Geheel toevallig kwam ik voorbij de Fondation Jacques Brel dat dit jaar haar 40^ste verjaardag viert. Niet wetende dat zij het archief van Jacques Brel ontsluiten en dat beschikbaar stellen van het publiek. Recent bracht men er namelijk een dubbel cd en dvd uit met geremasterde beelden van zijn optreden in l’Olympia in Parijs van 28 en 29 oktober 1966 en Knokke-Zoute van 23 juli 1963.  De Fondation Jacques Brel biedt drie mogelijkheden aan: zo kan je als bezoeker grasduinen in het archief op een flastscreen met o.a. getuigenissen, beeldmateriaal, teksten, correspondentie en wat er in de pers verscheen, kan je in een zaaltje een van de twee (concert)films met een interview van Brel van 8 juli 1971 dat tevens terug te vinden is op de 2CD/2DVD bekijken of kiezen voor een heuse Brel-wandeling door onze hoofdstad. Wij kozen de eerste optie (die fraaie 2CD/2DVD bekeken en beluisterden we thuis), lieten ons dus onderdompelen in het rijke archief en maken graag een afspraak om op een later tijdstip de wandeling te doen.

Naast de uitstekende permanente collectie ★★★★ van Design Museum Gent die je nu op vijf verschillende manieren kan bekijken, vanuit de vraag of de ontwerpen sociaal en ecologisch verantwoord zijn, hoe ze gemaakt zijn, of ze sporen van de legendarische ontwerpschool Bauhaus 100 in zich dragen, in welke mate ze curieus zijn, wat de verhalen zijn van hun opdrachtgevers: wie ze zijn en waarom ze iets lieten ontwerpen of hoe je hier door kinderogen door kan kijken via de gids ‘Ik zie ik zie wat jij niet ziet’: 5 scenario’s kan je dus volgen. Heel erg leuk en interessant is dat. Alleen is het jammer om vast te stellen dat zo weinig mensen als ze bovenaan de trap komen, even naar rechts gaan om daar de foldertjes te halen waarin ze geïnteresseerd zijn. Die liggen dan ook op een niet zo gunstige plek ook al is het aangeduid hoor als je boven komt, maar het gaat kennelijk wat tegen de natuurlijke wandelrichting in die het merendeel van de museumbezoekers volgen. Gevolg: heel wat museumbezoekers kijken naar de objecten, maken er in het beste geval hun eigen verhaal van, en krijgen dus bijna niks aan context mee. Jammer. Die context wordt gelukkig wél geboden ter plekke bij wat er tentoongesteld wordt in die twee andere zeer interessante expo’s die er nog tot 22 augustus 2021 lopen: Het Bureau en Home Stories.

Nog tot eind juni opent het Paleis op de Meir tijdelijk haar deuren voor het publiek naar aanleiding van de 800ste verjaardag van Antwerpen. De interesse in het achttiende eeuwse gebouw in rococostijl (gekend om haar luchtige decoratieve stijl met schelpen waar de Louis XV-stijl mee verwant is) mag gerust als een succes beschouwd worden. Het is dan ook voor het eerst in 8 jaar dat het gebouw opnieuw te bezichtigen is. Wie er al was zoals wij tijdens een receptie bv. in de prachtige spiegelzaal, wil wellicht ook de rest van de zalen zien die nu (zoals het klein empiresalon bv. waar Albert I, de enige Belgische koning die er ook effectief gewoond heeft tussen augustus en oktober 1914, aan het begin van de Eerste Wereldoorlog voor hij met het leger achter de Ijzer van dichtbij de loopgravenoorlog meemaakte, even tot rust kon komen) terug voorzien zijn van het meubilair dat er ook oorspronkelijk stond. Neem je smartphone mee (en zorg ervoor dat die goed opladen is), en vergeet je oortjes of hoofdtelefoon niet, want de audiogids beluister je tijdens je bezoek online met je eigen toestel.

‘Sint-Niklaas, dat is altijd geestig hé.’ klinkt het uit de mond van de treinbegeleider wanneer die mijn kaartje naar Sint-Niklaas knipt. Wist ik veel dat zijn woorden mijn uitje naar De Casino waar nu de expo Mad about Hooverphonic loopt, helemaal zou samenvatten.

Nog tot eind augustus kan je in de Waagnatie terecht om een overzichtstentoonstelling te zien met het werk van Steve McCurry. Géén immersive experience deze keer wat doorgaans te zien is op deze locatie, wel een echte, toegegeven zowel vormelijk als inhoudelijk zeer verzorgde retrospectieve met maar liefst meer dan 200 beelden op groot formaat die fraai belicht zijn en omgeven worden door witte doorschijnende tule doeken. The World of Steve McCurry is de grootste en meest uitgebreide tentoonstelling die ooit gewijd is aan de fotograaf. Recent werk, nog nooit eerder gepubliceerde beelden en zijn meest beroemde foto’s zijn er te zien. In de prima audiogids (die weliswaar soms wat traag start en er wordt al eens in herhaling gevallen in de teksten) vertelt de fotograaf zelf het verhaal achter de beelden, hoe ze tot stand zijn gekomen én geeft ie duiding. Ook enkele videofragmenten tonen hoe hij werkt, en wat hij belangrijk vindt. Onder andere wijst hij dat een goed team samenstellen waar je op kan vertrouwen van tel is. De vertalers zijn bijvoorbeeld ook zeer belangrijk omdat elke nuance belangrijk kan zijn, zeker in conflictgebieden als Syrië, Irak en Afghanistan.