die slechts 60 keer wordt opgevoerd tot 3 februari 2023. Wat ons betreft, tekent Carsen nu al voor dé beste revival van een musical wereldwijd. We vinden deze versie alvast véél geslaagder dan de versie in Londen van regisseuse Rebecca Frecknall.

Nu Ketnetmusical – eindelijk - voltooid verleden tijd is, heeft The Singing Factory helemaal vrij spel in de Vlaamse musicalscene om jong talent kansen te geven en hen door te laten groeien als musicalartiest/e. Met Kamp Delta heeft het productiehuis nu een eigen creatie in handen waar Ketnet en Studio 100 alle redenen om hebben om er stikjaloers om te zijn. Een bijzonder hedendaags script over een brandend actueel onderwerp (oorlog), goeie songs, een sublieme regie, functioneel decor, en leuke choreo’s (zelfs aan de ziekenboeg is gedacht om ze mee te laten bewegen) maar bovenal een sublieme cast die bulkt van het talent en ook goesting, veel goesting uitstraalt, doen deze musical boven het semi-professionele niveau uitstijgen. Vergeet Vergeet Barbara, Kamp Delta is nu al een van dé musicals die u dit najaar gezien moet hebben.

Groot feest in Deurne. Want het CC heet daar niet langer CC. Het is net als corso en Schouwburg Noord gepromoveerd tot schouwburg. In Deurne gaan ze nu onder de naam De Klap verder. De grote zaal kreeg een opknapbeurt, er is o.a. nieuwe signalisatie aangebracht, en een nieuwe huisstijl uitgerold. Maar het belangrijkste van al is dat het huis meer dan ooit de familiekaart wil trekken. De Gezusters Hirngespinst namen de ietwat saaie ‘rotonde‘ onder handen en maakten er een avontuurlijke speel- en hangplek voor kinderen van. De Klaphoek (een heerlijke hilarische naam voor een ruimte die geen hoeken heeft) werd fel gesmaakt door de kinderen merkten we op de grote openingsavond. Om dat te vieren mochten kinderen mocktails maken terwijl een dj plaatjes draaide. En de ouders? Die klonken op de nieuwe naam en de start van het nieuwe seizoen met een glas fruitsap of cava in de hand. Het feest zou echter niet helemaal compleet zijn met een feest van een voorstelling die haar première kende in De Klap: Kameleonie van Dimitri Leue. Een musical waar ongetwijfeld nog lang over geklapt zal worden.

Met Wiet Waterlanders en de negende compagnie van heethoofden is het tijd voor de jongste talenten bij the Singing Factory, namelijk het kinderkoor Singfonia waar de jongeren tussen de 7 en 14 jaar zijn, om te tonen wat ze in hun mars hebben. Mark Tijsmans herwerkte zijn vierde Wiet Waterlanders-boek tot een script met liedteksten voor deze semi-professionele musical en liet daarna het artistieke team in alle vrijheid hun ding doen met zijn kindje. Die behielden de taalhumor met personages zoals Hendel (Dexter Van der Vieren), Mozerart (Louis Geldof), Mendel (Arno Goris), Pachelbol (Wietse Keteleer), Ludwig van Heethoofden (Kasper Vervoort), Sjopijn (Helena De Reu) en Solieri (vertolkt door het Vlaamse musicalicoon Hans Peter Janssens die dit seizoen in Amsterdam zal schitteren met Simone Kleinsma in Sweeney Todd) die refereren naar echte componisten. Leuk zijn ook de vele klassieke deuntjes die te horen zijn in het werk zoals Ode an die Freude uit de negende symfonie van Ludwig van Beethoven, de canon in D major van Pachelbel (hier gebracht tijdens de katapultscène in het lied het Kanon van Pachelbol, we zeiden het toch dat er wel wat taalhumor in deze musical stak?), Hallelujah van Händel en Morgenstimmung van Edvard Grieg.

Onze eerste musical ooit die we in Londen zagen? Dat was Grease in het Dominion Theatre in Londen in de jaren ’90. Drie jaar, tussen 1993 en 1996 speelde die productie er en wij zagen ‘m toen we er op schoolreis waren. 30 jaar later staat een tourproductie voor een beperkt aantal weken, tot 29 oktober, in het theater. Niemand minder dan Peter André neemt de rol van Vince Fontaine voor zijn rekening en voor een beperkt aantal shows daalt ook Jason Donovan als Teen Angel neer. Uiteraard konden we zo’n opportuniteit om ons jeugdidool van weleer opnieuw aan het werk te zien, niet links laten liggen.