Een erg rebelse voorstelling die circus wel opnieuw lijkt uit te vinden. Dat serveren de vier jongedames - Fanny Alvarez, Sarah Cosset, Océane Pelpel en Fanny Sintès - van Effet Bekkrell. Een rock ‘n rollvoorstelling ook waarbij ze meteen mondstukken indoen. Een bitchfight volgt al snel tussen twee van hen waardoor het geheel even een mengeling van worstelen en (hand)acrobatie lijkt en zo behoorlijk verfrissend overkomt. Wat we verder te zien krijgen, is acrobatie aan de verticale barre, koorddans, (lucht)acrobatie aan het koord en via de wipplank maar dat alles niet op een klassieke, gekende manier gepresenteerd. Met stip is Effet Bekkrell dat geregissseerd werd door Julien Lefeuvre en Florent Pasdelou dan ook de meest vernieuwende voorstelling geworden van Wintervuur.

Absurd theater dat kenden we al. Maar absurd circus. Dat is zelfs voor ons na negen en half jaar nieuw. De mythe van Sisyphus, dat is het uitgangspunt van ‘Le Vide’ – Essai de cirque door acrobaat Fragan Gehlker, violist en rolschaatser Alexis Auffray en Maroussia Diaz Verbèke die instond voor de dramaturgie. Adrien Maheux tekende dan weer voor de regie. Lukken in mislukken, is nog nooit zo mooi geweest en hoewel acrobatie altijd al gespeeld heeft met dat mislukken – zelden gaat iets spectaculairs van de eerste keer goed om zo de spanning op te bouwen bij het publiek – staat net dat in deze productie centraal. Net zoals Sisyphus die door Zeus gestraft is en daardoor een zwaar rotsblok de berg op moet krijgen maar steeds bovenaan dat blok opnieuw ziet wegrollen naar beneden. In een eindeloze loop moet ie dus constant hetzelfde herhalen, tussen hoop op deze keer wel lukken en uiteindelijk vaststellen dat ie alweer mislukt. Op die manier straft Zeus hem voor zijn hoogmoed.

Een steengoede voorstelling werd ‘Masse Critique’ van het Franse gezelschap Lonely Circus helaas niet. De productie kende dan wel zijn Belgische première tijdens Wintervuur op Spoor Oost, de reacties van enkele toeschouwers achteraf logen er niet om. ‘Ik vond dat er goeie stukken in zaten maar ook heel wat mindere.’ leek de consensus. Vier acrobaten staan op een muurtje van kalksteen en proberen daar in evenwicht te blijven wanneer ze van plaats veranderen. Het muurtje brokkelt af en ze proberen nog in een grappige maar geforceerde houding die stenen terug op te rapen. Zo wordt een man horizontaal daarna diagonaal gehouden terwijl ie over het muurtje helt. Maar dat mag uiteindelijk niet baten, alles gaat tegen de vlakte.

Onze collega’s van Algemeen Dagblad in Nederland bekroonden Hans Klok’s House of Horror vorig jaar tot de derde beste productie die in Nederland te zien is na ‘Licht’ van Youp van’t Hek en de musical ‘In de ban van Broadway’. Klok is zowat de Nederlandse David Copperfield die als illusionist zich laat omringen door zijn Diva’s of Magic, danseressen en circusprofessionals zoals een slangenmeisje, Dua La Vision, een duo acrobaten dat onder andere al te zien was bij Cirque du Soleil die indrukwekkende parterre acrobatie tonen waarbij de ene de andere in evenwicht weet te houden wanneer ze enkel contact maken met elkaars nek. Laserman Andrea Prince zorgt dan weer voor de special effects en lasermanipulaties in wat op een lasergevacht lijkt met Klok terwijl de Russische Yulia Rasshivkina een theatraal hoelahoepnummer toont met enerzijds gigantisch veel hoepels en anderzijds eentje die ze in de fik steekt en waarmee ze zelfs de lucht in gaat. De 22-jarige Michaël Betrian toont dan weer aan wat voor straffe kunsten hij wel kan uithalen met zijn diabolo waarvan er ook een in vuur en vlam gezet wordt. House of Horror is dus meer dan een zuivere illusieshow en net het feit dat de voorstelling zo breed gaat, maakt het een interessante mix die geen moment verveelt. Zes weken onafgebroken stond de voorstelling vorig jaar in Carré Amsterdam en vervolgens ging die ook op Europese tournee. En nu is er ook een herneming met een tour door Nederland die tot kerstdag duurt waarna nog eens 150 voorstellingen volgen in Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland. Liefhebbers van het genre krijgen ook in ons land de kans om de show te zien. Hans Klok’s House of Horror staat van 10 t.e.m. 12 november 2017 in de Stadsschouwburg in Antwerpen.

Cirque du Soleil doet voor het eerst Brussel aan met hun show Totem die geschreven en geregisseerd werd door Robert Lepage. Daaraan nemen acrobaten deel uit 46 verschillende landen, inclusief dat van ons. De voorstelling trekt de kaart van het ontstaan van alle leven, via amfibieën over aapachtigen tot de mens. Van de kip of het gevolgte en het ei. Van atomen tot moleculen. Was de zwakte van ‘Amaluna’, de vorige show van het gezelschap uit Québec dat ons land aandeed, nog diens opbouw met verschillende inkakmomenten en podiumwissels die niet al te best opgevangen werden, dan is Totem gewoon een wervelende show waar de vaart er wel goed in gehouden wordt, mede dankzij de percusieve muziek die hier een daar wordt aangevuld met (pan)fluit onder andere. Alleen, na een zeer straf en boeiend eerste deel heeft deze Cirque du Soleil-productie alle moeite van de wereld om in dat tweede deel even creatief uit de hoek te komen. Om kort te zijn, de opbouw van deel twee duurt véél te lang, en wanneer je het zoveelste bootje of vlot de scène ziet opvaren schiet er maar een ding door je hoofd: ‘alweer?’.