De Stadsschouwburg van Antwerpen was volgestroomd met ploppertjes die hun helden uit het kabouterbos eens live op het podium wilden zien. Plop liet wel even op zich wachten, want … hij was zijn plopmuts kwijt. Hij wilde niet dat Kabouter Kwebbel, Kabouter Klus, Kabouter Smal of zijn nichtje Kabouter Felle hem zouden zien met zijn vervangend hoofddeksel. Daar had hij de hulp van de trouwe ploppertjes voor nodig. En zo start het avontuur in “Een nieuwe muts voor Plop”. Met deze nieuwste Plopshow bewijst Studio 100 dat ze nog altijd weten hoe ze voor hun doelpubliek een boeiende voorstelling in elkaar moeten steken. Vanaf de start van de voorstelling worden de kleine ploppertjes betrokken bij wat er op het podium gebeurt en heel de show lang wordt hun inbreng verwacht. En alsof dat nog niet genoeg is, mogen de jonge fans ook luidop meezingen en –dansen op een hele reeks bekende Plopliedjes.

Dat er uit een verschrikkelijk moment in de geschiedenis soms ook hele mooie dingen kunnen voortkomen, bewijst MediaLane met haar productie van Come From Away. Deze musical vertelt niet alleen een ongelooflijk positief verhaal van solidariteit na de aanslagen van elf september 2001, maar is op zichzelf ook een heel mooi product. Willemijn Verkaik, Ad Knippels, Rosalie de Jong, Wim van den Driessche, Robbert van den Bergh, Joanne Telesford, Frank van Hengel, Steven Roox , Miriam Venema, Lieke van den Broek, Willemijn van Holt en Qshans Thode brengen het verhaal van hoe de ruim 7.000 gestrande vliegtuigpassagiers opgevangen werden door de inwoners van het kleine stadje Gander in Newfoundland toen het Amerikaanse luchtruim plots volledig op slot ging. Gevoelens van spanning en ongerustheid worden afgewisseld met verhalen van hoop, samenhorigheid en nieuwe vriendschap. Diepmenselijke emotie wordt afgewisseld met humor en overgoten met een rijkelijke, muzikale saus van Ierse folk. Het resultaat is een ijzersterke musical die dankzij een al minstens even sterke vertolking weet te zorgen dat je met een positieve vibe de zaal verlaat.

‘The Sound of Music’ behoort tot de grote klassiekers van het musicalgenre. Om de zoveel jaar is er wel weer een revival van dit werk met de magistrale muziek van Rodgers en Hammerstein. Je hoort de mensen bijna denken: niks nieuws onder de zon. En toch is deze productie van Deep Bridge een absolute must-see. Buiten het feit dat deze musical sowieso al bulkt van de bekende melodieën, heeft het ook nog eens een verhaal dat op dit moment in de geschiedenis weer erg relevant is. Het is ook opvallend hoe dit historisch kader in deze regie van Stany Crets erg prominent aanwezig is. Maar misschien het aller belangrijkste argument waarom u naar deze uitvoering van ‘The Sound of Music’ moet gaan zien, is de fenomenaal sterke cast. Ianthe Tavernier portretteert een Maria die heel liefdevol omgaat met de kinderen, een naïeve vreugde kan opbrengen voor de schoonheid van de bergen, maar tegelijk ook een vrouw is met ballen aan haar lijf wanneer ze Kapitein Von Trapp eens goed vertelt waar het op staat. Koen Van Impe zet een erg geloofwaardige Kapitein Von Trapp neer en gaat naar de uiterste grenzen van zijn zangbereik om samen met Ianthe het publiek te trakteren op een liefdesduet. En dan is er nog An Lauwereins als  Moeder-overste die ons meer dan eens tot tranen weet te ontroeren wanneer ze ‘Bergen en Dalen’ zingt.

Dankzij Stage Entertainment hoef je geen exotische reisbestemming te kiezen om meegezogen te worden in de magische sprookjeswereld van duizend-en-één-nacht. Om je onder te laten dompelen in de sfeer van ‘Disney’s Aladdin’ kan je gewoon afreizen naar het AFAS Circustheater in Scheveningen waar Stanley Burleson je meeneemt naar het denkbeeldige Agrabah waar straatrat Aladdin verliefd wordt op prinses Jasmine. Het grappige en romantische verhaal van de Disneytekenfilm komt er tot leven. Stanley Burleson zet een magistrale Geest op de planken die niet alleen joviaal en charmant is, maar ook erg geestig. Hij vertelt, zingt en danst de sterren van de hemel. Alhoewel we hier misschien beter zouden zeggen: hij danst de sterren naar de hemel. Het is immers dankzij de inmenging van de Geest dat Jonathan Vroege en Bente Mulan Nanayakkara zwevend op een vliegend tapijt als verliefden Aladdin en Jasmine door een sterrenhemel zweven.  ‘Disney’s Aladdin’ neemt je vanaf de eerste scène met zang, dans, swingende muziek, oosterse decors, weelderige kostuums en geweldige prestaties van cast en ensemble mee in een betoverende wereld waar de magie blijft duren tot het happy end.

Le Roi Lion  is nog nooit zo actueel geweest als nu. De musical gaat immers over twee maatschappijmodellen die elkaars tegenpool zijn: die van de democratie (Simba en Mufasa) vs. de dictatuur (die van Scar en de hyena’s). Théâtre Mogador in Parijs haalt moeiteloos uitverkochte zalen. De voorstelling, die nog tot eind juli 2022 loopt en daarna wellicht wegens succes met een jaar verlengd wordt, oogt niet alleen esthetisch zeer mooi én tijdloos, maar bevat ook volkse momenten (zoals meeklapnummers als ‘Hakuna Matata’ en ‘Le lion s’endort ce soir’). Vermits het Parijse theater (goed voor 1.600 zitjes) kleiner is dan het Lyceum Theatre in Londen (dat 2.100 toeschouwers kan verwelkomen), en het podium dat ook is, zien we een aangepaste staging. Dat komt vooral de humane laag die in het werk zit ten goede, waarbij we voor het eerst (we hebben deze show zowel al in Londen als in den Haag gezien) de choreografieën aanstippen van de leeuwinnen. Leeuwinnen die witte linten uit hun ogen huilen maar ook rouwen rond het dode lichaam van Mufasa, en een diagonale lijn trekken, achterwaarts stappend tijdens een choreografie waarin hun vrouwelijkheid en sensualiteit ook subtiel onderstreept worden.